ΤΙΜΗΤΙΚΗ χαρακτηρίζει ο γνωστός και διακεκριμένος συγγραφέας Φίλιππος Φιλίππου την πρόσκληση που έλαβε από τους διοργανωτές του 1ου Φεστιβάλ Αστυνομικού Μυθιστορήματος (26 και 27 Νοεμβρίου) με σκοπό να έρθει για να μιλήσει, ενώ τιμή παράλληλα αποτελεί για την πόλη μας, για την οποία αναφέρει σε σχετική ερώτηση ότι «είναι αποτυπωμένη στη μνήμη μου σαν καρτ ποστάλ η όψη του Γεφυριού της».

Ο κ. Φιλίππου θεωρεί μεν ότι το κινητό τηλέφωνο είναι χρήσιμο για την επικοινωνία των ανθρώπων, υποστηρίζει ωστόσο πως οι γνώσεις, η απόλαυση του διαβάσματος το σωστό είναι να γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο. Δηλαδή με διάβασμα στο χαρτί είτε πρόκειται για βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά. Γι’ αυτό απευθυνόμενος προς τους εφήβους, τούς παροτρύνει να ακολουθούν αυτόν τον τρόπο.
Όσον αφορά την Αστυνομική Λογοτεχνία, επισημαίνει ότι κάποτε ήταν μόνο για αναψυχή και ψυχαγωγία «σήμερα μάλλον αυτό είναι αναχρονιστικό» τονίζει και προσθέτει: «Η Αστυνομική Λογοτεχνία ασχολείται με κοινωνικά θέματα, αλλά και πολιτικά, συχνά ένα έγκλημα έχει κοινωνικά αίτια που χρειάζεται να τα θίξουμε». Ολόκληρη η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη έχει ως ακολούθως:
Συνέντευξη στη Βίκυ Καινούργιου

Ερ: Τι γνωρίζετε για την Άρτα;
Απ: Την Άρτα την ξέρω μάλλον καλά. Τη μεν περιοχή την γνωρίζω από τα συχνά περάσματά μου στο δρόμο για την πατρίδα μου την Κέρκυρα – στη μνήμη μου είναι αποτυπωμένη σαν καρτ ποστάλ η όψη του Γεφυριού της. Την πόλη την ξέρω διότι έχω έρθει κι άλλες φορές για να πάρω μέρος σε εκδηλώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων.

Ερ: Ποια σκέψη κάνατε όταν λάβατε την πρόσκληση του «Αστρολάβου» για συμμετοχή σ’ ένα φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας στην Ελληνική  περιφέρεια;
Απ: Σκέφτηκα πως η πρόσκληση είναι πολύ τιμητική για μένα. Δεν μου συμβαίνει συχνά να με καλούν σε παρόμοιου είδους φεστιβάλ από πόλεις της Ελληνικής περιφέρειας. Επομένως, οφείλω πολλές ευχαριστίες στους ανθρώπους του «Αστρολάβου» που με προσκαλούν.

Ερ: Στο φεστιβάλ θα μιλήσετε για τη γέννηση της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Εσείς πώς επιλέξατε το συγκεκριμένο είδος και γιατί;
Απ: Ξέρετε, στην Κέρκυρα, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, διάβαζα πολύ, όπως και πολλοί συμμαθητές μου στο δημοτικό σχολείο.
Διαβάζαμε παιδικά περιοδικά, Μικρός Ήρως, Γκαούρ-Ταρζάν, αλλά και αστυνομικά περιοδικά, Μάσκα και Μυστήριον. Μας άρεσαν οι περιπέτειες, τα μυστήρια, η δράση των ηρώων. Άρα το ότι ασχολήθηκα και με την αστυνομική λογοτεχνία δεν είναι περίεργο. Βεβαίως, έχω ασχοληθεί και με άλλα λογοτεχνικά είδη, έχω γράψει και βιογραφίες (Νίκου Καββαδία, Κων. Θεοτόκη), μυθιστορήματα με ήρωες υπαρκτά πρόσωπα (Κων. Καβάφη, Νίκο Καζαντζάκη, Οδυσσέα Ελύτη, Κων. Παλαιολόγο).

Ερ: Τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας οι αστυνομικές υποθέσεις που απασχολούν τις αρχές και βλέπουν το φως της δημοσιότητας θα λέγαμε πως ξεπερνούν ακόμα και την φαντασία… Πού το αποδίδετε; Ορισμένοι μιλούν για συσσωρευμένη οργή στην κοινωνία μας σήμερα, συμφωνείτε;
Απ: Δεν μπορώ να μιλήσω για οργή, ωστόσο δεν αποκλείω αυτή την ερμηνεία του φαινομένου. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει μια έξαρση της λογοτεχνίας που ασχολείται με εγκλήματα, τα οποία συνδέονται με παράνομα συμφέροντα και με μαφιόζικες οργανώσεις. Οι Έλληνες συγγραφείς διαβάζουν πολλή ξένη αστυνομική λογοτεχνία και παίρνουν ιδέες, επίσης βλέπουν σχετικά σίριαλ ή ταινίες στην τηλεόραση και εμπνέονται.

Ερ: Το ηλεκτρονικό έγκλημα έχει ή μπορεί πλέον να λάβει μέρος στο αστυνομικό μυθιστόρημα;
Απ: Τα ξένα μυθιστορήματα που διαβάζω, ευρωπαϊκά και αμερικανικά, κυρίως, περιέχουν εγκλήματα που γίνονται χάρη στο διαδίκτυο, δηλαδή τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα δίνουν ιδέες. Ασφαλώς, και η χώρα μας δεν μπορεί να μείνει πίσω σε αυτό το θέμα, δυστυχώς, το βλέπουμε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων και στις ειδήσεις των τηλεοπτικών καναλιών.

Ερ: Παιδικό και εφηβικό βιβλίο παράλληλα με επίσης επιτυχημένα αστυνομικά μυθιστορήματα. Τι είναι ποιο δύσκολο στη συγγραφή;
Απ: Νομίζω πως όλα τα λογοτεχνικά είδη έχουν τις δυσκολίες τους. Δεν αρκεί η έμπνευση, δηλαδή η ιδέα γύρω από την οποία θα κινούνται οι ήρωες και οι ηρωίδες ενός βιβλίου. Απαιτείται δουλειά, σκληρή δουλειά και μόχθος, ώστε να επιτευχθεί το προσδοκούμενο αποτέλεσμα. Έχω την άποψη πως το αστυνομικό μυθιστόρημα απαιτεί περισσότερη σκέψη και δουλειά διότι ο αναγνώστης μπορεί να βαρεθεί και να κλείσει το βιβλίο. Ο συγγραφέας πρέπει να βρει τρόπους να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, να του εξάψει την περιέργεια για το τι θα γίνει παρακάτω.

Ερ: Γιατί και πώς συνέβη να ασχοληθείτε με το παιδικό βιβλίο;
Απ: Α, είναι απλό. Ταξίδεψα αρκετά χρόνια ως μηχανικός σε ποντοπόρα πλοία και γνώρισα ανθρώπους και ανθρώπους. Σ’ ένα καράβι, όπου ήμουν, ο καπετάνιος ταξίδευε μαζί με τη γυναίκα του και την τετράχρονη κόρη τους, η οποία δεν πήγαινε σχολείο. Αυτό το κορίτσι που είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και μετά ζούσε συνεχώς σε καράβια νόμιζε πως όλοι οι άνθρωποι ζουν στα καράβια και ταξιδεύουν. Κάποια στιγμή, τη θυμήθηκα και αποφάσισα να γράψω ναυτικές ιστορίες με πρωταγωνίστρια αυτή που την ονόμασα Ελεάννα. Δηλαδή, οι ιστορίες που εγώ βίωσα στους ωκεανούς, σε εξωτικά νησιά, στη ζούγκλα και στα λιμάνια στα παιδικά μου βιβλία τα βιώνει η ηρωίδα μου, η οποία κάνει παρέα με τους ναυτικούς του καραβιού με τους οποίους συνταξιδεύει.

Ερ: Απευθυνόμενος στους σημερινούς εφήβους – και της Άρτας – τι κυρίως θα θέλατε να τους πείτε;
Απ: Αχ, το θέμα είναι σοβαρό, πολύ σοβαρό. Θέλω να τους πω να διαβάζουν. Να διαβάζουν σε χαρτί, να διαβάζουν βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά. Χρήσιμο το κινητό τηλέφωνο για την επικοινωνία των ανθρώπων, αλλά οι γνώσεις, η απόλαυση του διαβάσματος το σωστό είναι να γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο. Το διαδίκτυο μέσω του κινητού πρέπει να παίζει επικουρικό ρόλο και όχι να αποτελεί την κύρια απασχόληση των νέων.

Ερ: Δεν το έχω βιώσει, όμως θεωρώ ότι η ενασχόληση με τη θάλασσα προσδίδει γνώση και σοφία. Έχει, πιστεύετε, επηρεάσει την μετέπειτα πορεία σας η εμπειρία σας ως ναυτικού;
Απ: Ναι, έχετε απόλυτο δίκιο. Όχι, η ίδια η θάλασσα αλλά οι εμπειρίες και τα βιώματα που προσφέρουν τα θαλασσινά ταξίδια. Ήμουν τυχερός που με τα καράβια που ταξίδεψα γνώρισα πολλές χώρες και τους κατοίκους τους, από τον Καναδά μέχρι τη Χιλή, από την Κίνα μέχρι τη Σομαλία κι από τη Ρωσία μέχρι την Αυστραλία είδα και γνώρισα άπειρα πράγματα. Σίγουρα, απέκτησα γνώσεις κι ίσως έγινα σοφότερος.

Ερ: Η απεικόνιση των κοινωνικών χαρακτηριστικών σε κάθε εποχή περνά μέσα από το αστυνομικό μυθιστόρημα;
Απ: Κάποτε το αστυνομικό μυθιστόρημα ήταν μόνο αναψυχή, ψυχαγωγία. Οι απορίες για το ποιος έκανε το έγκλημα ήταν διασκεδαστικές. Έτσι η Άγκαθα Κρίστι, η λεγόμενη «βασίλισσα του εγκλήματος» έγινε πλούσια και διάσημη, χωρίς να πολυνοιάζεται για την κοινωνία της εποχής της. Σήμερα, αυτό είναι μάλλον αναχρονιστικό. Η αστυνομική λογοτεχνία ασχολείται με κοινωνικά θέματα, αλλά και πολιτικά, συχνά ένα έγκλημα έχει κοινωνικά αίτια που χρειάζεται να τα θίξουμε.

Ερ: Οικονομική κρίση (παρατεταμένη), υγειονομική και ενεργειακή σήμερα, θυμίζουν περισσότερο μυθιστόρημα τρόμου ή μπορούν να εντάσσονται και σε αστυνομικές ιστορίες;
Απ: Σωστά. Οι παντοειδείς κρίσεις που επηρεάζουν τη ζωή και το μέλλον μας μπορούν να γίνουν αστυνομικές ιστορίες αλλά και ιστορίες τρόμου. Ήδη κυκλοφορούν τέτοια βιβλία γραμμένα από Έλληνες και ξένους συγγραφείς.

Ερ: Πολλά αποδίδονται και στην «πνευματική κρίση», για την οποία γίνεται επίσης λόγος. Υπάρχει κατά τη γνώμη σας;
Απ.: Δεν ξέρω τι εννοείτε με τον όρο «πνευματική κρίση». Μολονότι διαβάζω βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά, αλλά και ηλεκτρονικά σάιτ, δεν γνωρίζω τίποτα γι’ αυτήν. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι φιλόλογοι στα ελληνικά σχολεία μιλούν για το χαμηλό επίπεδο των μαθητών και οι καθηγητές στα πανεπιστήμια αναφέ- ρονται στο χαμηλό επίπεδο των καινούργιων φοιτητών. Άρα υπάρχει κάποιο είδος πνευματικής κρίσης.

Ερ: Διαβάζουν τελικά οι Έλληνες κ. Φιλίππου ή όχι;
Απ: Όχι, σήμερα δεν διαβάζουν. Το λέω με πολλή πίκρα. Οι εφημερίδες της Αθήνας έχουν προβλήματα κυκλοφορίας, ενώ τον τελευταίο χρόνο έχουν μειωθεί οι πωλήσεις λογοτεχνικών βιβλίων. Και μην ακούτε τη φράση πως «οι Έλληνες ποτέ δεν διάβαζαν». Κάποτε διάβαζαν στα καφενεία και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Τώρα μικροί και μεγάλοι παίζουν με το κινητό τους. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.

Ερ: Η αίσθησή μου πως ο εγκλεισμός λόγω πανδημίας έστρεψε κάπως περισσότερο το ενδιαφέρον των Ελλήνων στο βιβλίο είναι λαθεμένη; Εσείς τι προσλαμβάνουσες έχετε;
Απ: Ναι, έχετε δίκιο. Αρχικά, στον πρώτο εγκλεισμό – καραντίνα οι Έλληνες που έμεναν σπίτι διάβαζαν πολύ, μάλιστα οι ηλεκτρονικές παραγγελίες βιβλίων είχαν εκτοξευτεί. Αυτό δεν κράτησε πολύ, δυστυχώς.

Ερ: Θα θέλατε να μας πείτε αν γράφετε κάτι και τι αυτή την περίοδο ή αν γεννιέται στη φαντασία σας έστω, ένα νέο έργο σας;
Απ: Αχ, κυρία Καινούργιου, οι καιροί είναι δύσκολοι. Έχω έτοιμο ένα μυθιστόρημα και πρόκειται να το παραδώσω σύντομα στον εκδότη. Ασφαλώς, στο μυαλό μου υπάρχουν αρκετές ιδέες για μυθιστορήματα. Ίδωμεν. Πάντως γράφω διηγήματα, τα οποία δημοσιεύονται σε διάφορα έντυπα ή θα δημοσιευτούν τον επόμενο χρόνο.