Ζνίχι: Η μοναδική λέξη που ξεκινά από “ζν”. Σημαίνει το πίσω μέρος του λαιμού, ο σβέρκος, ο αυχένας. Πρόκειται για λέξη της παλιάς δημοτικής που την βρίσκουμε σε πολλές ομηρικές μεταφράσεις και ως παροιμία, όπως: «το φιλότιμο μαυρίζει το ζνίχι».
Ουλαμάρχης: Αυτός που ηγείται μιας μικρής στρατιωτικής μονάδας.
Πομφόλυγα: Η φουσκάλα στο δέρμα, μεταφορικά χρησιμοποιείται για να φανερώσει λόγο κενό, χωρίς περιεχόμενο και πάει «πακέτο» με τα φληναφήματα πομφόλυγες και φληναφήματα= πράγματα ανούσια, σαχλαμάρες).
Σπουδάρχης: Η λέξη αφορά σε κάποιον ο οποίος επιδιώκει με κάθε τρόπο να αποκτήσει κάποιο αξίωμα.
Βουστροφηδόν: Με αυτήν τη λέξη χαρακτηρίζεται η γραφή που είναι συνεχόμενη από αριστερά προς τα δεξιά στην πρώτη σειρά του κειμένου και στη συνέχεια πηγαίνει πάλι αριστερά προς τα δεξιά στην επόμενη σειρά κοκ, σχηματίζοντας ένα «S». Πιθανώς το όνομα της το πήρε από την πορεία που σχηματίζει ένας βους σε ένα λιβάδι.
Ασκαρδαμυκτί: Βγαίνει από το αρχαίο επίθετο «ασκαρδάμυκτος» που σημαίνει παρακολουθείς κάποιον χωρίς να ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρά σου.
Φωτοσβέστης: Ο εχθρός της προόδου του πνεύματος και της μόρφωσης. Ο σκοταδιστής.
Φραγγέλιο: Το μαστίγιο από πλεγμένα σχοινιά ή λουριά. Χρησιμοποιείται σπάνια σε εκφράσεις όπως «εδώ χρειάζεται φραγγέλιο», δηλαδή πρέπει να υπάρξει τιμωρία.
Λυμεώνας: Αυτός που προξενεί εκτεταμένες καταστροφές, που εκμεταλλεύεται κάτι στυγνά και αδίστακτα.