ΣΤΗΝ Άρτα μεθαύριο Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου, 7:30 το βράδυ, στο Επιμελητήριο θα παρουσιαστεί από τον Σύλλογο “Οι Φίλοι του Βιβλίου” και το Λύκειον των Ελληνίδων, το βιβλίο με την ποιητική συλλογή της Αριάδνης Καρνασοπούλου – Παπάκου, που κυκλοφορεί υπό την επιμέλεια αλλά και σημειώσεις του Γιώργου Πριόβολου, πρώην διευθυντή ΑΤΕ, διδάκτορα Παιδαγωγικών Επιστημών και οικονομολόγου.
Τίτλος του βιβλίου «Στης μνήμης τα σοκάκια», στο οποίο περιέχεται και ένα ξεχωριστό σημείωμα από την Αικατερίνη Γιώτη – Παπάκου, κόρη της ποιήτριας. Το βιβλίο θα παρουσιάσει η Ρένια Τριχιά – Μανακανάτα και θα μιλήσουν ο Ãéþñãïò Ðñéüâïëïò (ïéêïíïìïëüãïò, Dr ðáéäáãù- ãéêþí åðéóôçìþí) êáé ÈùìÜò ÃêÝôóçò (åêðáéäåõôéêüò). Ç ÉùÜííá ÌÜôïõ (êáèç- ãÞôñéá áããëéêÞò ãëþóóáò) èá äéáâÜóåé áðïóðÜóìáôá áðü ôï âéâëßï.Èá ÷áéñåôÞ- óåé ç êüñç ôçò ÁñéÜäíçò Êáñíáóïðïýëïõ – ÐáðÜêïõ, Áéêáôåñßíç Ãéþôç.
Η μητέρα της ήταν μόλις εννέα ετών όταν με την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 η μάνα της Αφροδίτη με την ίδια και με δύο ακόμα αδερφές της, την Μαρίτσα και την Βασιλεία, βρέθηκαν στο δρόμο του ξεριζωμού για τον ερχομό στην μητέρα πατρίδα, όπως σημειώνει ο Γιώργος Πριόβολος.
Σημείωμα από την κόρη της ποιήτριας…
Στο σημείωμά της, στο βιβλίο με την ποιητική συλλογή η κόρη της ποιήτριας Αικατερίνη Γιώτη-Παπάκου, αναφέρει: «Τα ποιήματα αυτά, ιερή κληρονομιά της μητέρας μου, τα κρατάω στα χέρια μου σχεδόν σαράντα χρόνια. Μού τα εμπιστεύ- θηκε. Απεικονίζουν ολόκληρη τη ζωή της. Μια πορεία οδύνης και αγάπης.
Το πρώτο μέρος αφορά το ταξίδι από τη Μικρά Ασία μέχρι τη Φιλιππιάδα, την «όχ-θη σωτηρίας». Το δεύτερο, την αγάπη που έδωσε παντού και πάντα, στην υπόλοιπη ζωή της. Το παρέδωσα στον αγαπητό από καρδιάς φίλο Γιώργο Πριόβολο, να φροντίσει να επιμεληθεί την έκδοσή τους. Τον ευχαριστώ θερμά. Ένα ιερό μνημόσυνο και σ’ αυτή και σε όλα τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής.
…Και από τον επιμελητή του βιβλίου Γιώργο Πριόβολο
Η Αριάδνη Κορνοσοπούλου – Παπάκου γεννήθηκε στο Αϊδίνιο της Σμύρνης, στην Μικρά Ασία το 1913.
Το 1922 ήταν εννέα ετών, όταν η μητέρα της Αφροδίτη, με την ίδια και με δύο ακόμη κόρες, την Μαρίτσα και την Βασιλεία, βρίσκονται στο δρόμο του ξεριζωμού για τον ερχομό στη μητέρα πατρίδα.
Αργότερα, το 1926, οι δύο γιοι, ο Λάμπρος και ο Ορέστης, έρχονται και αυτοί στην Ελλάδα και μέσω του Ερυθρού Σταυρού, σμίγουν με την οικογένειά τους. Ο πατέρας Σταύρος και ένας γιος, ο Θάνος, «χάθηκαν» σε Τουρκικά στρατόπεδα στα βάθη της Τουρκίας. Σε ηλικία δέκα ετών πέθανε από αρρώστια ο αδερφός της Ορφέας, χωρίς να προλάβει να τον γνωρίσει.
Σπούδασε στο Αρσάκειο και έγινε δασκάλα. Παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Παπάκο, γεωπόνο και έκανε οικογένεια στη Φιλιππιάδα Πρέβεζας, στον τελευταίο της προορισμό, μετά τον ξεριζωμό.
Έγραφε από μικρή ποιήματα. Την δεκαετία του 1980 και για τα εξήντα χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή, άρχισε να γράφει τις αναμνήσεις της και το οδοιπορικό της προς την Ελλάδα, μέσα από τα μάτια ενός μικρού εννιάχρονου κοριτσιού. Συνέχισε με άλλα ποιήματα με την μνήμη της, όμως, σταθερά στην Μικρά Ασία. Κέντρο αναφοράς η ζωή, ο θάνατος, οι ανθρώπινες σχέσεις, η οικογένεια, ο Θεός.
Μοναδικά, όμως, έγραψε με έμμετρο λόγο, σύμφωνα με τους κανόνες της παραδοσιακής ποίησης, την ιστορία της φυγής και την πορεία της από το Αϊδίνι, Δενιζλί, Μπουλντούρι, Σπάρτα, Αττάλεια, Καστελλόριζο, Γύθειο, Πειραιά, Πρέβεζα και τον τελικό προορισμό, την Φιλιππιάδα Πρέβεζας. Πέθανε το 1995 σε ηλικία 82 ετών.
Ευχαριστώ την κόρη της, Αικατερίνη Γιώ- τη – Παπάκου, ετών 82 σήμερα, αξιαγάπητη φίλη μου, που μου εμπιστεύτηκε τις χειρόγραφες σελίδες με όλο το οδοιπορικό, με τις αναμνήσεις αλλά και τα άλλα ποιήματα, όπως τα κατέγραψε η μητέρα της κατά την διάρκεια της ζωής της στην Ελλάδα. Καθήκον μου να επιμεληθώ και να προχωρήσω στην έκδοση της ποιητικής συλλογής, στη μνήμη της μητέρας της.
