Η είδηση βρισκόταν σε όχι περίοπτη θέση στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα iefimerida. «Οι ηγέτες των 20 ισχυρότερων οικονομιών παγκοσμίως, στην Τελική Διακήρυξη τους κάνουν έκκληση για “ουσιαστική και αποτελεσματική” δράση με στόχο τον περιορισμό της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου, αλλά προσφέρουν ελάχιστες χειροπιαστές δεσμεύσεις.
Το αποτέλεσμα ημερών σκληρών διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε διπλωμάτες αφήνει τεράστιο έργο για να συντελεστεί στην ευρύτερη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα στη Γλασκώβη, όπου οι περισσότεροι από τους ηγέτες της G20 θα μεταβούν απευθείας από την Ρώμη.
Η Ομάδα των 20 που περιλαμβάνει την Βραζιλία, την Κίνα, την Ινδία, την Γερμανία και τις ΗΠΑ, ευθύνεται για το περίπου 80% των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως.
Η Διακήρυξη αναφέρει ότι τα ισχύοντα εθνικά σχέδια για τους τρόπους μείωσης των εκπομπών θα πρέπει να ενισχυθούν “αν είναι απαραίτητο”. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνει καμία συγκεκριμένη αναφορά στο 2050-την καταληκτική ημερομηνία για την επίτευξη του στόχου μηδενικών εκπομπών άνθρακα.Το όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου είναι αυτό το οποίο οι ειδικοί των Ηνωμένων Εθνών λένε ότι θα πρέπει να επιτευχθεί ώστε να αποφευχθεί μια δραματική επιτάχυνση ακραίων καιρικών φαινομένων όπως ξηρασίες, καταιγίδες και πλημμύρες και για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου οι ίδιοι προτείνουν την επίτευξη των μηδενικών εκπομπών μέχρι το 2050.
Οι ηγέτες αρκέστηκαν να αναγνωρίσουν την ζωτική σημασία της επίτευξης μηδενικών εκπομπών άνθρακα μέχρι τα μέσα του αιώνα μας. Η Κίνα, ο μεγαλύτερος ρυπαντής παγκοσμίως, έχει θέσει ως στόχο το 2060 και άλλοι μεγάλοι ρυπαντές όπως η Ινδία και η Ρωσία επίσης δεν έχουν δεσμευτεί να ικανοποιήσουν τον στόχο του 2050.
Ειδικοί των Ηνωμένων Εθνών λένε ότι ακόμη και αν τα ισχύοντα εθνικά σχέδια εφαρμοστούν πλήρως ο κόσμος οδεύει προς μια άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 2,7 βαθμούς Κελσίου, κάτι το οποίο θα συνοδευόταν από καταστροφική επιτάχυνση ακραίων καιρικών φαινομένων όπως ξηρασίες, πλημμύρες και καταιγίδες. Η διακήρυξη περιλαμβάνει μια δέσμευση για την κατάργηση της χρηματοδότησης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση άνθρακα μέχρι το τέλος του χρόνου, αλλά δεν ορίζει συγκεκριμένη ημερομηνία για την κατάργηση της παραγωγής ενέργειας από άνθρακα αναφέροντας ότι αυτή θα γίνει “το συντομότερο δυνατό”.»
Κρίνοντας από τη (μικρής έκτασης) προβολή της είδησης στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, αλλά και από τα όσα αναφέρονται στην ίδια την είδηση, δεν είναι να απορεί κανείς για τα χάλια στα οποία βρίσκεται ο πλανήτης μας από πλευράς φροντίδας και προσοχής όσον αφορά το φυσικό περιβάλλον και το κλίμα, που ολοένα και περισσότερο υφίστανται καταστροφές και αλλοιώσεις.
Την ώρα που όλοι οι πολίτες όλων των κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο βιώνουν τα καταστροφικά αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής είτε ως πλημμύρες, είτε ως πυρκαγιές, είτε ως ξηρασία είτε ως λιώσιμο των πάγων και μείωση των αποθεμάτων πόσιμου νερού σε όλον τον πλανήτη, οι ηγέτες των 20 πλουσιότερων οικονομικών στον κόσμο δε θέ-λουν να λάβουν αποφάσεις που θα δυσαρεστήσουν τις κεφαλές των παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών που ελέγχουν τη ζωή του πλανήτη μας!
Είναι να απορεί κανείς όχι με την ίδια τη στάση των πολιτικών (άλλωστε η εξάρτησή τους από τις χρηματοδοτήσεις των μεγάλων οικονομικών παραγόντων είναι σχεδόν ομολογημένη από τους ίδιους), αλλά από τη στενομυαλιά και την προφανή έλλειψη ενδιαφέροντος για το μέλλον και μάλιστα όχι το απώτερο, αλλά το αρκετά σύντομο. Άλλωστε το 2050 ή το 2060 δεν είναι και πάρα πολύ μακριά. Τα παιδιά μας είναι αυτά που θα βιώσουν στο πετσί τους τις επιπτώσεις των αποφάσεων αυτών των λεγόμενων «πολιτικών»!
Κι εμείς; Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος. Ποια θέση θα πρέπει να κρατήσουμε ως πολίτες απέναντι σ’ ένα ζήτημα που μας αφορά (άμεσα ή έμμεσα) όλους; Είναι η ώρα «μηδέν» για τον πλανήτη μας και θα πρέπει όλοι μας να δραστηριοποιηθούμε για την προστασία του. Έχει ειπωθεί στο παρελθόν ότι αυτόν τον κόσμο δεν τον κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, αλλά τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.
Αυτό θα πρέπει να σκεφτόμαστε, όχι μόνο στην καθημερινή μας πρακτική, προστατεύοντας τη Γη μας (ανακύκλωση, προστασία του πρασίνου, εξοικονόμηση του νερού, περιορισμός της χρήσης του πλαστικού, περιορισμένη χρήση αυτοκινήτου κ.λπ.), αλλά και στις πολιτικές μας επιλογές, εφόσον απ’ ό,τι φαίνεται οι πολιτικοί τελικά δεν τιμούν τον τίτλο τους υπηρετώντας τους πολίτες, αλλά προτιμούν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα που τους κρατούν στην εξουσία.
