Η κάθε ιστορική επέτειος δεν εξαντλείται με την υποχρέωση να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε τι έγινε. Κυρίως αποτελεί ευκαιρία να διευρύνουμε τη γνώση και την πείρα στο σήμερα.
Του Γιώργου Αλιφτήρα
Βρισκόμαστε ήδη στις αρχές μιας νέας 10ετίας, που δεν προμηνύει μόνο νέα μαύρα μαντάτα για τους λαούς, αλλά και νέες δυνατότητες να ανέβει η ταξική πάλη, οι λαοί να παρέμβουν πιο ουσιαστικά και μάλιστα μετά από 10ετίες μεγάλης υποχώρησης του εργατικού κινήματος.
Από πέρσι για παράδειγμα, μετά τον θάνατο του νεαρού συναδέλφου μας, στο εργοστάσιο «Ήπειρος», το Εργατικό Κέντρο Άρτας διεμήνυσε ότι κανένας συνάδελφός
μας δεν θα ξαναφύγει «άκλαυτος». Και αποδείχτηκε ότι είχαμε δίκιο. Μόνο τα τελευταία
«εργοδοτικά εγκλήματα» και οι μεγάλες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν στην FOOD,
στο λιμάνι του Πειραιά, στους εργαζόμενους σε μέσα σταθερής τροχιάς ετούτες τις μέρες, το αποδεικνύουν.
Αυτές τις δυνατότητες πήγε να προλάβει ο πρωθυπουργός σπεύδοντας να δηλώσει για
την επέτειο του Πολυτεχνείου: «Δεν νοσταλγούμε γερασμένα συνθήματα, αλλά υλοποιούμε ζωντανά αιτήματα».
Με δεδομένο μάλιστα ότι σε άλλο σημείο της ανάρτησής του αναφέρει ότι «σαράντα
οκτώ χρόνια μετά, οι λέξεις Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, ανανεώνουν το νόημά τους. Εμπνέοντας, πλέον, μία νέα και ισχυρή Ελλάδα», συμπεραίνουμε ότι δεν εννοεί αυτά τα συνθήματα του Πολυτεχνείου ως «γερασμένα» (αυτά απλώς προσπαθεί να τα φέρει στα μέτρα του), αλλά προφανώς κάποια άλλα που βρίσκονταν στην προμετωπίδα του ξεσηκωμού τον Νοέμβρη του ‘73 και τα οποία δεν θέλει καν να κατονομάσει.
Εννοεί προφανώς τα συνθήματα «έξω οι ΗΠΑ-έξω το ΝΑΤΟ», που -όχι τυχαία- γρά-
φτηκαν με μπογιά στις δύο κολώνες της κεντρικής πύλης του ιστορικού κτιρίου στην οδό Πατησίων και που -επίσης όχι τυχαία- αναβιώνουν κάθε χρόνο, όπως και αυτές τις ημέρες του αγωνιστικού εορτασμού, που κορυφώθηκαν με μεγάλες πορείες σ’ όλη την Ελλάδα (ναι, αυτές τις πορείες που την περσινή χρονιά προσπάθησαν να απαγορεύσουν, αλλά έσπασαν τα μούτρα τους…).
Υπάρχουν λόγοι που αυτά τα συνθήματα, όχι μόνο δεν είναι γερασμένα, αλλά ζουν
κάθε μέρα στους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Είναι οι αμέτρητες αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις που έχουν ξεφυτρώσει σ’ όλη τη χώρα, από την Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη, μετατρέποντάς τη σε «μαγνήτη» επιθέσεων από ανταγωνιστικές δυνάμεις, αλλά και σε ορμητήριο επιθέσεων απέναντι σε άλλους λαούς.
Είναι οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις και εξοπλισμοί που στέλνονται σε κάθε άκρη
της γης για να υπηρετήσουν δολοφονικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας. Είναι τα τουλάχιστον 4 διςευρώ τον χρόνο
που «ματώνουν» τις τσέπες των οικογενειών μας για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που έχουν ήδη υλοποιήσει την προτροπή του Μητσοτάκη πριν καν την διατυπώσει. Για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ που από τις 337 λέξεις της ανακοίνωσής του για την Επέτειο, δεν «ξόδεψε» ούτε μία για να πει μία από τις λέξεις «ΗΠΑ», «ΝΑΤΟ», «Αμερικάνοι». Και πώς να το κάνει όταν ο ίδιος ο πρέσβης των ΗΠΑ δηλώνει ότι επί ΣΥΡΙΖΑ οι σχέσεις των δύο κρατών «απογειώθηκαν», κάτι που – να θυμίσουμε- ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε τότε ως σωστή και αντικειμενική εκτίμηση της
σύγχρονης κατάστασης, μακριά από «αγκυλώσεις» του παρελθόντος, δηλαδή μακριά από… «γερασμένα» συνθήματα. Το αν αυτά τα συνθήματα παραμένουν επίκαιρα, αν μπορούν να εμπνεύσουν τους αγώνες του σήμερα δεν θα το κρίνουν, όμως, αυτοί. Το έκρινε ο λαός και η νεολαία και με τη φετινή μαζική συμμετοχή στην αντιιμπε-
ριαλιστική διαδήλωση που κυριάρχησε ακόμα πιο δυνατά «το Πολυτεχνείο ζει», γιατί
ζουν τα συνθήματά του!
*Ο Γιώργος Αλιφτήρας είναι πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Άρτας
