Ενα ξεχωριστό διήμερο Σαββάτου και Κυριακής, είχε την ευκαιρία να απολαύσει η πόλη μας με ανοιξιάτικο καιρό. Καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια ως θεσμός από τον Δήμο Αρταίων με πολλαπλά χαρακτηριστικά. Ο δρόμος του γεφυριού είναι αθλητισμός, πολιτισμός, εθελοντισμός, τουρισμός, φολκλόρ, μα πάνω από όλα είναι γιορτή. Ένα φεστιβάλ με τα όλα του.
Εκατοντάδες οι συμμετοχές για καλό σκοπό, με παρούσες όλες τις ηλικιακές ομάδες και από όλα τα μέρη της χώρας. Προηγήθηκαν, σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι περιπατητές των τριακοσίων μέτρων για μικρά παιδιά και τα πέντε χιλιόμετρα για κυρίους και κυρίες. Ακολούθησαν τα πέντε χιλιόμετρα και ο ημιμαραθώνιος για τους ερασιτέχνες και επαγγελματίες αθλητές.
Για όλους η εκκίνηση ένα μικρό ταξίδι εντός ή και εκτός προσωπικών ορίων. Οι αντοχές θα δοκιμαστούν και ο σεβασμός στο σώμα απαραίτητη προϋπόθεση. Το τρέξιμο σου δίνει φτερά, σου δίνει περισσότερη αυτοεκτίμηση, είναι μια ανέξοδη δραστηριότητα και βοηθά τη λειτουργία του σώματος που εκείνες τις στιγμές βρίσκεται υγιές και σίγουρα στην καλύτερη εκδοχή του.
Ζεις έντονα συναισθήματα και τα γρήγορα βήματα γίνονται υπερηφάνεια. Χαίρεσαι που πέφτεις και ξανασηκώνεσαι για να συνεχίσεις μέχρι τον τερματισμό. Ο τερματισμός που έρχεται να διαψεύσει τους αρχικούς φόβους, τις ανασφάλειες, τις ανησυχίες και που σε βάζει αυτόματα στην κουλτούρα του αθλητή. Ανεκτίμητο το χαμόγελο και η ικανοποίηση τη στιγμή της άφιξης που γίνονται μεταδοτικά και αυτή η χαρά μοιράζεται με τους θεατές. Ιδρωμένοι, κατάκοποι, αλλά ευτυχισμένοι! Καθόλου δεν έκλεψαν από χρόνους. Μόνο έκλεψαν τον θαυμασμό και τον έπαινο όλων όσων είχαν κατακλύσει το χώρο μπροστά από τον Άγιο Δημήτριο. Αχ, και να μην υπήρχε κι εκείνη η ανηφόρα μπροστά από την Παναγία την Παρηγορήτισσα ακούστηκε από πολλούς αγωνιζόμενους… Ωστόσο, όλοι είχαν να πουν από έναν καλό λόγο για τον αγώνα.
Ακολούθησαν τα μετάλλια και τα αναμνηστικά από τους διοργανωτές. Κάποιες μικρές καρδούλες έκαναν τα παραπονάκια τους γιατί έφυγαν χωρίς κάποια συμβολική ανταμοιβή, ώστε να την κουβαλήσουν μαζί τους ως κίνητρο για του χρόνου, αλλά και να την δείχνουν στους συμμαθητές τους στο σχολείο! Κι εκείνο το παιδάκι που το έφεραν οι γονείς από μακριά με τα κινητικά προβλήματα καθηλωμένο στο καρότσι για να χαρεί τους αγώνες; Τι μεγαλείο ψυχής!
Δεν έλειψαν από την πλατεία οι μουσικές και τα χορευτικά σύνολα από κορίτσια συλλόγων που ομόρφυναν την ατμόσφαιρα. Όλα πήγαν καλά, η οργάνωση από το Δήμο άψογη και χωρίς κανένα απρόοπτο. Καθοριστική συμβολή στην διεξαγωγή και την ασφάλεια της διοργάνωσης είχε η Ελληνική Αστυνομία με τα καλά εκπαιδευμένα μέλη της, ως και οι εθελοντές συμπολίτες μας.
Σε ένα πανό διαβάσαμε και το μήνυμα της μέρας: δίνω αίμα, δίνω ζωή. Μπράβο, μπράβο, και του χρόνου!