Η Ελλάδα είναι ένας τόπος ευλογημένος με χλωρίδα και πανίδα προσαρμοσμένη στο κλίμα και στις ιδιομορφίες του τόπου.
Μια φυλή αλόγων ιδιαίτερα όμορφη είναι τα αλογάκια της Πίνδου. Λέμε άλογο ή αλογάκι ή πόνι. Μια φυλή ελληνικής καταγωγής. Προέρχεται από το αρχαίο άλογο των Βαλκανίων που διαφοροποιήθηκε αναλόγως με τις περιβαλλοντικές συνθήκες διαβίωσης, επιβίωσης ανά τους αιώνες. Χωρίζονται σε δύο τύπους, το ορεινό και το πεδινό. Το άλογο της Πίνδου είναι το ορεινό.
Οι κακοτράχαλες και δύσβατες περιοχές έδωσαν ένα ιδιαίτερο σωματότυπο σ’ αυτά τα ζώα. Πάντοτε αρωγοί στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων. Το δύσβατο βραχώδες έδαφος των βουνών, οι ορεινές εργασίες, οι μεταφορές ανθρώπων και φορτίων σμίλεψαν ένα σχετικά κοντό και στιβαρό κορμί. Μικρόσωμο και πολύ ανθεκτικό στις δυσκολίες του τόπου και του καιρού.
Τα άλογα και πόνυ γιατί αλήθεια είναι σχετικά κοντά σε ύψος; Ένα άλογο με ύψος 1.10 με 1.35 μέτρο είναι σχετικά κοντό σε αντιδιαστολή για παράδειγμα με τα Αραβικά άλογα. Αυτό το ύψος είναι και καταλυτικό για τις ανηφορικές και γεμάτες πέτρες περιοχές της Πίνδου. Τα άκρα είναι πιο μικρά, οπότε γίνονται πιο εύκολα οι μετακινήσεις. Έχει καλύτερη ισορροπία και σταθερότητα. Το κεφάλι του πιο λεπτοκαμωμένο με χείλη λεπτά και ιδιαίτερα ανεπτυγμένα ρουθούνια για να διευκολύνουν την αναπνοή στις ανηφορικές πλαγιές. Η χαίτη μακριά και όμορφη κοσμεί την μια πλευρά του. Η ουρά του, επίσης, πλούσια και μακριά καταλήγει μέχρι τους ταρσούς.
Ως χαρακτήρες είναι πράα, εύκολα και μειλίχια. Καταχωρούνται ανάμεσα στις πιο εύκολες για την εκπαίδευσή τους. Η μεγάλη τους αντοχή και ο τρυφερός, ήρεμος και υπάκουος χαρακτήρας τους, τα έχουν κάνει ιδιαίτερα αγαπητά μα και ταυτόχρονα «χρήσιμα» και «εργατικά».
Η κορύφωση της «βοήθειάς» τους προς του ανθρώπους της Πίνδου συντελέστηκε κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 – 1941. Όλες οι εικόνες που φέρνουμε νοερά στο νου μας από εκείνη την περίοδο είναι στρατιώτες με άλογα μέσα στα χιόνια να ανεβαίνουν τον δικό τους «ανήφορο» με πολύ κόπο και προσπάθεια. Αργότερα, με τον εκσυγχρονισμό της αγροτικής καλλιέργειας, την μηχανοποίησή της και την διάνοιξη του οδικού δικτύου ο αριθμός τους μειώθηκε αισθητά.
Κάποια στιγμή απειλήθηκε με εξαφάνιση. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια προστασίας της φυλής. Σήμερα δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός των καθαρόαιμων ατόμων. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι υπάρχουν και αρκετά άγρια κοπάδια που κυκλοφορούν ελεύθερα. Προέρχονται από οικόσιτα ζώα τα οποία εγκατάλειψαν οι ιδιοκτήτες τους… Δεν τα «χρειαζόταν» άλλο, τα άφησαν στο έλεος των καιρικών συνθηκών και του αγώνα για επιβίωση.
Λόγω όμως της αντοχής που προαναφέραμε και της ανθεκτικότητάς τους, κατάφεραν και επιβίωσαν. Υπάρχουν κοπάδια πανέμορφα που περιφέρονται στο Δέλτα του ποταμού Αχελώου, στις εκβολές του ποταμού Καλαμά, Αξιού, Αλιάκμονα και Έβρου. Επίσης, στη Λεπενού της Αμφιλοχίας συναντάμε κάποια άλογα.
Πέρα από την ιδιωτική πρωτοβουλία κάποιων κτηνοτρόφων έγιναν και προσπάθειες μέσω Δήμων για την προστασία τους, αλλά και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με την χρηματοδότηση από τα προγράμματα διάσωσης της βιοποικιλότητας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2011 ξεκίνησε και ένα πρόγραμμα γενετικής ανάλυσης και καταγραφής της φυλής σε συνεργασία με Πανεπιστήμιο του Τέξας. Στην περιοχή μας έχουν ξεκινήσει δειλά κάποιες προσπάθειες διάσωσης και ανάδειξης της πανέμορφης αυτής ράτσας. Με επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν σε περιοχές της Ηπείρου αμιγώς πια ασφαλής πληθυσμός αλόγων.
Εξειδικευμένος κτηνίατρος από τα Ιωάννινα διασφαλίζει την καταγραφή των αλόγων. Με ηλεκτρονική σήμανση παρακολουθούν την ευζωία αυτών, τις σωστές προϋποθέσεις διαβίωσής τους και την ιατρική παρακολούθησή τους.
Πιο κοντά στην Άρτα, στη Γέφυρα της Πλάκας, έχουμε δύο νέους ανθρώπους που με ρομαντισμό επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη για να ξεκινήσουν μια νέα πορεία. Το Άραχθος Horse Riding έχει κάνει αισθητή την παρουσία του από την ίδρυσή του τον Αύγουστο του 2019.
Ο Άκης Μάμαλης και ο Μιχάλης Παλαιολόγος με ιδιαίτερη αγάπη και νοσταλγία για έναν τόπο ιστορικό δίπλα στο ποτάμι έχουν την φάρμα τους. Ο φτεροπόδαρος Ερμής, ο όμορφος Απόλλωνας, ο νεαρός ατίθασος Ξάνθος και ο Πύρρος, μας συντροφεύουν στις βόλτες μας δίπλα από τον Άραχθο. Στην κοίτη του ποταμού μπορείς να θαυμάσεις την φύση και την σπάνια ομορφιά των Τζουμέρκων.
Τα αλογάκια, βέβαια, δεν είναι και τόσο «μικρά» σε μέγεθος που φαντάζεστε! Είναι σχετικά μικρά. Μόλις κάνεις το μετέωρο βήμα να ανεβείς στη ράχη τους αμέσως συνειδητοποιείς την δυσκολία… Ευτυχώς που υπάρχει και το αντίστοιχο σκαμπουδάκι… Μα και μόλις ανεβείς στην σέλα εκεί πάλι συνειδητοποιείς «που βρίσκεσαι»… ψηλά, πολύ ψηλά!
Η ομορφιά των αλόγων, η εξυπνάδα και η άμεση αντίληψη του ζώου για την συμπεριφορά του αναβάτη είναι αξιοθαύμαστη. Αυτά τα περήφανα ζώα έχουν κάθε λόγο να είναι ακόμα πιο περήφανα. Έχουν κάθε λόγο να θεωρούνται από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου στο πέρασμα των αιώνων.
Άνθρωπος και ζώο μαζί γίνονται ένα. Άλογα που μπορεί να έχουν κακοποιηθεί. Άλογα που μπορεί μέχρι τώρα στη ζωή τους να έχουν δουλέψει σκληρά για να κουβαλήσουν ξύλα είναι εκεί για να σου προσφέρουν ένα δώρο. Ο Άκης και ο Μιχάλης μέσω των αλόγων απλόχερα δίνουν ηρεμία και χαλάρωση.
Οι ήχοι της φύσης από το κελαριστό νερό του Αράχθου και τα πρώτα τιτιβίσματα των πουλιών για την άνοιξη, μας ανοίγουν ένα παράθυρο ξεγνοιασιάς και επιστροφής στις μικρές χαρές της φύσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η νέα μορφή ψυχοθεραπείας είναι η επαφή με τα άλογα και η θεραπευτική ιππασία. Εμείς το έχουμε ακριβώς δίπλα από την πόρτα μας. Ποιος μπορεί να αντισταθεί;

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ