Οι ψυχές έχουν φωνή μιλάμε μαζί
με τον χρόνο ενός λεπτού σιγή
στην γαλήνη στην περισυλλογή
αφήνω ένα τριαντάφυλλο μοναχικό
και μου φωνάζεις ζω

Από την ποιητική συλλογή
«Η θέα από ψηλά» Γ.Λ.Γ.

Στις 15 Απριλίου 2017 ο Τάκης έφυγε στην αιωνιότητα ημέρα της Ανάστασης για την δική του Ανάσταση.
Μακριά ή κοντά, το δάκρυ παγώνει, τα χαμόγελα είναι σε λήθαργο, εκεί που όλα τελειώνουν στο φόβο και την ερημιά, εκεί που ένας αετός πετά ψηλά. Τι σημασία έχει ο δικός μας πόνος; Ο Τάκης μπορεί να μας λείπει αλλά τον κρατάμε ζωντανό στη μνήμη μας.
Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, ένας ξεχωριστός φίλος, αδελφός, πατέρας, έντονη προσωπικότητα, άνθρωπος της παρέας, του γλεντιού. Μαζί στις ζαβολιές, στα νυχτοπερπατήματα, στους πρώτους έρωτες. Μαζί φτιάξαμε στην περιοχή μας το Σωματείο ΔΟΞΑ Άρτας με ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ.
«Μαθουσάλας» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 30 χρόνια εκλεγμένος στις πρώτες θέσεις.
Από τη θέση Προέδρου του ΕΑΚ (Εθνικό Αθλητικό Κέντρο) προώθησε την κατασκευή ενός μεγάλου έργου, του σύγχρονου Κολυμβητηρίου Άρτας, ένα κόσμημα για την πόλη και το παρέδωσε στον Αρτινό λαό.
Από τη θέση Αντιδημάρχου και Προέδρου ΔΕΥΑ Άρτας ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του βιολογικού καθαρισμού, ένα πρωτοποριακό έργο για την πόλη μας.
Ένας αγωνιστής, αλτρουιστής, άνθρωπος της προσφοράς, για τα απλά και για τα δύσκολα, όπου με υπευθυνότητα και οργάνωση έκανε έργα που αναβάθμισαν την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Η ιστορία ανθρώπων σαν τον Τάκη που δίνουν με την προσφορά τους πνοή και όραμα στον τόπο τους δεν πρέπει να χάνεται στη λησμονιά. Οι δικοί μας άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ.
Οι φίλοι από τη γειτονιά.
Η οικογένειά του