Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές
Λένε ότι τα συναισθήματα που βιώνεις σε κάποιες καταστάσεις όταν είσαι μικρός, σε
συνοδεύουν όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου και χρειάζεται πραγματικός αγώνας
για να αλλάξεις τον τρόπο που αισθάνεσαι για κάποια πράγματα.
Γι’ αυτό αν δεν σου άρεσαν οι μπάμιες όταν ήσουν παιδάκι, πολύ δύσκολα θα αλλάξεις
γνώμη ακόμα και μεσήλικας. Αντίστροφα, είναι πολύ δύσκολο να αποβάλεις την γλύκα
που ένιωσες στην πρώτη σοκοφρέτα και παραμένει αγαπημένη σου όσα χρόνια κι αν
περάσουν.
Κάπως έτσι έχει μείνει για μένα η 17η Νοέμβρη, η καλύτερη γιορτή του χρόνου. Βλέπεις, όλα τα χρόνια που πήγαινα στο δημοτικό, δεν υπήρχε αυτή η γιορτή. Και ξαφνικά, το 1981, μπαμ, μπήκε μια νέα γιορτή στο σχολικό καλεντάρι και αυτόματα έγινε η αγαπημένη μου.
Στην αρχή, βέβαια, δεν πολυκαταλαβαίναμε την σημασία της ημέρας, αλλά μας έκανε
πολύ μεγάλη εντύπωση ότι γιορτάζαμε ένα γεγονός που ήταν τόσο, μα τόσο, κοντινό μας, ημερολογιακά. Όλες οι υπόλοιπες γιορτές ξαφνικά φάνταζαν πολύ μακρινές, λες και αφορούσαν κάποιους άλλους Έλληνες, σε κάποια άλλη Ελλάδα. Ξαφνικά γιορτάζαμε την εξέγερση κάποιων νέων που πολέμησαν με τον τρόπο του, πριν από μόλις 8 χρόνια.
Κάποιοι νέοι που αν ήταν 21 χρονών όταν φώναζαν στην πύλη του Πολυτεχνείου, θα
ήταν μόλις 29 ετών στον πρώτο εορτασμό της. Δεν το λες και λίγο.
Ευτυχώς, στάθηκα τυχερός και η ζωή τάφερε έτσι που έμαθα από την καλή και από την ανάποδη την τεράστια σημασία της ημέρας αυτής και σήμερα μου έχει μείνει σαν μικρή εμμονή να δίνω προσοχή στο πως μεταφράζει το μήνυμα αυτό η εκάστοτε πολιτική ηγεσία μας.
Φέτος, λοιπόν, απ’ ότι φαίνεται, είμαστε πολύ τυχεροί γιατί σύμφωνα με τον πρωθυπουργό μας, υλοποιούνται, επιτέλους, στην πράξη όλα τα ζητούμενα. Γιατί όπως είπε: «Τα μηνύματα εκείνων των μεγάλων στιγμών μετατρέπονται σήμερα σε καθημερινό προσανατολισμό προς μία ασφαλή Δημοκρατία. Που βαθαίνει τον χαρακτήρα της και απλώνει τα δικαιώματα του πολίτη. Δεν νοσταλγούμε γερασμένα συνθήματα, αλλά υλοποιούμε ζωντανά αιτήματα. Χτίζοντας μία οικονομία που αυξάνει την ευημερία όλων, σεβόμενη το περιβάλλον. Μια Παιδεία που προσφέρει εργασία και πρόοδο. Και μία δυναμική κοινωνία που δεν αφήνει κανέναν πίσω».
Μερικοί «κακοί», βέβαια, έχουν να πουν ότι το βασικό σε μια «Δημοκρατία» είναι να είναι ελεύθερη και όχι ασφαλής. Με το θέμα αυτό έχουμε ήδη ασχοληθεί στο παρελθόν αναλυτικά (δες: https://www.taxydromosartas.gr).
Γιατί, όπως έχει λεχθεί ανά τους αιώνες, μόνο η ελευθερία μπορεί να καταστήσει μια
Δημοκρατία ασφαλή και όχι η ασφάλεια. Αλλά και η «οικονομία» δεν φαίνεται να συμφωνεί με τα λεγόμενα του πρωθυπουργού μας. Βλέπεις, το ΑΕΠ της χώρας ακόμα και αν ανέβει 7% το 2021, ακόμα θα υπολείπεται από το ΑΕΠ του 2019, αφού το ενδιάμεσο 2020 είχε πτώση -8,2%.
Για την «παιδεία», άστα. Μην τα συζητάς. Μαθήματα εξ αποστάσεως που ο Θεός να τα
κάνει μαθήματα, μείωση εισακτέων στα Δημόσια Πανεπιστήμια για να πάνε στα Ιδιωτικά,
αύξηση καταλήψεων, σχολεία και Πανεπιστήμια με λειτουργικά προβλήματα. Και η λύση σ’ όλα αυτά ήταν η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Άντε με το καλό και στην λυκειακή αστυνομία.
Τέλος, «η δυναμική κοινωνία που δεν αφήνει κανέναν πίσω», δεν αισθάνεται και τόσο καλά τελευταία, αφού πέρυσι (εισοδήματα 2019), σύμφωνα με την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για την υλική στέρηση και τις συνθήκες διαβίωσης, η Ελλάδα κατείχε τη 2η θέση μεταξύ 19 ευρωπαϊκών χωρών, με υλική στέρηση στο 16,5% του πληθυσμού της.
Στην 1η θέση βρίσκεται η Βουλγαρία (19,4%) και μετά την Ελλάδα βρίσκονται η Ρουμανία (15,2%), η Κύπρος (8,4%), η Ουγγαρία (8%) και η Γερμανία (7,2%). Το 28,9% των Ελλήνων στο όριο της φτώχειας!
Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά μπροστά στις δηλώσεις του πρωθυπουργού μας; Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. ‘Η όπως αλλιώς συνήθιζε να λέει ένας Γάλλος χιουμορίστας «Ο Σαίξπηρ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα. Τα έργα του γράφτηκαν από κάποιον άγνωστο που είχε το ίδιο όνομα μ’ αυτόν». Και δεν με γεμίζει Αμφιβολίες το γεγονός ότι λέγονται σε διαγγέλματα τέτοια πράγματα, τέτοια μέρα. Με γεμίζει Αμφιβολίες το ποιος από τους δυό μας ζει στην πραγματική πραγματικότητα και ποιος στην εικονική; Ποιος είμαι εγώ και ποιος είναι αυτός; Αμφιβολίες πολλές, αμφιβολίες τρελές.

Αθώος, λόγω Αμφιβολιών