Μόλις βγήκε στην κυκλοφορία, κάποιος φιλόσοφος έγραψε: «σαν να έπεσε από τον ουρανό». Ένας άλλος τυχερός ιδιοκτήτης είπε ότι «χόρευε στα πούπουλα και κινούνταν σαν αεροπλάνο χωρίς φτερά». Έφερε επανάσταση στην αυτοκίνηση κατά τα μέσα τού προηγούμενου αιώνα, έγινε πάθος και όνειρο εκατομμυρίων οδηγών. Ταξίδεψε κόσμο, χάρισε ευτυχισμένες στιγμές, πρόσφερε ανεπανάληπτα συναισθήματα. Προσωπικά, δεν συνδέθηκα συναισθηματικά μαζί της, άρα μπορώ να την επαινώ.

Όπως καλά καταλάβατε, αναφέρομαι στο πιο δημοφιλές αυτοκίνητο της Citroen. Τον βάτραχο ή καλύτερα το μοντέλο DS. Επιβλήθηκε στην αγορά μαζί με το Ντε Σε Βο (2CV) σαν τα σήματα κατατεθέν της πρωτοπόρου Γαλλικής εταιρίας. Με μυτερό ράμφος έγινε η πιο υπέροχη φιγούρα με τέσσερις τροχούς στους δρόμους. Φινέτσα, στιλ, καινοτομία, άνεση, ένας φουτουριστικός χείμαρρος. Έκλεψε καρδιές, απόκτησε φίλους σε παγκόσμιο επίπεδο και έγινε σημάδι πλούτου και καταξίωσης. Πόσο τυχεροί αυτοί που το αγόρασαν, το οδήγησαν και το χάρηκαν!
Ο κατασκευαστής στο εγχειρίδιο που συνόδευε το αυτοκίνητο, ανέφερε ότι είχε τη δυνατότητα να κινείται ακόμη και στους τρεις τρο- χούς. Εγώ πάντως αυτό δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω, γιατί δεν το είδα ποτέ στην πράξη. Ο κινητήρας του προερχόταν από προηγούμενα μοντέλα, χωρίς να βάζει φωτιά στο δρόμο. Έδινε κίνηση στους εμπρός τροχούς, είχε υδραυλική υποβοήθηση στο τιμόνι, το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν ημιαυτόματο, η ανάρτηση υδροπνευματική τριών σταδίων και μπρο- στά φορούσε δισκόφρενα. Αεροδυναμική η κατασκευή του, περιστρεφόμενοι φωτιστικοί προβολείς και άριστη η οδική του συμπεριφορά. Κουραστικές μπορεί να φαίνονται αυτές οι λεπτομέρειες, αλλά αυτά τα τεχνικά χαρακτηριστικά για την εποχή του ήταν ένα θαύμα της τεχνολογίας με Γαλλική υπογραφή.
Κινούνταν σε χωματόδρομους με πέτρες και λακκούβες, χωρίς οι επιβάτες να τις αντιλαμβάνονται. Προσέφερε ευχάριστα πολύωρα ταξίδια. Όποιος έμπαινε μέσα για πρώτη φορά ως οδηγός ή ως επιβάτης, «πάθαινε πλάκα, έδινε ρέστα». Πολυτέλεια, άνεση και ασφάλεια μαζί. Μια αληθινή αποκάλυψη. Ευνόητο ήταν να γίνει σύμβολο για όσους μπορούσαν να το ακουμπήσουν.
Λέγεται ότι η τιμή του ήταν υψηλότερη από την αντίστοιχη της Μερσεντές, η συντήρηση πανάκριβη και για την αποκατάσταση σημαντικής ζημιάς έπρεπε να ξοδέψεις μια περιουσία. Παιδιά μικρά εμείς τότε και αργότερα έφηβοι, το θαυμάζαμε, το χαζεύαμε, αλλά ούτε μας περνούσε από το νου να το οδηγήσουμε στο μέλλον. Κινούνταν σε άλλο επίπεδο και προκαλούσε δέος.
Η ναυαρχίδα της Γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας επί μια εικοσαετία έκανε τον πιο καταξιωμένο κύκλο ζωής. Όλα τα καλά κάποτε έχουν ένα τέλος. Η τεχνολογία, η αισθητική, ο ανταγωνισμός, το μάρκετιγκ το εκτόπισαν και αντικαταστάθηκε από νέο μοντέλο (CX). Ο αστικός του όμως χαρακτήρας θα μείνει αναλλοίωτος και η μορφή του θα παραμένει ως το πιο αναγνωρίσιμο αυτοκίνητο της γενιάς του και όχι μόνο.
Στις ημέρες μας οι φανατικοί του φίλοι έχουν δημιουργήσει Λέσχη, όντας οι ίδιοι κάτοχοι καλοσυντηρημένων «βατράχων». Τα περιβάλλουν με μεγάλη αγάπη, τα φροντίζουν, τα υπηρετούν και υποκλίνονται στη γοητεία τους. Τα διατηρούν ως έργα τέχνης και όταν τα κυκλοφορούν στους δρόμους εισπράττουν απέρα-ντο θαυμασμό. Είχαν όλοι οι πολίτες της πόλης μας την ευκαιρία να χαρούν μερικά από αυτά τα διατηρητέα στο «ανοικτό» Κάστρο.
Όλα τα αυτοκίνητα, χωρίς κατ’ ανάγκη να μπαίνουν στο κάδρο, οφείλουν να υπηρετούν τον άνθρωπο, να καλύπτουν τις ανάγκες του με ασφά- λεια, να δείχνουν το μέλλον και να παραμένουν ορόσημα στην ιστορία της αυτοκίνησης.
ΥΓ: Πειράζω καμιά φορά τον αγαπητό μου φίλο βιβλιοπώλη Γιάννη, όταν τον συναντώ στο δρόμο να βολτάρει με το θηρίο του: «Τον γέρο κι αν στολίζεις στην ανηφόρα φαίνεται…». Αυτός γεμίζει το πρόσωπό του με χαμόγελο, το απολαμβάνει και απομακρύνεται μέσα στην τρελή χαρά.