ΜΕΡΟΣ Α’

Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.

Θυμάμαι ακόμα ζωντανά την καημένη την μάνα μου να μου συγχωρεί κάθε σκανταλιά μου. Η φωνή – φωνή. Κι η συγχώρεση – συγχώρεση.

Αυτή μάλλον είναι η συγκολλητική ουσία που κάνει τον δεσμό μάνας – παιδιού τόσο δυνατό. Ακόμα και σ’ όλες τις θρησκείες του πλανήτη μας (Χριστιανισμό, Ισλαμισμό, Ιουδαϊσμό, Βουδισμό, Ινδουισμό κα), η συγχώρεση παίζει σημαντικό ρόλο. Και στον δημόσιο χώρο, η συγχώρεση παίρνει μία δεύτερη ευκαιρία από τα χρόνια της Αναγέννησης και μετά, αφήνοντας πίσω τον τιμωρητικό Μεσαίωνα.

«O άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων». Αυτή η νέα σκέψη εκδηλώθηκε στην τέχνη, την αρχιτεκτονική, την πολιτική, την επιστήμη και τη λογοτεχνία. Σήμερα, ακόμα και οι εγκληματίες έχουν δικαίωμα σωφρονισμού. Η στέρηση της ελευθερίας τους θα έπρεπε να γίνεται μέσα σε σωφρονιστικά ιδρύματα και όχι σε τιμωρητικά ιδρύματα (άλλο θέμα το κατάντημά μας).

Μέσα σ’ αυτόν τον θεωρητικά συγχωρητικό πολιτισμό μας, πόσο καιρό μπορεί να κουβαλά κάποιος τη ρετσινιά του αγροίκου, του κακού παιδιού, του φασίστα, επειδή πολλά χρόνια πριν, στο μακρινό 1985, σε κάποια επεισόδια στην οδό Ακαδημίας, τον συνέλαβε ο φωτογραφικός φακός «εν βρασμώ ψυχής»  με ένα τσεκούρι στα χέρια του. Δεν δικαιούται -επιτέλους- κι αυτός λίγη συγχώρεση για τα λάθη της νιότης, 37 χρόνια αργότερα; Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Μαυρουδής «Μάκης» Βορίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 23 Αυγούστου 1964. Επειδή, εκ γενετής, δεν ήταν παρακατιανός, όπως εγώ κι εσύ, δεν φοίτησε σε κάποιο δημόσιο σχολείο, αλλά στο Κολλέγιο Αθηνών. Εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, μαζί με συμμαθητές του, κυρίως από την ΟΝΝΕΔ Κολωνακίου, συνίδρυσε την εθνικιστική μαθητική οργάνωση «Ελεύθεροι Μαθητές» (EM).

Οι ΕM απέκτησαν μέλη στο Αρσάκειο και το Κολλέγιο Θεσσαλονίκης και ο ίδιος ο Βορίδης εξελέγη πρόεδρος του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου του σχολείου του, έναντι του ανθυποψηφίου του, μετέπειτα βουλευτή Κερκύρας, Νίκου Γεωργιάδη.

Δημοσιεύματα της εποχής έκαναν λόγο για εκφοβισμό Εβραίων ή πολιτικά αντιφρονούντων μαθητών από μέλη των ΕM, καθώς και για χρήση στιλέτων από μέλη τους. Ο Μάκης τότε, πριν καν μπει στη Νομική, υπερασπίσθηκε τη δράση των ΕΜ ως μεθοδική εκδήλωση αγωνιστικότητας απέναντι στην «αριστερή πρόκληση και τρομοκρατία». Ατίθασα νιάτα… τι να πεις.

Ταυτόχρονα με την ίδρυση των ΕΜ, ο Μάκης υπήρξε και μέλος της οργάνωσης ΝΟΠΟ με το ψευδώνυμο Mavor, παρεάκι με τον μετέπειτα βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Παναγιώταρο. Η ΝΟΠΟ (Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών) ήταν φασιστική και ρατσι- στική συσπείρωση οπαδών του Παναθηναϊκού, που ιδρύθηκε το 1977, αλλά κυρίως έδρασε τη δεκαετία του 1980. Ατίθασα Νιάτα… τι να πεις.

Ο Μάκης αποφοίτησε από το τετρατάξιο Λύκειο του Κολλεγίου Αθηνών το 1983 και το 1985 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Μάρτη του 1985, ο Νίκος Μιχαλολιάκος (κατοπινός γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής) αποχώρησε από τη θέση του Γενικού Γραμματέα της Νεολαίας της Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως (ΕΠ- ΕΝ), κόμματος το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή ο έγκλειστος επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών, Γεώργιος Παπαδόπουλος, και στη θέση του διορίστηκε από τον Παπαδόπουλο ο Μάκης, που είχε γίνει γνωστός χάρη στη δράση του με τους Ελεύθερους Μαθητές.

Από τη θέση του ΓΓ της νεολαίας της ΕΠΕΝ προσπάθησε να δώσει ιδεολογικό χαρακτήρα στην οργάνωση έχοντας ως πρότυπο το ρατσιστικό και ξενοφοβικό Εθνικό Μέτωπο του Ζαν-Μαρί Λε Πεν. Τον ίδιο Μάρτη του 1985, η γενική συνέλευση των φοιτητών της Νομικής αποφάσισε την διαγραφή του από τον Σύλλογο Φοιτητών της Νομικής, ως φασίστα, απόφαση στην οποία πρωτοστάτησε η ΔΑΠ και ο συνδικαλιστής της Κωστής Χατζηδάκης. Σήμερα, βέβαια, ο Μάκης και ο Κωστής είναι μια χαρά φιλαράκια, γιατί ως γνωστόν «η καρέκλα όλα τα γιάνει». Παλιά, έφταιγαν τα Ατίθασα Νιάτα… τι να πεις.

ΜΕΡΟΣ Β’

Στο προηγούμενο φύλλο μιλήσαμε για τη συγχώρεση, για την άτυχη συνάντηση του Μαυρουδή «Μά κη» Βορίδη με τον φωτογραφικό φακό το 1985, στα νιάτα του, ενώ κρατούσε ένα τσεκούρι κατά τη διάρκεια επεισοδίων στον οδό Ακαδημίας και αρχίσαμε να απαριθμούμε τα κατορθώματά του.

Ας συνεχίζουμε λοιπόν: Το 1990 κυκλοφόρησε, μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον Μάκη, το βιβλίο «Φιλελευθερισμός: ο εχθρός των λαών», κείμενο του Γάλλου ακροδεξιού στοχαστή Αλαίν ντε Μπενουά, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι «η αναμέτρηση φιλελευθερισμού και εθνικισμού θα φέρει νομοτελειακά νικητή τον εθνικισμό».

Τον Απρίλιο του 1994 επανεμφανίστηκε στην πολιτική, όταν μαζί με άλλα 200 στελέχη του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου, προερχόμενα κυρίως από την ΕΠΕΝ και το διαλυθέν Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα, ίδρυσε το Ελληνικό Μέτωπο και εξελέγη με ισχυρή πλειοψηφία πρόεδρός του. Τη θέση αυτή κράτησε μέχρι την άρση της πολιτικής δράσεως του Ελληνικού Μετώπου από την Κεντρική του Επιτροπή, τον Μάιο του 2005.

Τον Σεπτέμβριο του 2007 ήταν υποψήφιος βουλευτής με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ). Όταν  εξελέγη βουλευτής, ο μόνος δημόσιος προσδιορισμός της ιδεολογικής του ταυτότητας ήταν «εθνικοφιλελεύθερος». Επίσης, έχει δηλώσει και ο ίδιος ότι είναι αντικομουνιστής. Τον Ιούλιο του 2011 όμως, ο Μάκης, σε συνέντευξή του, στην αγγλόφωνη Αθηναϊκή εφημερίδα Athens News, δήλωσε για πρώτη φορά μετά από καιρό ρητά ότι είναι εθνικιστής.

Επίσης, σε άρθρο του, το 2007, τάχθηκε υπέρ της θανατικής ποινής, αναφέροντας ότι «Δεν είμαι εναντίον της θανατικής ποινής. Πιστεύω ότι είναι δίκαιη ποινή για την τιμωρία αποτρόπαιων εγκλημάτων». Την ίδια άποψη επανέλαβε και σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο της ΝΕΤ Μανώλη Κοττάκη στην εκπομπή «Η Άλλη Όψη» στις 26 Ιανουαρίου 2013. Ο Μάκης βλέπεις δεν συγχωρεί. Μόνο τιμωρεί.

Τον Νοέμβριο του 2011, διορίστηκε υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Στη θέση αυτή παρέμεινε και μετά την αποχώρηση του ΛΑΟΣ από την κυβέρνηση, καθώς διαχώρισε τη θέση του από αυτή του κόμματός του υπερψηφίζοντας τη νέα δανειακή σύμβαση για το PSI από κοινού με τον έτερο πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ Άδωνι Γεωργιάδη. Επακόλουθο της κίνησης του αυτής, ήταν η διαγραφή του από το ΛΑΟΣ, ενώ μερικές μέρες μετά ανακοινώθηκε η προσχώρησή του στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Την διετία (2012-2014), που ο Μάκης διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ήταν ταυτόχρονα και συνήγορος υπεράσπισης βασικού κατηγορουμένου για το σκάνδαλο των Energa και Hellas Power, εταιρειών που φέρονται να έχουν καταχραστεί 270 εκατ. ευρώ σε βάρος του Δημοσίου.

Τον Φεβρουάριο του 2021 ο Μάκης φέρνει στην Βουλή, ως υπουργός πλέον, και ψηφίζεται, νέο νόμο για την αυτοδιοίκηση. Ο νόμος αυτός ενισχύει το συγκεντρωτικό – πλειοψηφικό μοντέλο αφού από την πρώτη Κυριακή διενέργειας των εκλογών ο δημοτικός -περιφερειακός συνδυασμός που θα συγκεντρώσει το 43% εκλέγει αυτόματα το 60% των εδρών, αντί για 50% που απαιτούνταν παλαιότερα. Εκλογικό σύστημα πρωτοφανές για την ευρωπαϊκή αυτοδιοικητική πραγματικότητα.

Υποβαθμίζει αποφασιστικά τον ρόλο των τοπικών κοινοτήτων, με την κατάργηση της ξεχωριστής κάλπης, τον περιορισμό του αριθμού των τοπικών συμβούλων, την μετατροπή των συμβούλων της κάθε κοινότητας σε προέκταση των υποψήφιων δημοτικών συνδυασμών και άρα την διαίρεση των μικρών κοινωνιών σε παραταξιακούς οπαδούς και αντιπάλους.

Μειώνει τον αριθμό των δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων, γεγονός που αποδεικνύει μία ολιγαρχική αντίληψη, στη λογική όσο λιγότεροι ασχολούνται με τα κοινά τόσο το καλύτερο. Και τέλος, συγκεντρώνει αρμοδιότητες στις κεντρικές υπηρεσίες των Δήμων, που οδηγεί στην ερήμωση των χωριών μας, θα υποβαθμίσει περαιτέρω τη ζωή των κατοίκων  στην επαρχία, θα απομακρύνει τους νέους  από τα κοινά  και θα δημιουργήσει πολίτες δύο ταχυτήτων.

Ήδη σήμερα, δύο προβλέψεις του νόμου για τον τρόπο συγκρότησης της οικονομικής επιτροπής και της επιτροπής ποιότητας ζωής των Δήμων, έχουν κριθεί αντισυνταγματικές. Και να πεις ότι κρίνονται αντισυνταγματικές κάποιες διατάξεις ενός νόμου, που συνέταξε κάποιος «άσχετος» με τα νομικά, να το καταλάβουμε όλοι. Αλλά να κριθούν αντισυνταγματικές διατάξεις νόμου που συνέταξε υπουργός, απόφοιτος της Νομικής Αθηνών και με μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, μάλλον δείχνει πολύ χαρακτηριστικά τι σεβασμό έχει για το Σύνταγμα της χώρας. Η συναρπαστική συνέχεια στο επόμενο φύλλο…

ΜΕΡΟΣ Γ’

Στα δύο προηγούμενα φύλλα, μιλήσαμε για τη συγχώρεση, για την άτυχη συνάντηση του Μαυρουδή «Μάκη» Βορίδη με τον φωτογραφικό φακό το 1985, στα νιάτα του, ενώ κρατούσε ένα τσεκούρι κατά τη διάρκεια επεισοδίων και αρχίσαμε να απαριθμούμε τα κατορθώματά του, είτε ως βουλευτής, είτε ως υπουργός.

Συνεχίζουμε λοιπόν: Το 2022, ο Μάκης μοιράζει μερικά προεκλογικά κυβερνητικά «δωράκια» για δημάρχους, προέδρους δημοτικών συμβουλίων. Συγκεκριμένα, ο Μάκης ανακοίνωσε ότι: Καταργείται το αυτόφωρο για τους αιρετούς. Αυξάνεται κατά 30% της αποζημίωσης των αιρετών για τις παραστάσεις στα Δημοτικά Δυμβούλια. Καταργούνται οι παλαιότερες διατάξεις για τις μειώσεις στις αποζημιώσεις παραστάσεων στα Δημοτικά Συμβούλια. Οι πρόεδροι των Δημοτικών Συμβουλίων που είναι και δημόσιοι υπάλληλοι και μέχρι σήμερα θα έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα στις δύο αμοιβές, θα μπορούν, πλέον, να λαμβάνουν και τις δύο.

Κι αν νομίζεις ότι σταματά εδώ ο Μάκης, κάνεις λάθος. Σ’ ένα θηριώδες νέο πολυνομοσχέδιο – σκούπα, η Δημοτική Αστυνομία αποκτά χαρακτηριστικά σώματος καταστολής. Συνεπής προς τον αυταρχισμό δεκαετιών, ο Μάκης μετατρέπει τη Δημοτική Αστυνομία σε μια πιο λάιτ εκδοχή της ΕΛΑΣ, με κατασταλτικό ρόλο, χωρίς όμως την απαραίτητη γι’ αυτές τις αρμοδιότητες εκπαίδευση και έλεγχο. Σύμφωνα με το άρθρο 5 κάθε δημοτικός αστυνομικός φέρει ειδικό εξοπλισμό, στον οποίο περιλαμβάνονται χειροπέδες και γκλοπ. Με το ίδιο άρθρο δίνονται αρμοδιότητες ανακριτικού υπαλλήλου και πλέον η δημοτική αστυνομία δύναται στο πλαίσιο άσκησης των αρμοδιοτήτων της να προβαίνει σε συλλήψεις.

Στο ίδιο νέο πολυνομοσχέδιο, ο Μάκης αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να σώσει και τις λαϊκές αγορές, ξεκινώντας από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας «μια ακόμα αρμοδιότητα των Περιφερειών, η κυβέρνηση και οι περιφερειάρχες την εκχωρούν σε φορέα με τη συμμετοχή ιδιωτών», «μέσω της δημιουργίας ευέλικτων δομών οργάνωσης και διοίκησης», για τη «Σύσταση Φορέα Λειτουργίας Λαϊκών Αγορών Περιφέρειας Αττικής και Φορέα Λειτουργίας Λαϊκών Αγορών Περιφερειακής Ενότη- τας Θεσσαλονίκης».

Έτσι, προωθείται η λειτουργία του νέου φο- ρέα με την παραπέρα ενίσχυση των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, που στηρίζεται στη λογική του κόστους – οφέλους, με αποτέλεσμα να εκτοπίσει από τους πάγκους των λαϊκών αγορών χιλιάδες φτωχούς λαϊκατζήδες, παραγωγούς και μεροκαματιάρηδες, για να παραδοθούν οι λαϊκές αγορές στους μεγαλέμπορους και στις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ και να γιγαντωθούν οι πιο ισχυροί, αφού όλα θα μπορούν να «ρυθμίζονται» με βάση το μερίδιο που θα έχει ο καθένας στην αγορά.

Ο Μάκης Βορίδης ήταν επίσης αυτός που έφερε την «ιδέα» στην κεντρική πολιτική να επιβάλλεται στους παιδοβιαστές χημικός ευνουχισμός και τα ισόβια να είναι ισόβια για ορισμένες κατηγορίες κρατουμένων. Μόλις πριν λίγα χρόνια θα ακουγόταν εξωφρενική μια ανάλογη πρόταση από εν ενεργεία υπουργό, έστω και της Δεξιάς.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν εκτός των ορίων του δημόσιου διαλόγου σε μια δυτική δημοκρατία να προτείνει κανείς τον ακρωτηριασμό ως τιμωρία ή να ζητήσει την αναίρεση της βασικής ανθρωπιστικής κατάκτησης του σωφρονιστικού συστήματος, δηλαδή της υπό όρο απόλυσης των κρατου- μένων.

Μετά από όλα αυτά (χρειάστηκαν τρία άρθρα για να τ’ απαριθμήσουμε περιληπτικά), εσύ έχεις ακόμα Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές για το αν παρέμεινε ίδιος κι απαράλαχτος ο Μάκης μας από το μακρινό 1985; Και πες, ότι εμείς τον συγχωρούμε για εκείνη τη φωτογραφία του 1985 και για τα νιάτα του, λόγω των ημερών.

Για όλα τα υπόλοιπα μπορούμε να τον συγχωρέσουμε; Κι αν μπορούμε ακόμα και αυτό, πάλι λόγω των ημερών. Αυτός το δικαιούται; Γιατί ο Μάκης δεν φαίνεται να συγχώρεσε ποτέ, κανέναν. Γιατί ο Μάκης μιλάει ακόμα τσεκουράτα. Γιατί ο Μάκης μας δεν απέκτησε ποτέ δημοκρατικά ιδεώδη. Γι’ αυτό του ταιριάζει απόλυτα να τραγουδάει ακόμα και σήμερα «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ, γιατί ποτέ να σ’ αποκτήσω, δεν μπορώ».

Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλους. Εμείς θα τα πούμε του χρόνου. Με την ελπίδα να γράφουμε και να διαβάζουμε περισσότερες καλές ειδήσεις.

Αθώος, λόγω Αμφιβολιών