1. Δαίμων: Ο γνώστης διακομιστής (οδηγός) (δαίω=μοιράζομαι, διακομίζω). Δαίμων είναι η φωνή της συνειδήσεως που οδηγεί στην ευδαιμονία και όχι κάποια «κακή» οντότητα του διαβόλου.
2. Θεός: Δύναμις που κινείται και κινεί (θέω=τρέχω, δράμω). Θεοί είναι οι δυνάμεις που κινούν το σύμπαν, τη φύση, τον ανθρώπινο νου. Ο ένας δημιουργός που άρχει δεν ονομάζεται θεός αλλά παν γεννήτωρ νους.
3. Μύθος: εισαγωγή στην μύηση (μύω = κλείνω μάτια στόμα + θείον). Μύθος είναι το πέπλο με το οποίο έχει ντυθεί η γνώση του γίγνεσθαι αφού «Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά» (Πυθαγόρας) και επομένως δεν σχετίζεται με το ψεύδος.
4. Ευτυχία: Καλά αποκτήματα (ευ+τύχη). Ευτυχία είναι η καλή τύχη και η απόκτηση υλικών αγαθών ερμαίως. Αυτό που προσπαθούμε πραγματικά να κατακτήσουμε είναι ευ-δαιμονία (καλή κατάσταση της ψυχής).
5. Έρως: Αέναη επιθυμία για ένα αγαθό (ερωέω – ερωή = ορμητική κίνηση). Ο έρως αποτελεί οποιαδήποτε ισχυρή δύναμη και επιθυμία όχι μόνο για άλλον άνθρωπο. Έρως είναι ακόμα και η Δύναμις με την οποία εποιήθηκε η φύσις.
6. Εραστής: Ο διατελών την διδακτική ερωή (διδάσκαλος).
7. Ερωμένος: Ο εισπράττων την διδακτική ερωή (μαθητής).
8. Παιδεραστία: Ο θεσμός της διδακτικής ερωής (φιλοσοφική διδαχή). Η παιδεραστία με την σημερινή παράνοια (όχι έννοια), δηλαδή η ασέλγεια σε παιδιά τιμωρείται με θανατική ποινή με βάση τους νόμους του Αισχίνου στην Αθήνα και του Λυκούργου στην Σπάρτη.
9. Όργιον: Τελετή μυήσεων (Ελευσίνιων και άλλων), μυστηρίων (εκ του ουσιαστικού έργου). Όργια ήταν οι μυητικές τελετές των Απορρήτων Λόγων και δεν έχουν καμία σχέση με σωματικές, υλιστικές επαφές.
10. Ιερεύς: Ο έχων ισχυρόν νουν (+ερωή). Οι Έλληνες ιερείς ήταν ευφυείς και οξύνοες που οίδαν την ενδιάμεση ερωτική λειτουργία του σύμπαντος κόσμου και διέκριναν τους νόμους του, δηλαδή τα ιερά μέσα της ερωτήσεως.
Ν. Κουδουράκης. Για την
αντιγραφή Γιάννης Πασιάς
