Στο βιβλίο «Ποιμένων Λόγος» επιχειρείται μια ερμηνευτική, νοηματική και ετυμολογική προσέγγιση του λεξιλογίου και του γλωσσικού ιδιώματος των ποιμένων της Νότιας Πίνδου, από το Βαθύπεδο Βορείων Τζουμέρκων έως Θεοδώριανα και Μεσούντα Ανατολικών Τζουμέρκων.
Στις 4.700 λέξεις και φράσεις που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, οι 2.500 αναφέρονται στην ειδική ποιμενική ορολογία και οι 2.200 χρησιμοποιούνται από το σύνολο των κατοίκων της εν λόγω περιοχής. Ως εκ τούτου το περιεχόμενο του βιβλίου τούτου δεν αναδεικνύει τον λόγο, δηλαδή τη σκέψη, τη νοοτροπία και τη βιοθεωρία των ανθρώπων των κοπαδιών μόνο, αλλά ενσαρκώνει την εσωτερική ιστορία, δηλαδή τις ιστορικές, πολιτιστικές και οικονομικές συνθήκες της ζωής μιας ευρύτερης κοινότητας ανθρώπων, αυτής των Τζουμέρκων της Νότιας Πίνδου και τεκμηριώνει την παρουσία τους στον τόπο και στον ιστορικό χρόνο.
Οι λέξεις και οι φράσεις του λόγου των ανθρώπων της Νότιας Πίνδου, δεν είναι απλώς λεκτικοί τύποι που σταχυολογήθηκαν σε ένα λεξικό για να προφυλαχθούν από την αδυσώπητη λήθη, έχουν ειδικό βάρος, γιατί είναι εμποτισμένες με εικόνες, βιώματα, μνήμες, ηθικούς κώδικες, ευαίσθητες εμπειρίες, συναισθήματα και αποτυπώνουν αδρά το ύφος ζωής και το ήθος της αγροτοποιμενικής κοινωνίας και ειδικότερα αυτό των ανθρώπων της ορεινής μικρής πατρίδας.
Το γεγονός ότι στον λόγο των κατοίκων των ορεινών περιοχών της Πίνδου επιβίωσαν λέξεις, που οι ετυμολογικές τους ρίζες ανάγονται στα Ομηρικά έπη, στην ελληνική κλασσική αρχαιότητα, στους ελληνιστικούς και στους μεσαιωνικούς χρόνους, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που έζησαν και εξακολουθούν να ζουν σ’ αυτές έχουν εγγράψει στην γλωσσική τους μνήμη τον λόγο των μακρινών τους προπατόρων και εν τέλει οι λέξεις συνδέουν στους αιώνες τις γενεές των ανθρώπων.
Οι ποιμένες χωρίς να «ξέρουν γράμματα», μάς άφησαν μνημεία πολιτισμού, λέξεις, φράσεις, παροιμίες, τραγούδια, τα οποία ο πετροκαταλύτης χρόνος δεν κατόρθωσε να αφανίσει. Στις 800 παραπομπές στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια διαφαίνεται η αδιάσπαστη συνέχεια του λόγου των Τζουμερκιωτών από την Ομηρική εποχή έως το σήμερα, ενώ στους στίχους των δημοτικών τραγουδιών, τα περισσότερα των οποίων είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό, αποτυπώνεται ο λαϊκός πολιτισμός των ανθρώπων της ελληνικής περιφέρειας. Στο βιβλίο αυτό έχουν συμπεριληφθεί ιδιωματισμοί και λέξεις της ευρύτερης περιοχής των Τζουμέρκων, συγκεκριμένα των χωριών: Βαθυπέδου, Συρράκου, Καλαρρυτών, Ματσουκίου, Πραμάντων, Μελισσουργών, Αγνάντων, Καταρράκτη, Βουργαρελίου, Αθαμανίου, Μεσούντας, Θεοδωριάνων και Νεράιδας.
Ποιος είναι. Ο Νίκος Καρατζένης γεννήθηκε το 1952 στο χωριό των Τζουμέρκων, Πράμαντα. Μεγάλωσε σε ποιμενικό περιβάλλον ακολουθώντας τα κοπάδια της οικογένειάς του και των άλλων νομάδων από τα βουνά στα χειμαδιά. Το 1975 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Ιωαννίνων και από το 1978 εργάστηκε ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης στη Φιλιππιάδα Πρέβεζας. Σήμερα είναι συνταξιούχος.