Η ζωή είναι γλυκόπικρη. Και μικρή. Είναι, όμως, γεμάτη και με πολύτιμες στιγμές. Στιγμές μεγάλης ομορφιάς, φωτός, αλήθειας και ελπίδας. Αυτές τις στιγμές νιώθεις πως η ζωή έχει συνέχεια και νόημα.
Τέτοιες στιγμές έζησα διαβάζοντας αρχικά το εξαίρετο βιβλίο «Το λάμπον πνεύμα της αρχαιοελληνικής Ιατρικής. Από τον Ασκληπιό και τον Όμηρο ως τον Ιπποκράτη». Στιγμές συγκίνησης έζησα, επίσης, με τη μικρή μου συμμετοχή κατά την παρουσίαση του βιβλίου την περασμένη εβδομάδα στη γεμάτη σχεδόν αίθουσα του Μ/Φ Συλλόγου «Ο Σκουφάς», όπου οι συμπατριώτες μας έδειξαν το σεβασμό και την αγάπη τους στο πρόσωπο του ιατρού, συγγραφέα και ανθρώπου κ. Ευάγγελου Νάνου.
Την εικόνα τού συγγραφέα την είχα φτιάξει, ήδη, στο μυαλό μου διαβάζοντας, δυο και τρεις φορές, το βιβλίο του. Η αγαπητική αυτή εικόνα επιβεβαιώθηκε κι ενισχύθηκε έτι πλέον στο δείπνο που μας παρέθεσε με γενναιοδωρία, όπου είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε, να γνωριστούμε καλύτερα και να δούμε από κοντά το πρόσωπό του, στο οποίο λάμπει το φως της κλασσικής Παιδείας. Είναι εντυπωσιακό το πόσο καλά γνωρίζει τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, γι αυτό άλλωστε στο βιβλίο του ταυτίζει τις ιατρικές με τις ανθρωπιστικές αξίες και την ολιστική Ιατρική με τη Φιλοσοφία, την ολιστική Ιατρική, επιμένω, η οποία, μετά από τόσους αιώνες, αποτελεί ξανά το πρόταγμα της σύγχρονης Ιατρικής Επιστήμης.
Αυτά σε γενικές γραμμές τα είπα στη μικρή μου συμμετοχή. Με την ευκαιρία θέλω να πως χαίρομαι πάρα πολύ να συμμετέχω σε τέτοιες εκδηλώσεις. Έχω όμως κι ένα άγχος, μήπως γίνω κουραστικός. Έτσι εκείνο το βράδυ απέφυγα να ρωτήσω τον συγγραφέα να μας πει, ποιο ήταν το έναυσμα για να εντρυφήσει με τέτοιο ζήλο στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, το πνεύμα του οποίου είναι μεν λάμπον στους πνευματικούς κύκλους παγκοσμίως, άγνωστο όμως στους πολλούς συνέλληνες σε τέτοιο βαθμό, ώστε δικαίως να μας χαρακτηρίζουν τον πιο ανιστόρητο ιστορικό λαό.
Στο πλήρες ρεπορτάζ που παρουσίασε ο δημοσιογράφος κ. Βασίλης Παππάς στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας, με συγκίνησε κυριολεκτικά εκείνη η φωτογραφία στην οποία ο συγγραφέας υπογράφει ένα βιβλίο του, τη στιγμή που δίπλα του στέκεται ένα πανέμορφο μικρό κοριτσάκι. (Πολλά, πολλά συγχαρητήρια στον φωτογράφο – καλλιτέχνη!) Αυτή η φωτογραφία, όμως, συνειρμικά μ’ έκανε να σκεφτώ ξανά αυτό που με προβληματίζει και με στενοχωρεί πολλά χρόνια τώρα, γιατί στις πνευματικές εκδηλώσεις της πόλης μας η παρουσία των νέων ανθρώπων είναι ανύπαρκτη. Αυτή η δικαιολογία πως οι μαθητές και οι σπουδαστές «τα μαθαίνουν όλα από το Διαδίκτυο», σε μένα ακούγεται πολλή ρηχή και μου θυμίζει «τους Δεσμώτες του Σπηλαίου» στον γνωστό μύθο του Πλάτωνος. Κατά κάποιο τρόπο αυτός ο προβληματισμός μου είναι η συνέχεια εκείνης της εικόνας που με βασάνιζε και με βασανίζει στα Γυμνάσια και στα Λύκεια, βλέποντας πως, ενώ για τα Αρχαία Ελληνικά διατίθενται πολλές ώρες διδασκαλίας συγκριτικά με τα άλλα μαθήματα, ωστόσο τα παιδιά μας όχι μόνο δεν μυούνται στο πνεύμα και στις αξίες τού αρχαιοελληνικού πολιτισμού, όπου θεμελιώθηκαν οι περισσότερες από τις σύγχρονες επιστήμες, κι αυτό που ονομάζουμε μόρφωση, αλλά μαθαίνουν να τα αντιπαθούν κιόλας.
Φοβάμαι, λοιπόν, πως στην εποχή μας εξακολουθεί να ισχύει αυτό που είπε ο Ιπποκράτης, η πολυδιάστατη προσωπικότητα του οποίου δεσπόζει στο βιβλίο. Πως, δηλαδή, «υπάρχουν δύο πράγματα, η Επιστήμη και η γνώμη. Η πρώτη γέννησε τη γνώση, η δεύτερη την άγνοια». Αυτή τη θεοποίηση της αγνώμονος γνώμης την έχει πληρώσει με αίμα αμέτρητες φορές η ανθρωπότητα στους αιώνες των αιώνων.
Και μπορεί η υπέροχη εκδήλωση του περασμένου Σαββάτου να ανήκει στο παρελθόν, ο πνευματικός της απόηχος όμως επιμένει, σε μια εποχή αδιαφορίας, πολέμων και πυρετικών εξοπλισμών (που δεν ανησυχούν όπως φαίνεται κανέναν), να κρούει το ρόπτρο της συνείδησή μας μ’ αυτό που ο χειρουργός και συγγραφέας κ. Ευάγγελος Νάνος γνωρίζει και πράττει άριστα: Πως, δηλαδή, η μονοκαλλιέργεια του πνεύματος έχει συνέπειες παρόμοιες με την μονοκαλλιέργεια του εδάφους. Καμία Επιστήμη δεν ευδοκιμεί, αν δεν στηριχθεί στις υπόλοιπες. Και όλες οι Επιστήμες του κόσμου είναι λόγια της καταστροφής, αν δεν έχουν μέσα τους την Αγάπη για τη Ζωή και τον Άνθρωπο!