Ηδη από τις πρώτες κιόλας στιγμές του πολέμου οι Οθωμανοί έδειξαν πως είχαν την διάθεση να εγκαταλείψουν τον τόπο μας.
Με την έναρξη του πολέμου ο Ελληνικός στρατός με αυτοσχέδια γέφυρα πέρασε στη θέση Μπάνι τον Άραχθο και όρμησε στον Κάμπο. Οι Οθωμανοί που αιφνιδιάστηκαν άρπαξαν ομήρους γυναικόπαιδα και έχοντάςτους ως ασπίδα τραβήχτηκαν στον Μύτικα, στον Πύργο του Φουάτ Μπέη. Εδώ δεν ξέρω αν εννοεί κάποιο κοτσέκι ή τον μύλο.
Ύστερα από μάχη άφησαν τους ομήρους και αποτραβήχθηκαν πίσω για την Φιλιππιάδα. Την πρώτη μεγάλη αντίσταση ο στρατός την συνάντησε στο Νιοχώρι. Εκεί ο Τούρκος αρνήθηκε να παραδοθεί και ταμπούρωσε το χωριό. Με αγγελιοφόρο ζήτησε βοήθεια από την 2η Μεραρχία.
Ο Χιλμή πασάς, διοικητής της 2ης Μεραρχίας Ηπείρου, του έστειλε μια δύναμη 6.000 ανδρών Αλβανών Ρεδίφηδων (τάγματα εφέδρων). Μετά από σκληρή μάχη, οι Οθωμανοί κατάλαβαν πως δεν κάνουν τίποτα και αποσύρθηκαν σιγά-σιγά προς το Ιμαρέτ. Ήταν μια από τις πρώτες νίκες του Ελληνικού στρατού. Εν τω μεταξύ, κατά τη διάρκεια του πολέμου, Έλληνες στρατιώτες άρπαζαν άλογα από τους χωρικούς με την δικαιολογία της επιστράτευσης και τα φυγάδευαν στην Ελλάδα. Διαμαρτυρία των χωρικών στην διοίκηση της Άρτας δεν έφερε αποτελέσματα.
Τον Μάϊο ήρθε το τέλος του πολέμου. Την βοήθεια που πρόσφεραν οι ντόπιοι κάτοικοι στον στρατό, οι Οθωμανοί δεν την ξέχασαν. Όταν τελείωσε ο πόλεμος άτακτα σώματα Γκέγκηδων και Νιζάμηδων άρχισαν να καταστρέφουν χωριά πέρα από τις συλλήψεις που έκανε η αστυνομία και ο στρατός.
Έτσι, λεηλάτησαν τα χωριά Βλαχέρνα, Γραμμενίτσα, Ράχη και Κωστακιούς, όπου προέβησαν και σε άλλες πράξεις βιαιότητας, ενώ άρχισαν από τοΝιοχώρι να καταστρέφουν τα σπαρτά όλου του κάμπου. Αρκετοί ντόπιοι φοβούμενοι μην συλληφθούν κατέφυγαν στο Ελληνικό και επέστρεψαν κάποιο χρονικό διάστημα στους τόπους τους, με υπόσχεση της Οθωμανικής κυβέρνησης πως δεν θα τους πειράξουν, κάτι που φαίνεται να κρατήθηκε σε μεγάλο βαθμό, χωρίς βέβαια να λείπουν μικροεπεισόδια ακόμη και δολοφονίες.
