Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται/ κι ο νους μου από απ’ την αγάπη δε συμμαζώνεται./ Έβγα να σε ιδώ,/ να παρηγορηθώ./ Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ’ τη μάνα σου/ και κάνε πως ποτίζεις τη μαντζουράνα σου./ Ποιος σε φίλησε/ και σε κοκκίνισε;/ Το φεγγάρι κάνει βόλτα/ στης αγάπης μου την πόρτα./ Το φεγγάρι κάνει κύκλο/ στης αγάπης μου τον κήπο.

Τραγούδι της αγάπης, σε 2σημο ρυθμό, που τραγουδιέται στα Τζουμέρκα, αλλά και σε άλλες περιοχές, σε κάθε κοινωνική εκδήλωση.
Ο ερωτευμένος νέος ολημερίς έχει στο νου του αυτή που αγαπάει. Τα αυστηρά ήθη όμως της τοπικής κοινωνίας δεν τους επιτρέπουν να συναντηθούν, γι’ αυτό της προστάζει να βγει στο παραθύρι του σπιτιού της, κρυφά από τη μάνα της, να κάνει πως ποτίζει τις γλάστρες με τον βασιλικό και τις μαντζουράνες, να τη δει από κοντά. Την αντικρίζει και σκιρτάει η καρδιά του.
Τα κόκκινα μάγουλά της, τον βάζουν σε ανησυχία και ο νους του πηγαίνει αλλού. Τον καθησυχάζει η σκέψη, όμως, ότι το κόκκινο χρώμα μπορεί να είναι από τον πόθο της γι’ αυτόν, αλλά και από το φόβο μήπως τη δει η μάνα της.
Τα στοιχεία της φύσης παίζουν καθοριστικό ρόλο στα συναισθήματα και στις σχέσεις των ανθρώπων, στον απέραντο κύκλο της ζωής. Το αυγουστιάτικο φεγγάρι σύμβολο ερωτισμού και ρομαντισμού, συμμετέχει και αυτό με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στη συνένωση των δυο φύλων.