Σ’ αυτές τις ράχες τις ψηλές, λεβέντες μου, που πάτε,/ τις βλέπει ο γέρο τσέλιγκας, τα νιάτα του θυμάται./ – Τσέλιγκα, γέρο τσέλιγκα, του λεν δυο βλαχοπούλες,/ πόσες φορές ανέβηκες σ’ εκείνες τις ραχούλες;/ – Χίλιες φορές ανέβηκα τις νύχτες με φεγγάρι,/ μα τώρα πια εγέρασα, δεν είμαι παλικάρι.
Νοσταλγικό τραγούδι προερχόμενο από τη Ρούμελη. Το τραγουδούν και σε άλλες περιοχές. Αναφέρεται στον απόμαχο του αγροτικού βίου, τον τσέλιγκα με τα πολλά πρόβατα, που θυμάται και αναπολεί τα νιάτα του, τότε που ήταν παλικάρι και ανέβαινε στις ράχες τις νύχτες με φεγγάρι.
Αλλά τα νιάτα περνούν γρήγορα και τα γηρατειά αργούν να περάσουν. Γίνονται ανυπόφορα και καταθλιπτικά, γιατί συνοδεύονται από νοσταλγία και θύμησες. Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του ανθρώπου, αφήνοντας τα σημάδια του παντού.