Του Φώτη Χαχούλη *
Στο τελευταίο άρθρο σχετικά με την αξιοποίηση της λίμνης Πουρναρίου ή Αραχθέας, είχα προτείνει για το Δήμο Κεντρ. Τζουμέρκων να γίνει μια συντονιστική επιτροπή ή επιτροπή αγώνα, θα έλεγα καλύτερα, που θα ενδιαφερθεί να προωθηθεί η ανάπτυξη της λίμνης και της παραλίμνιας ζώνης.
Ο Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων με τελευταία απόφασή του όρισε για υπογραφή προγραμματικής σύμβασης όπως πάντα τυπικά τον δήμαρχο και αναπληρωματικό μέλος δημοτικό σύμβουλο, μηχανικό στο επάγγελμα. Θεωρώ ότι τα προτεινόμενα πρόσωπα δεν θα προχωρήσουν τις ενέργειες που απαιτούνται γιατί δεν επέδειξαν το ζήλο και το ενδιαφέρον που όφειλαν για την περιοχή.
Το γράφω μετά λόγου γνώσεως και το αποδεικνύω για τη λίμνη, διότι ήλθε το ΕΜΠ (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο), έκανε σχετική μελέτη το 2019 και την παρουσίασε με άλλα δέκα θέματα στο Μέτσοβο, σε σχετική εκδήλωση με τίτλο «Γέφυρα Πουρναρίου. Από απομόνωση – γέφυρα πολιτισμού» με ειδικό CD. Δυστυχώς, από το 2019 μέχρι σήμερα, όντας μηχανικοί και εντεταλμένοι στη Δημοτική Αρχή, όφειλαν μια ημέρα να παρουσιάσουν αυτές τις προτάσεις σε ημερίδα εκεί στο Δημαρχείο. Όφειλαν να ανταλλάξουν απόψεις σχετικά με το πόσο χρήσιμες και ευκταίες είναι οι προτάσεις του ΕΜΠ και εάν ο τίτλος «Όραμα, σχεδιασμός και πολιτικές και ολοκληρωμένη ανάπτυξη των ορεινών και απομονωμένων περιοχών» ανταποκρίνεται σ’ αυτό που επιδιώκει.
Κράτησαν το πρώτο συνθετικό «απομόνωση», την καταχωνιάσανε σ΄ ένα γραφείο και έτσι τελείωσε η ανάπτυξη. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μελέτη που η τύχη της βρίσκεται στα χρονοντούλαπα. Εκεί στο Μέτσοβο έγιναν σοβαρές εισηγήσεις όχι για να τις ακούσουν οι Μετσοβίτες που και Δήμο και όραμα έχουν, αλλά εμείς οι Τζουμερκιώτες. Όσοι πήγαμε εκεί γυρίσαμε με κατεβασμένο κεφάλι και ντρεπόμαστε για την διαφορά των ορεινών Δήμων, αλλά πολύ περισσότερο γιατί άλλοι προσπαθούν να μην ξυπνήσουν με μελέτες και εμείς είμαστε εν υπνώσει. Γιατί αν στα τρία χρόνια δεν βρίσκεται μια ημέρα να παρουσιασθεί κάτι διαφορετικό για ένα τύπο «από απομόνωση σε γέφυρα πολιτισμού» τί άλλο να γράψουμε; Να πανηγυρίσουμε για τις συναντήσεις πάσης φύσεως που γίνονται στην Άρτα και πάντα προκλητικές με δημοσιοσχετίστικο, βερμπαλιστικό και δεκάρικο προβολής λόγο δεν είναι σοβαρό επιχείρημα ανάπτυξης. Είναι το λυκαυγές των ονείρων που στο ξημέρωμα φέρνει την πραγματικότητα. Άλλωστε το «τρέξιμο της γάτας είναι μέχρι την πόρτα».
Χρειάζεται διαρκής και προγραμματισμένος αγώνας για κάθε σοβαρό θέμα με αρμοδιότητες, κατευθύνσεις, συντονισμό, περιεχόμενο και με απολογισμό των μελών της συντονιστικής επιτροπής τι πρέπει να πράξει στην κάθε υπόθεση. Πρότεινα γι’ αυτή την συντονιστική επιτροπή τέσσερα πρόσωπα εγνωσμένης αξίας και προσωπικότητας στο Τζουμερκιώτικο χώρο. Είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου Κεντρικών Τζουμέρκων, γιατρός, Αντώνης Κοντός, ο δημοσιογραφών ενεργός δημότης και συνταξιούχος Τάκης Ντάλας ή ο πρόεδρος Γεώργιος Ντάλας, ο δημοτικός σύμβουλος και τέως αντιδήμαρχος Κωνσταντίνος Αλυμάρας και ο τέως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, δημοτικός σύμβουλος, γιατρός Γιώργος Σιλιόγκας. Τα πρόσωπα αυτά θα ενδιαφερθούν όχι μόνο για τη λίμνη αλλά και την παραλίμνια εθνική οδό που πρέπει να υπάρχει στη σχετική μελέτη.
Εάν αφήσουμε το θέμα στην τύχη που είχε μέχρι σήμερα και στο φόρτο εργασίας των δημάρχων ίσως δούμε πάλι ανακοινώσεις και αναφορές. Χαριτολογώντας θα έλεγα, όπως την αναφορά του ενωμοτάρχη της λίμνης Δοϊράνης «λυμπεριζούσης της σελήνης παρά τη λίμνη Πουρναρίου, εοράκαμε την ανάπτυξη της λίμνης, της παραλίμνιας περιοχής και των πέριξ περιχώρων και χωριών. Οι δαντελένιες πράσινες λοφοσειρές καθρεφτίζονται ανέγγιχτες στη λίμνη και το θέαμα είναι χάρμα ιδέσθαι, μάγεμα η λίμνη σε ομορφιά και χάρη γιατί αξιοποιήθηκε πλήρως το πουρνάρι».
Αυτά και άλλα πολλά λένε σαράντα χρόνια, σαράντα παλληκάρια προεκλογικά/ Σαράντα χρόνια ταλανίζεται και η χωροθέτηση της κοίτης του Αράχθου./ Τριάντα χρόνια σε αέναη χειμερία νάρκη κύριο άρθρο για γεωθερμικό. Αυτό έχει καιρό ακόμα μέχρι να σαραντίσει, υπάρχει περιθώριο να μπει σε τροχιά. Δυστυχώς, η αναβλητικότητα και η έλλειψη οραμάτων, προγραμματισμών και χρονοδιαγραμμάτων παραπέμπουν στις καλένδες τα θέματα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ήπειρος και κατ’ επέκταση οι Δήμοι που την απαρτίζουν, όπως εν προκειμένω ο Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων, βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι των στατιστικών της ανάπτυξης.
Εκλέγουμε – δυστυχώς – τα ίδια πρόσωπα στην τοπική αυτοδιοίκηση τόσο στον πρώτο βαθμό όσο και στην Περιφέρεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι εκλεγμένοι όχι να νέμονται απλά την εξουσία, αλλά την σφετερίζονται, την καβαλάνε και κάνουνε ό,τι θέλουν. Δεν χρειάζονται πολλά επιχειρήματα για του λόγου του αληθές. Όλες οι αποφάσεις δημοσιεύονται στη «Διαύγεια» και κάθε ΟΤΑ και εκεί όποιος έχει γνώσεις και διαβάζει καθημερινά τι γίνεται σε κάθε νομικό πρόσωπο, έχει πλήρη ενημέρωση και απόδειξη. Όλες οι αποφάσεις σχεδόν τρία χρόνια με την απειλή του Covid γίνονται με τηλεδιάσκεψη με ένα «ναι» και με ένα «όχι». Αλλά είναι γνωστό ότι όπου υπάρχει πλειοψηφία δεν ερωτώνται καν οι αντιπολιτευόμενοι.
Υπάρχει μια μεγάλη ευθύνη των αντιπολιτευτικών παρατάξεων γιατί δεν αντιδρούν στις αποφάσεις που λαμβάνονται. Η διατύπωση και μόνο της αντίθετης απόψεως χωρίς προσφυγή για ακυρώσεις, είναι μείζον θέμα που καθιστά συνυπεύθυνη και συνένοχη την αντιπολίτευση γι’ αυτού τους είδους την αντιπολίτευση. Οι αναθέσεις που γίνονται σε όλα τα επίπεδα δεν έχουν αρχή και τέλος. Βλέπουν και την κεντρική εξουσία να προβαίνει σε αναθέσεις και αμέσως βρίσκουν έρεισμα να προβούν και οι ίδιοι Δήμοι και οι Περιφέρειες επικαλούμενες ακρίβεια και ότι δεν έρχονται στις δημοπρασίες οι εργολάβοι. Συνεχίζουν με τη μέθοδο του κατεπείγοντος και μέσα στον χειμώνα εκτέλεση έργων. Στο επόμενο άρθρο θα γραφούν περισσότερα για το πολύπαθο άρθρο 32 παρ. 2γ του νόμου 4412/16.
*Ο Φώτης Χαχούλης είναι δικηγόρος