Κι απόκαμε κουρασμένος
πεζοπόρος με την τσακνάδα
πίσω του συρνάμενος τιμονιέρης
στα χρώματα της θύμησης
και το σούρσιμο της φτέρης.

Οι σκέψεις του κινηματογραφιστή
π’ αποτύπωνε τις εικόνες του
θολές και μουσκεμένες
απ’ το δάκρυ της ψυχής.
Σκέψασθε παρ’ υμίν αυτοίς.

Την κοιλάδα των Τεμπών
και της εκκλησιάς την πόρτα
π’ αρμέγουνε συχώρεση
της συμφοράς οι… χριστιανοί
και δέησα υπέρ υμών.

Την κραυγή της ματρανής.
Το συχώρεσον της αιωρούμενης
κακιάς στιγμής των εκπροσώπων
των πλασματικών θαυμάτων
στις κηδείες των θυμάτων.

Της χωροθέτησης το σημάδι
στο σφύριγμα του θανάτου
μες στον σπαραγμό της
μάνας και της χήρας
και μεις αδιάφοροι υποθηκεύοντας
στην κάλπη τις ζωές μας
να νίπτωμεν τας χείρας!

Σήφης Γείτονας
4 Απριλίου 2023

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ