Ηταν στις αρχές του τρέχοντος αιώνα, όταν αποσύρθηκε από την παγκόσμια αγορά η super βενζίνη και αντικαταστάθηκε με την αμόλυβδη.
Η εφεύρεση και η χρήση του μίγματος βενζίνης με αναλογία μόλυβδου σε ευρεία κλίμακα, ξεκίνησε από την Αμερική το 1925 με την αθώα ονομασία αιθύλιο (ethyl). Χαρακτηρίστηκε από τις προωθητικές καμπάνιες των εταιρειών πετρελαιοειδών ως τεχνολογική επανάσταση κι ας ήταν, όπως αποδείχθηκε στην πορεία του χρόνου, ένα ύπουλο δηλητήριο. Η πετροχημική βιομηχανία ανενόχλητη δηλητηρίαζε τον κόσμο με το βαρύ, άοσμο και άχρωμο ορυκτό για περισσότερο από μισό αιώνα. Ως καύσιμη ύλη εξατμιζόταν και διέρρεε στην ατμόσφαιρα ελεύθερα, παραμένοντας εκεί για πάντα.
Ως γνωστόν, η παρουσία του μόλυβδου σε κάθε ζωντανό οργανισμό προκαλεί τεράστιες βλάβες. Είναι τοξικός, χτυπά στον εγκέφαλο, στο κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλεί καρκίνους, νεφρικές ανεπάρκειες και παραισθήσεις. Σοβαρές, επίσης, επιπτώσεις έχει και στους παιδικούς οργανισμούς. Στα πρώτα στάδια της κυκλοφορίας της, οι δηλητηριάσεις των εργοστασιακών εργατών ήταν καθημερινό φαινόμενο και, κατά παράδοξο τρόπο, έπεφταν και θύματα κατηγοριών ότι δήθεν αυτοί ευθύνονταν γιατί δεν εφάρμοζαν σωστά τα μέτρα αυτοπροστασίας. Έτσι ο καιρός περνούσε, η super βενζίνη επικράτησε ως «θείο δώρο» και οι εταιρείες που την εμπορεύονταν έκαναν πάρτι.
Αλλεπάλληλες επιστημονικές μελέτες κατέδειξαν ότι καμία μορφή ζωής δεν έμεινε αμόλυντη από τον μόλυβδο. Εκατομμύρια τόνοι θα παραμείνουν για πάντα στον αέρα, στο νερό, στη χώμα. Η Greenpeace φώναζε, έδινε άνισες μάχες επί δεκαετίες για την απόσυρση από την αγορά, αλλά ποιος την άκουγε; Τα οικονομικά συμφέροντα ήταν τεράστια.
Ο Αμερικανός χημικός επιστήμονας (Τόμας Μίντζλεϊ), που επινόησε το συγκεκριμένο μίγμα καυσίμου, εκτός του ότι νόσησε σοβαρά ο ίδιος, εφηύρε και το Φρέον12 (υγρό στα μοτέρ των ψυγείων), για να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο. Η απελευθέρωση στον αέρα του συγκεκριμένου βιομηχανικού προϊόντος είχε τρομακτικές επιπτώσεις συντελώντας αθροιστικά στην καταστροφή του όζοντος.
Ακούμε συχνά από τους ειδικούς περί τρύπας του όζοντος και το προσπερνάμε λες και είναι κάποιος λογοτεχνικός όρος. Δυστυχώς, όμως, για την ανθρωπότητα, από αυτή την τρύπα διαπερνά ελεύθερα και χωρίς φίλτρα η ηλιακή ακτινοβολία, που ενισχύει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η αναφορά στον μόλυβδο και το φρέον12 είναι ενδεικτική της καταστροφικής επίδρασης διαχρονικά του ανθρώπου πάνω στη φύση. Οι βιομηχανικές επαναστάσεις μπορεί να έφεραν πρόοδο, εξέλιξη, μας έκαναν τη ζωή πιο εύκολη και μας χάρισαν τεχνολογικά επιτεύγματα. Ωστόσο, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον υπήρξαν τραγικές. Τα κράτη δεν μπορούν ή δε θέλουν να συμφωνήσουν σε ένα κοινό μέτωπο μακροπρόθεσμης λήψης δραστικών μέτρων για τον περιορισμό των επιπτώσεων από την αλόγιστη απελευθέρωση χημικών ρύπων στην ατμόσφαιρα.
Δυστυχώς, χωρίς να το καταλάβουμε, μέσα σε μικρό διάστημα χρόνου φτάσαμε στην κλιματική κρίση. Ωραία κι αθώα ακουγόταν για κάποια χρόνια ο όρος κλιματική αλλαγή, αλλά αυτό ήταν ο προπομπός αυτού που θα ακολουθούσε. Τα ακραία φυσικά φαινόμενα είναι εδώ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έγιναν καθημερινότητα και πραγματικότητα. Μακάρι να είχαμε να αντιμετωπίσουμε απλά περιβαλλοντολογικά προβλήματα.
Πολύ θα το ήθελα να κλείσω το κείμενο με κάτι αισιόδοξο. Πώς, όμως, να καταφέρω κάτι τέτοιο, όταν βλέπω τα σύγχρονα κράτη να μη συμφωνούν σε κοινές δράσεις και τις μικρές κοινωνίες να μην μπορούν να διαχειριστούν ούτε τα σκουπίδια τους; Οι τεχνολογίες και οι πολιτικές σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να στηρίξουν καθοριστικά τους ανθρώπους. Αλλά αυτό δε φτάνει. Εκείνοι που συσσωρεύουν τον πλούτο του κόσμου όλον, ας αφήσουν τα ματαιόδοξα διαστημικά ταξίδια κι ας συμβάλουν αποτελεσματικά στη διάσωση του πλανήτη. Η ζωή είναι εδώ και όχι στους μακρινούς γαλαξίες.