Πέρυσι τέτοια εποχή έγραφα για τα μασκοφορεμένα Χριστούγεννα που επρόκειτο να μπουν στη ζωή μας, μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας τότε. Κι όμως, η προοπτική διαφαινόταν θετική. Μόλις είχε ανακοινωθεί η δημιουργία του εμβολίου ενάντια στον κορωνοϊό και οι ιθύνοντες διαβεβαίωναν ότι βρισκόμασταν στην αρχή της «επιχείρησης ελευθερία» η οποία, όπως ισχυρίζονταν, θα μας γλίτωνε μια και καλή από τον ιό και θα μας επέστρεφε πίσω στην κανονικότητα.
Θυμάμαι σαν χθες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άρθρα στο διαδίκτυο αλλά και σε έντυπα που κατακεραύνωναν το «μισητό» και τρισάθλιο 2020 το οποίο, συν τοις άλλοις ήταν και δίσεκτο. Έναν χρόνο μετά δυστυχώς θα εξακολουθήσουμε να είμαστε μασκοφορεμένοι τα Χριστούγεννα, τη στιγμή που πραγματικά δε μπορεί να πει κανείς τι είναι πιο ανησυχητικό και θλιβερό συνάμα.
Το γεγονός ότι οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει συνολικά τις 19.000 ή το γεγονός ότι πλέον δεν μας δημιουργεί την ίδια αίσθηση ανησυχίας και λύπης το γεγονός πως καθημερινά ακούμε, διαβάζουμε, μαθαίνουμε για δεκάδες θανάτους συνανθρώπων μας από τη νόσο που ενέσκηψε στις αρχές του «κακού» 2020! Λες και το 2021 αποτέλεσε τη λύση σε όλα μας τα προβλήματα!
Έγραφα πέρυσι λίγο μετά την είσοδο του 2021: «δεν θα πρέπει να ρίχνουμε το φταίξιμο στη χρονιά, λες και το 2020, ως αριθμός είναι κακορίζικος και φέρει την ευθύνη των όσων σέρνει μαζί του. Δε φταίει το 2020 αν οι άνθρωποι ταξιδεύουν με μεγαλύτερη ευκολία σε τεράστιες αποστάσεις μεταφέροντας οτιδήποτε μπορεί να μεταφερθεί από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο.
Δεν φταίει το κακόμοιρο το νούμερο αν οι άνθρωποι έχουν χάσει την ανθρωπιά τους και στο βωμό του κέρδους έχουν ρημάξει τα συστήματα υγείας και έχουν θέσει την υγεία σε δεύτερο επίπεδο μέχρι που να φτάσουν να κινδυνεύουν σοβαρά το ίδιο και οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Δε μας φταίει κανένα δίσεκτο έτος για το γεγονός ότι η επέκταση του αστικού ιστού έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που να καταστρέφει οικοσυστήματα και να φέρνει τον άνθρωπο όλο και πιο κοντά σε σπάνιους ιούς, περίεργες ασθένειες και ζώα τα οποία κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται μακριά του, μέσα στη ζούγκλα. Δημιουργήματα του ανθρώπου είναι όλα τούτα» και στη συνέχεια προσέθετα: «Ας μη νομίσουμε ότι η αλλαγή χρονιάς από μόνη της είναι αρκετή για να αλλάξουν και τα δεδομένα στον κόσμο μας, έτσι όπως τον έχουμε καταντήσει.
Πάνω απ’ όλα θα πρέπει να αλλάξει η κυρίαρχη αντίληψη για την πολιτική και τον άνθρωπο. Αυτή τη στιγμή έχει κυριαρχήσει σε παγκόσμιο επίπεδο η λογική του κέρδους, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος πρέπει να υπηρετεί την οικονομία, τους οικονομικούς δείκτες και το κέρδος και όχι η οικονομία και το χρήμα να υπηρετούν τον άνθρωπο. Είναι αυτό που απομυζά από τις πιο αδύναμες χώρες κάθε διαθέσιμο πόρο στο βωμό του κέρδους των μεγαλύτερων, με πρόσχημα τη λογική της δήθεν συνεργασίας σε διακρατικό επίπεδο. Είναι αυτό που δεν επιτρέπει ούτε την ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας προς όφελος του κέρδους.
Πάνω σε αυτά οφείλουμε όλοι να προβληματιστούμε και να δούμε πώς και τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να τελειώσει όσο το δυνατόν συντομότερα ο εφιάλτης που ξεκίνησε το 2020, αλλά και να μην επαναληφθούν αντίστοιχα φαινόμενα στο εγγύς ή και το απώτερο μέλλον». Έκλεινα με τη διαπίστωση ότι: «το 2021 ήρθε φέρνοντας μαζί του την ελπίδα με το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Ας ελπίσουμε οι άνθρωποι να γίναμε σοφότεροι από όλη αυτή την κατάσταση και να φερθούμε ανάλογα».
Δυστυχώς κι αυτή η ελπίδα αποδείχτηκε φρούδα. Οι υπεύθυνοι των εταιρειών που διαχειρίζονται τα εμβόλια, αντί να δουν το κοινό καλό και να περιορίσουν τα περιθώρια κέρδους προσπάθησαν και προσπαθούν να τα διογκώσουν στο μέγιστο βαθμό, με αποτέλεσμα οι φτωχότερες χώρες (κυρίως χώρες του λεγόμενου «τρίτου κόσμου», όπως οι αφρικανικές) να παραμένουν χωρίς επαρκή αριθμό εμβολίων, δίνοντας έτσι τον ιό τη δυνατότητα να μεταλλάσσεται σε νέες μεταλλάξεις που διαδίδονται ταχύτερα, με απρόβλεπτες ακόμα συνέπειες. Η μετάλλαξη όμικρον οδηγεί κάποιες βορειοευρωπαϊκές χώρες σε κλείσιμο των συνόρων τους και της αγοράς τους, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το αλήστου μνήμης 2020.
Φανταστείτε ότι μιλάμε για πλούσιες χώρες, με ικανό αριθμό εμβολιασμών. Στη χώρα μας, εξάλλου, κυκλοφορούμε σα να μη συμβαίνει τίποτε το αξιοπερίεργο, τη στιγμή που έχουμε τεθεί σε ένα καθεστώς ιδιότυπου εθνικού διχασμού μεταξύ εμβολιασμένων και αντιεμβολιαστών.
Αντί να υπάρξει μια υπεύθυνη και ουσιώδης ενημέρωση εξ αρχής για τις πραγματικές δυνατότητες και την αναγκαιότητα του εμβολίου,και παράλληλα να καταστεί υποχρεωτική η εφαρμογή τεστ σε εμβολιασμένους και μη, δεδομένου ότι όλοι μπορούν να μεταδώσουν τον ιό, υπήρξε ένας ιδιότυπος αποκλεισμός των μη εμβολιασμένων με πλήρη ελευθερία στους εμβολιασθέντες οι οποίοι, ωστόσο, μπορούν να μεταδώσουν τον ιό. Το αποτέλεσμα το βιώνουμε, δυστυχώς, καθημερινά.
Έχοντας ζήσει τον ιό, ως ασθενής (ευτυχώς ελαφρά το Νοέμβριο του 2020), αλλά και ως γονέας (με μεγάλο άγχος για την πορεία υγείας του παιδιού μου) έχοντας βιώσει την απώλεια φίλων από τη μάχη με τη δύσκολη αυτή νόσο, μπορώ να πω ότι ο εμβολιασμός αποτελεί ίσως το πιο δυνατό όπλο σήμερα, αυτό που μπορεί να θωρακίσει τον πληθυσμό έναντι της ασθένειας. Το δηλώνουν οι επιστήμονες και δεν έχουμε λόγο να τους αμφισβητούμε.
Ωστόσο αυτό δεν αποτελεί πανάκεια. Επιβάλλεται η ενίσχυση (έστω και τώρα) του ΕΣΥ και των ΜΕΘ, η υποχρεωτική εφαρμογή συχνών τεστ δωρεάν σε όλους (εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους), η διάθεση ικανού αριθμού εμβολίων στις φτωχότερες χώρες, η επιτάχυνση του ρυθμού παραγωγής φαρμάκων που θα μειώσουν την επέλαση της ασθένειας. Μόνο έτσι δεν θα έχουμε μια επανάληψη της εναλλαγής του 2020-2021, με το δεύτερο να είναι (σε επίπεδο αριθμών) τελικά, χειρότερο από το πρώτο. Χρειάζεται μια εθνική στρατηγική για την πανδημία.
Μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο; Δυστυχώς μάλλον όχι, οπότε ας βάλει ο Θεός και ο Άγιος Βασίλειος το χέρι του! Καλά και εμβολιασμένα Χριστούγεννα σε όλους!