Επικήδεια ομιλία για την καθηγήτρια Φιλολογίας Δημοκρατία Κουτσογιάννη – Οικονόμου

Αγαπημένη μου ξαδέλφη Toτώ, το θλιβερό άγγελμα του θανάτου σου γέμισε τις καρδιές όλων μας από θλίψη και οδύνη.
Πλημμύρισε με αβάσταχτη λύπη και ανείπωτο πόνο τις οικογένειες των λατρευτών παιδιών σου, Νάση και Μαρώς, των αγαπημένων αδελφών σου, όλων ημών των συγγενών και φίλων σου, των συναδέλφων και συγχωριανών σου. Γιατί χάσαμε εσένα, τον εξαίρετο άνθρωπο, τον γεμάτο καλοσύνη και αγάπη για τους συνανθρώπους του. Γιατί χάσαμε εσένα, τον άνθρωπο τον προικισμένο με τις αιώνιες και άφθαρτες αρετές της τιμιότητας, της εργατικότητας, της ευσυνειδη- σίας και του ανθρωπισμού. Γιατί χάσαμε εσένα, τη φωτισμένη παιδαγωγό, τη γεμάτη καλοσύνη αγάπη και στοργή για τους μαθητές της.
Φωτεινό και ζωντανό παράδειγμα για μίμηση ήταν το πέρασμά σου από τούτη τη ζωή. Μία ζωή όμως περιπετειώδης, γεμάτη σκαμπανεβάσματα, γεμάτη από λύπες και χαρές. Γεννημένη το 1943 σε ένα πανέμορφο χωριό της Ηπείρου, στην ελατόφυτη Μεσούντα Άρτας, από εξαιρετικούς γονείς, οι οποίοι ανέθρεψαν και σπούδασαν τέσσερις λαμπρούς επιστήμονες και μία καλλιτέχνιδα, έμελλε να υποστείς από τα πρώτα νηπιακά και παιδικά σου χρόνια, όπως και όλοι μας, τα πάνδεινα από τις συνέπειες των δύο αδυσώπητων πολέμων, του 2ου Παγκοσμίου και του αδελφοκτόνου εμφυλίου της πατρίδας μας μέχρι το 1949.
Μετά το 1950 άρχισαν οι σπουδές σου με δυσκολίες κι αυτές λόγω της κατάστασης στη μεταπολεμική Ελλάδα. Δημοτικό στη Μεσούντα, Γυμνάσιο στην Άρτα και τέλος στην Αθήνα στη Φιλοσοφική σχο- λή. Μετά τον διορισμό σου όμως ως καθηγήτρια στα Γυμνάσια, βελτιώθηκε η ζωή σου και αφοσιώθηκες στο παιδαγωγικό σου έργο με άριστα αποτελέσματα. Δεν άργησε να έρθει και ο γάμος σου με τον εξαίρετο άνθρωπο και επιστήμονα, δικηγόρο Ναπολέοντα Οικονόμου, από τις Πηγές Άρτας, με τον οποίο απέκτησες δύο πανέξυπνες και πανέμορφες κορούλες.
Η ζωή, λοιπόν, καλυτέρεψε, η χαρά επανήλθε, ο δρόμος γεμάτος ροδοπέταλα. Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος; Δυστυχώς, όμως, ο μαύρος χάρος ζήλεψε την ευτυχία σας και ένα πρωινό του 1983 έκοψε το νήμα της ζωής του δύστυχου Ναπολέοντα σε ηλικία 39 χρόνων. Τώρα αρχίζουν πάλι από την αρχή οι δυσκολίες της ζωής. Οικογένεια και σχολεία. Σπίτι και εργασία. Τέκνα και μαθητές. Ανυπέρβλητα εμπόδια.
Ο άνθρωπος, όμως, πολλές φορές αποκτά υπεράνθρωπες ικανότητες για να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο του. Έτσι και εσύ με τη ζωτικότητά σου και την δυναμικότητά σου προχώρησες στον κακοτράχαλο δρόμο της ζωής.
Αφοσιώθηκες στην οικογένειά σου, χω-ρίς να παραμελήσεις τους μαθητές σου. Μεγάλωσες τα παιδιά σου, τα δίδαξες στα χρηστά ήθη και τα βοήθησες να σπουδάσουν στο Πανεπιστήμιο, αλλά συγχρόνως, με περισσή αγάπη, φρόντιζες τους μαθητές σου, οι οποίοι είχαν κι αυτοί μεγάλες επιτυχίες στις διάφορες Πανεπιστημιακές σχολές. Έτσι κύλησε η ζωή σου μέχρι την συνταξιοδότησή σου, και τελευταία ασχολήθηκες με την ανάπτυξη και τη μόρφωση των αγαπημένων σου εγγονών.
Τώρα, όμως, αγαπημένη μας Τοτώ, φεύγεις για πάντα από κοντά μας. Αναχωρείς από την πρόσκαιρη τούτη ζωή για την αιώνια, όπως πρεσβεύει η θρησκεία μας. Δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου. Το πέρασμά του απ’ αυτόν τον πλανήτη είναι πρόσκαιρο και ο χρόνος της ζωής του απειροελάχιστος μπροστά στην αιωνιότητα. Πήγαινε στην αθά- νατη ζωή, όπου μέρα με τη μέρα θα καταλήξουν όλες οι ψυχές των θνητών της γης.
Πήγαινε αλλά με τη συνείδησή αναπαυμένη, ότι επί της γης επιτέλεσες στο ακέραιο το καθήκον σου. Πήγαινε να συνα- ντήσεις τα αγαπημένα μας πρόσωπα: τον αγαπητό σου σύζυγο Ναπολέοντα, τον ονομαστό και υπέροχο θείο μας Γιώργο Kουτσογιάννη, τον μόνο και μοναδικό καθηγητή στα 16 χωριά μας του Ραδοβυζίου Άρτας, την εποχή εκείνη, τους σε- βαστούς παππούδες, γιαγιάδες και οι γονείς μας, όλους τους άλλους συγγενείς και φίλους μας και προπαντός τον Νικόλα μας, που τόσο πρόωρα και άδικα έφυγε από τούτη τη ζωή.
Στην καρδιά μας, στη σκέψη μας, στη θύμησή μας θα μείνεις πάντα ζωντανή και αγαπητή. H μνήμη σου θα είναι αιώνια. O μεγαλοδύναμος Θεός ας αναπαύσει την ψυχή σου.

Γεώργιος Χρ. Γρέβιας, δάσκαλος