Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Κατ’ αρχήν δηλώνω από την πρώτη γραμμή Ένοχος. Ένοχος υπεράνω πάσης Αμφιβολίας. Γιατί κάθε χρόνο, τέλη Ιουλίου, αρχές Αυγούστου, μπορούμε να αναδημοσιεύουμε τα ίδια άρθρα, αλλάζοντας μόνο τις ημερομηνίες.
Και καλά, πες ότι εγώ είμαι ένα ασυνείδητος, ένας εγκάθετος αντικυβερνητικός. Αυτό που δεν επιτρέπεται, είναι να ακολουθείται η ίδια πρακτική από τους θεσμούς της χώρας μας. Κάθε Μάη, ενημερωνόμαστε για τα νέα στρατηγικά σχέδια πρόληψης και αντιμετώπισης για τη νέα αντιπυρική περίοδο. Κάθε Μάη όλα καταλήγουν στην ίδια πάντα φράση «Σε πλήρη ετοιμότητα ο κρατικός μηχανισμός». Και αμέσως μετά τις ίδιες δηλώσεις: «Γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, έχει υπάρξει απόλυτη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού και με τη βοήθεια του καιρού τα πράγματα θα πάνε καλύτερα».
«Είμαστε ευγνώμονες στις γυναίκες και στους άνδρες της Πυροσβεστικής, σε όλους τους εθελοντές, στην Ελληνική Αστυνομία, στο Λιμενικό για την τεράστια προσπάθεια την οποία κατέβαλαν και χθες το βράδυ να ελέγξουν τα μεγάλα πύρινα μέτωπα, κυρίως στην Αττική, στην Εύβοια, στην Ηλεία και στη Μάνη».
«Η έκταση της καταστροφής, ειδικά στην Εύβοια και στην Αττική, μαυρίζει την καρδιά όλων μας. Και πρώτος εγώ ζητώ συγνώμη για τις όποιες αδυναμίες υπήρξαν. Κατανοώ απόλυτα τον πόνο των συμπολιτών μας που είδαν τα σπίτια ή τις περιουσίες τους να καίγονται. Την αναστάτωση όσων μετακινήθηκαν όπως – όπως από τον τόπο τους».
Μπορείς να καταλάβεις ποια χρονιά έγιναν οι παραπάνω δηλώσεις; Έχει σημασία; Δυστυχώς, για όλους εμάς, έχει μεγαλύτερη σημασία ότι οι παραπάνω δηλώσεις ταιριάζουν σε κάθε καλοκαίρι μας. Κι ας αντιστοιχεί κάθε μία στα τρία προηγούμενα καλοκαίρια μας: 2019, 2020 και 2021. Για να φτάσουμε φέτος, εν έτη 2022, στο αμίμητο: «Κατ’ αρχάς είχαμε μια πάρα πολύ δύσκολη φωτιά χθες στην Πεντέλη και θέλω να ξεκινήσω ευχαριστώντας όλους όσοι με αυτοθυσία έδωσαν τη μάχη στο πεδίο. Πρώτα και πάνω από όλα τους πυροσβέστες μας, τους εθελοντές μας, τους αστυνομικούς μας, τους πολίτες, πολλοί εκ των οποίων αψήφησαν τις εντολές για εκκένωση για να προστατεύσουν τις περιουσίες τους».
Πάντως υπάρχει μία κάποια βελτίωση. Πλέον δίνονται ευχαριστίες και στους πολίτες που αψηφούν τις εντολές για εκκένωση, για να μείνουν να προστατέψουν μόνοι τους τις περιουσίες τους. Και μετά απ’ όλες τις δηλώσεις και τις ευχαριστίες, αρχίζουν τα μεγάλα λόγια για αποκατάσταση των ζημιών και αποζημιώσεις. Και αρχίζει να βρέχει 300άρια, 500άρια και φέτος 600σάρια. Σαν τα πράσινα, τα κίτρινα και τα μωβ της Ντάλιας Χατζηαλεξάνδρου. Χωρίς να νοιάζεται κανένας ότι η ζημιά του κάθε πληγέντα μπορεί να ξεπερνά τα διακόσια 600άρια. Γιατί, φίλε μου, αν σου καεί το σπίτι, τι να τα κάνεις τα 600άρια, όταν πρέπει να συνεχίσεις να πληρώνεις το δάνειο στην τράπεζα για ένα σπίτι που δεν κατοικείται πλέον; Γι’ αυτό φαίνεται ένας συμπολίτης μας δεν άντεξε πια όλη αυτή τη φαυλότητα και αυτοκτόνησε, όταν κάηκε το σπίτι του για τρίτη φορά φέτος.
Κι όταν φύγει το καλοκαιράκι, μαζί με τους έρωτες, παίρνει μακριά μας και τις ευχαριστίες. Κι αντί πια να ευχαριστούμε τους πυροσβέστες για την αυτοθυσία τους, όταν τολμάνε να κάνουν κινητοποίηση για τα αυτονόητα «5/11/2021: η αστυνομία προχώρησε σε ρίψη χημικών, ενώ έγινε χρήση και νερού υπό πίεση». Γιατί απ’ ότι φαίνεται, η ρίψη νερού είναι πολύ πιο αποτελεσματική απέναντι σε πυροσβέστες, παρά απέναντι στις φλόγες.
Πλέον κάθε Μάη μήνα, που ακούμε τη φράση «Σε πλήρη ετοιμότητα ο κρατικός μηχανισμός», μας ζώνουν Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές. Και δυστυχώς, κάθε Αύγουστο μήνα, οι Αμφιβολίες αυτές έχουν ήδη επιβεβαιωθεί. Τελικά μήπως, λέω μήπως, μόνο και μόνο για το θέμα αντιμετώπισης των πυρκαγιών να στείλουμε εμείς μήνυμα στο 112: «Αν βρίσκεστε ακόμα στην κυβέρνηση, εκκενώστε τώρα προς… τα σπίτια σας». Γιατί βαρεθήκαμε, βρε φίλε. Βαρεθήκαμε πρώτα να μας αφήνουν να καιγόμαστε και μετά να μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας.
Ένοχος υπεράνω πάσης Αμφιβολίας
