Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές.
Θυμάσαι την εποχή που τα παιδιά είναι περίπου τεσσάρων, πέντε ή λίγο παραπάνω και έχουν ερωτήσεις για τα πάντα; Ε, λοιπόν μία οικογένεια με έναν τέτοιο πιτσιρίκο ταξιδεύει με το τρένο για να περάσουν λίγες ημέρες διακοπών στο χωριό τους. Η μαμά ασχολείται με το κινητό της, ο μπαμπάς διαβάζει την αθλητική του εφημερίδα και ο πιτσιρίκος απλά κοιτάζει από το παράθυρο. Όπως είναι λογικό σ’ εκείνη την ηλικία να έχει απορίες για ό,τι βλέπει κι αρχίζει να ρωτά:
– Μπαμπά, μπαμπά τι είναι αυτό εκεί;
– Δεν ξέρω παιδί μου, απαντά ο πατέρας, χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία.
Μετά από λίγο: Μπαμπά, μπαμπά τι είναι εκείνο εκεί;
– Δεν ξέρω παιδί μου, απαντά πάλι ο πατέρας, χωρίς να δώσει πάλι ιδιαίτερη σημασία.
Όταν αυτό επαναλαμβάνεται τρίτη και τέταρτη φορά επεμβαίνει η μητέρα του:
– Παιδί μου, μην ενοχλείς άλλο τον πατέρα σου! Αφού βλέπεις ότι διαβάζει την εφημερίδα του!
Και ο πατέρας: Άσε το παιδί χρυσή μου! Αν δεν ρωτήσει πώς θα μάθει;
Σχεδόν κάθε φορά που ακούω συνεντεύξεις πολιτικών ή διαβάζω άρθρα τους στις εφημερίδες, θυμάμαι αυτό το ανέκδοτο. Όλα παρουσιάζονται αφηρημένα. Κοινωνική ισότητα, αξιοκρατία, μεταρρυθμίσεις, κλπ, κλπ, κλπ. Όλα θα τα φτιάξουν, χωρίς όμως να εξηγούν τον τρόπο. Κι αυτό δεν είναι τόσο εκνευριστικό όσο εκνευριστικός είναι ο δημοσιογράφος που δεν επιμένει να εξειδικεύσει και να μάθει τον πρακτικό τρόπο που θα τα φτιάξουν όλα αυτά.
Βέβαια, πρέπει να παραδεχτώ ότι πολλές φο-ρές για να αποκαλυφθεί η αλήθεια, πίσω από τα λόγια χρειάζονται αριθμοί. Και ο κόσμος γενικά έχει αλλεργία στους αριθμούς. Ειδικά οι πολιτικοί τους αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Κι όμως, όταν τους χρησιμοποιούμε μπορεί να δούμε μία εντελώς διαφορετική εικόνα απ’ αυτή που μας παρουσιάζουν.
Δείτε για παράδειγμα κάποιους αριθμούς για τον δανεισμό της χώρας μας. Είναι γεγονός ότι τα μνημονιακά χρόνια η χώρα μας δανειζόταν υπέρογκα ποσά, πάνω από 50 δις ευρώ τον χρόνο, αλλά σήμερα ο δανεισμός έχει μειωθεί. Έτσι, εντός του 2020 το Ελληνικό Δημόσιο δανείστηκε μόλις 12 δις ευρώ. Την επόμενη χρονιά, λόγω κορωνοϊού, ο δανεισμός εκτοξεύτηκε πάλι στο ποσό ρεκόρ των 30 δις ευρώ. Αλλά για το έτος που διανύουμε, 2022, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε στη Βουλή, προβλέπεται δανεισμός του Δημοσίου περί τα 16 δις ευρώ. Μέσα σ’ αυτά τα 16 δις ευρώ, περιλαμβάνονται και οι προβλεπόμενες δαπάνες για την πανδημία. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, στο μυαλό μας αυτά τα 16 δις ευρώ δανεισμού τον χρόνο.
Τα χρήματα αυτά προορίζονται για διάφορες ανάγκες της χώρας μας. Από αυτά τα χρήματα δόθηκαν πχ 8 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση στην Κοινοπραξία κατασκευής Μετρό Θεσσαλονίκης (συμμετέχει ο Άκτωρ), για καθυστερήσεις στο έργο με ευθύνη του Δημοσίου, πάνω από 20 εκατ. ευρώ στα κανάλια από την λίστα Πέτσα, αποζημιώσεις ύψους τουλάχιστον 40 εκατ. ευρώ στις εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους αυτοκινητοδρόμους για τα διαφυγόντα έσοδα από τη μη είσπραξη διοδίων, αλλά και τις καθυστερήσεις άλλων προβλεπόμενων εργασιών κατά την διάρκεια των περιόδων ισχύος της καραντίνας το πρώτο εξάμηνο του 2020, καθώς και 120 εκατ. ευρώ κρατική ενίσχυση στην Aegean για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της πανδημίας! Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Μικροποσά, θα μου πεις.
Ο ετήσιος δανεισμός της χώρας μας εξυπηρετεί και την αποπληρωμή του εξοπλιστικού προγράμματος της Ελληνικής Αστυνομίας με την προμήθεια περίπου 2.450 οχημάτων, 15.690 αλεξίσφαιρων γιλέκων και μεγάλου αριθμού ατομικών εφοδίων με προϋπολογισμό που ξεπερνά συνολικά τα 31 εκατ. ευρώ. Από αυτά τα 31 εκατ. ευρώ, 12 εκατ. ευρώ έρχονται από την Ευρώπη και 19 εκατ. ευρώ από τον Δημόσιο προϋπολογισμό μας.
Εκτός όμως απ’ αυτά τα μικροποσά, ο δανεισμός της χώρας εξυπηρετεί και τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας μας. Ο προϋπολογισμός του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, από τα 3,38 δις ευρώ του 2020, μετά την έμφαση που δόθηκε στην ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας, το 2021, αυξήθηκε κατά 62,5%, στα 5,5 δισ. ευρώ. Με βάση το τελικό κείμενο του προϋπολογισμού, το 2022 αυξάνεται επιπλέον, φτάνοντας στα 6,41 δις ευρώ. Συνολικά από το 2020 έως και το 2022 τα χρήματα για άμυνα αυξήθηκαν κατά 3,3 δις ευρώ, δηλαδή 89,6%.
Στα χρήματα αυτά δεν περιλαμβάνονται οι τελευταίες παραγγελίες για αεροσκάφη και πολεμικά πλοία, καθώς αυτά θα αρχίσουν να πληρώνονται κατά την παράδοσή τους. Πιο συγκεκριμένα, η σύμβαση με τη Γαλλία για την αγορά 18 πολεμικών αεροσκαφών Rafale, που κατατέθηκε στη Βουλή, θα φτάσει το ποσό των 2,49 δις ευρώ. Ταυτόχρονα, η συμφωνία για την προμήθεια των φρεγατών Belhara και των κορβετών Gowind-2500 θα φτάσει τα 5 δις ευρώ. Συνολικά το εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας μας, αν συμπεριλάβουμε την αναβάθμιση των F16, φρεγάτες ΜΕΚΟ, σύστημα νυχτερινής σκόπευσης Sniper και άλλα, θα φτάσει τα 10 δις ευρώ.
Και τι θέλεις να μας πεις, ρε μάστορα; Μπορεί να ρωτήσει κάποιος από εσάς. Μήπως δεν τα χρειαζόμαστε; Μήπως δεν απειλούμαστε ως χώρα καθημερινά; Δεν αντιλέγω. Το μόνο που λέω είναι ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα τελευταία δύο χρόνια βρισκόμαστε στη δίνη μιας παγκόσμιας πανδημίας. Και προφανώς χρειάζονται και οι εξοπλισμοί για να μην μας σκοτώσει ο εχθρός στο μέλλον, αλλά η πανδημία είναι ήδη εδώ και μας σκοτώνει σήμερα. Γι’ αυτό ας ρίξουμε και μία ματιά στην υγεία.
Στα κονδύλια για την υγεία «καταλύτης» για την αύξηση των δαπανών υπήρξε προφανώς η πανδημία του κορωνοϊού. Το 2020 τελικά, με τις πρόσθετες δαπάνες για covid, τo κονδύλι του υπουργείου Υγείας αυξήθηκε στα 4,83 δισ. ευρώ. Το 2021 η εκτίμηση του προϋπολογισμού είναι ότι (μαζί με τις δαπάνες covid) θα φτάσουν τα 5,22 δισ. ευρώ, καταγράφοντας αύξηση σε σύγκριση με το 2020 κατά 7,6%. Κι επειδή τα άτιμα τα νούμερα είναι πολλά, ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση.
Εν μέσω πανδημίας λοιπόν: Άμυνα 6,41 δις τον χρόνο με εξοπλιστικό πρόγραμμα 10 δις σε βάθος δεκαετίας. Υγεία 5,22 δις τον χρόνο χωρίς εξοπλιστικό πρόγραμμα και με συμπολίτες μας να πεθαίνουν καθημερινά. Χώρια η Αστυνομία, οι εργολάβοι, οι αεροπορικές εταιρείες και λοιποί φίλοι.
Και πες ότι τα καταπίνουμε όλα αυτά. Ότι βάζουμε πλάτη για την πατρίδα, ρε φίλε, και το βουλώνουμε. Αλλά μην μας προκαλούν κιόλας. Πόσο ν’ αντέξουμε όταν μιλώντας στο Mega και απαντώντας σε ερωτήσεις που δέχθηκε για το κόστος των rapid test και για το γεγονός ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τα δίνει δωρεάν αλλά ούτε καν τα επιδοτεί, ο υπουργός Aνάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης άφησε ενεούς τους τηλεθεατές, λέγοντας ότι «εάν επιδοτήσουμε rapid test για όλο τον πληθυσμό θα χρεοκοπήσουμε τη χώρα, θα πάμε σε νέα μνημόνια. Αυτό θέλετε;».
Αλλά ακόμα κι αν κάνουμε τις μαθηματικές πράξεις για τις απαιτήσεις σε rapid test και PCR tests, όταν έχουμε 50.000 κρούσματα την ημέρα για έξι συνεχόμενους μήνες, το συνολικό κόστος βγαίνει στο 1,5 δις ευρώ τον χρόνο. Το καταλαβαίνεις, φίλε μου; Την ώρα που δανειζόμαστε 16 δις ευρώ τον χρόνο και τα δις σφυρίζουν πετώντας αριστερά και δεξιά μας, ο υπουργός μας λέει ότι για 1,5 δις ευρώ τον χρόνο θα πάμε σε νέα μνημόνια! Αυτή είναι σίγουρα μία από τις φορές που ταιριάζει το «Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς».
Και δεν έχω τίποτα με τον κ. Γεωργιάδη. Τουλάχιστον με αυτά που λέει, μας αποκαλύπτει τις κυβερνητικές προτεραιότητες χωρίς να χρειάζεται να ψάξουμε βαθύτερα μόνοι μας. Ο Θεός να τον έχει πάντα καλά. Γιατί, αν τυχόν γίνει κανένας μετασχηματισμός, μπορεί να αναγκαστούμε να τον αντικαταστήσουμε με κάποιον υποδιαίστερο. Κάτι που είναι αδύνατον!
Από τη μία ευτυχώς που τα μαθηματικά δεν αφήνουν Αμφιβολίες όταν βλέπουμε τα αποτελέσματα. Από την άλλη, δυστυχώς, μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν είναι ο γιαλός στραβός ή στραβά αρμενίζουμε. Κι αυτό μας γεμίζει Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές. Ευχές για μια Καλύτερη Νέα Χρονιά.
Ένοχος, υπεράνω πάσης Αμφιβολίας.
