Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές.
Όλα ξεκίνησαν πολύ καλά και με ένα εξαιρετικά υποσχόμενο μέλλον. Στα μέσα του 1980, τρία χρόνια μετά τον γιό, ο κυρ Κώστας και η κυρία Μαρία-Ελένη, απέκτησαν και την κόρη. Εκείνη την εποχή, ήταν στατιστικά πολύ συχνό να ακολουθούν τα παιδιά τα επαγγέλματα των γονέων. Έτσι, με δύο γονείς νομικούς, ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο ότι τουλάχιστον ένα από τα δύο παιδιά θα ακολουθούσε τη Νομική. Τελικά την ακολούθησαν και τα δύο.
Όταν η Νίκη τελείωσε το Κολέγιο Αθηνών δεν ασχολήθηκε με Πανελλαδικές και άλλες τέτοιες βλακείες. Έφυγε αμέσως για Σορβόννη και λίγα χρόνια αργότερα αποφοίτησε με πτυχίο Νομικής με ειδίκευση στο διεθνές δίκαιο. Χωρίς χασομέρια συνέχισε τις σπουδές, αποκτώντας και μεταπτυχιακό τίτλο Νομικής με ειδίκευση στο ιδιωτικό διεθνές δίκαιο και την διαιτησία. Το μέλλον ανοιγόταν λαμπρό και οι σπουδές συνεχίστηκαν σε μία από τις καλύτερες Νομικές σχολές του κόσμου. Harvard Law School. Μεταπτυχιακός τίτλος Νομικής (LLM) με ειδίκευση στο δίκαιο της διαιτησίας.
Όταν πια ολοκληρώθηκαν οι σπουδές, ξεκίνησε μια λαμπρή νομική καριέρα μεταξύ Αθήνας και Νέας Υόρκης, με υποθέσεις διαιτησίας και εμπορικού δικαίου σε Ευρώπη και Αμερική, μιλώντας εκτός της Ελληνικής και τρεις ξένες γλώσσες. Παράλληλα, είχε έντονη κοινωφελή δράση, είτε μέσω της ΜΚΟ «Δεσμός» που ίδρυσε η ίδια το 2012, είτε προσφέροντας αφιλοκερδώς νομικές υπηρεσίες σε ομάδες αστέγων της Νέας Υόρκης.
Μέχρι τη στιγμή που από μια απροσεξία κόλλησε ένα μικρόβιο. Το μικρόβιο της πολιτικής. Τότε άρχισε να προσφέρει τις νομικές γνώσεις της για την σύνταξη ενιαίου νομοθετικού πλαισίου οργάνωσης, λειτουργίας και ελέγχου των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Τις εξαιρετικές νομικές της γνώσεις προσέφερε, επίσης, σε πολλές Ειδικές Νομικές Επιτροπές, όπως: Διαρκής Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, Ειδική μόνιμη επιτροπή σωφρονιστικού συστήματος και λοιπών δομών εγκλεισμού κρατουμένων, Ειδική Μόνιμη Επιτροπή παρακολούθησης των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Τέλος, όπως ήταν φυσικό, συμμετείχε και στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Και ό,τι έχτιζε με υπομονή και επιμονή τόσο χρόνια, εντελώς ξαφνικά, όταν βρέθηκε με εξουσία στα χέρια της, αποφάσισε και: Εξίσωσε τα ιδιωτικά κολλέγια με τα δημόσια Πανεπιστήμια. Μείωσε τον αριθμό εισακτέων με στόχο να δώσει πελατεία στα ιδιωτικά κολλέγια. Αύξησε, ενόψει πανδημίας, τους μαθητές μέσα στην τάξη ενώ είχε μία πρωτοφανή ευκαιρία να τους μειώσει.
Δεν εξασφάλισε πρόσβαση σε όλους πριν εφαρμόσει την τηλεκπαίδευση στα σχολεία.
Συγχώνευσε αντί να στελεχώσει σχολεία της επαρχίας, οδηγώντας σε μαρασμό τα χωριά.
Παγίωσε το καθεστώς των συμβασιούχων εκπαιδευτικών σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αντί των μόνιμων διορισμών.
Έβγαλε την Τέχνη και την Κοινωνιολογία από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Βοήθησε στην θεσμοθέτηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Παγίωσε την υπο-χρηματοδότηση της Παιδείας, αφαιρώντας περίπου 70 εκατομμύρια από τις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Και στο κάτω-κάτω, κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι όλα τα παραπάνω φαντάζουν φυσιολογικά από ένα άτομο που τόσα χρόνια δεν φοίτησε σε καμία βαθμίδα της Παιδείας που να χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Κράτος. Βρε παιδιά, εκεί στην κυβέρνηση. Αφού βλέπετε τις άριστες νομικές γνώσεις της Νίκης. Γιατί δεν της δίνετε ένα υπουργείο σχετικό με την δικαιοσύνη και την έννομη τάξη; Αφού βλέπετε, αντί να καταθέτει προτάσεις στους εκπαιδευτικούς προς συζήτηση, αυτή καταθέτει αγωγές κατά των εκπαιδευτικών και της ΑΔΕΔΥ.
Εγώ δεν θέλω να καταθέσω δικές μου κρίσεις για τα πεπραγμένα. Απλά θέλω να θυμίσω ότι: «Ο σκοπός της Παιδείας είναι η γνώση όχι δεδομένων, αλλά αξιών». Και προκύπτει το ερώτημα από μόνο του. Ακόμα και όταν έχεις δίκιο, όταν καταθέτεις αγωγές, αντί για προτάσεις, τι είδους παιδεία δείχνεις ότι έχεις; Ειδικά περισσότερο όταν η θέση σου είναι «αρχηγός» της Παιδείας.
Και φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι πως όταν, μετά από πολλά-πολλά χρόνια, ρωτήσει κάποιος ποια θητεία υπουργού Παιδείας ήταν η χειρότερη, θα ακούγεται αβίαστα η απάντηση: «Της Κεραμέως βεβαίως, βεβαίως».
Κι επειδή αυτή τη θητεία τη ζούμε στο παρόν μας με αμέτρητες επιπτώσεις στο μέλλον μας, με γεμίζει αμφιβολίες. Αμφιβολίες πολλές. Αμφιβολίες τρελές.
Αθώος, λόγω αμφιβολιών