Ο Τσίκι είναι το υπόδειγμα του πιστού σκύλου. Είναι αφοσιωμένος στον άνθρωπο που τον προσέχει. Τον κοιτάζει στα μάτια. Τον λατρεύει. Θαρρείς και ζει μόνο για να είναι δίπλα του.
Είναι περίπου 1,5 έως 2 ετών. Στη νεαρή ζωή του βρέθηκε περιπλανώμενος αδέσποτος τον τελευταίο περίπου χρόνο. Αναζητούσε παρέα. Έψαχνε απεγνωσμένα έναν άνθρωπο να είναι παρεάκι του. Περιφερόταν σε μια περιοχή που δεν φημίζεται για την «ορθή» συμπεριφορά στα τετράποδα. Τον κυνηγούσαν καθημερινά. Έτσι κι αυτός κυνηγούσε και έτρεχε πίσω από τις ρόδες των διερχόμενων αυτοκινήτων. Γαύγιζε σαν τρελός. Ο εχθρός του ήταν οι ρόδες των αυτοκινήτων.
Καταστάλαξε στην παρέα μιας κυρίας που είχε αρκετά σκυλιά και γατιά. Έβγαινε βόλτα μαζί τους. Κυκλοφορούσε στην πόλη ελεύθερος μαζί τους. Αν και χωρίς λουρί, βρισκόταν πιστά δίπλα τους σ’ όλη τη διάρκεια της βόλτας τους. Το βράδυ, όμως, έμενε μόνος του απέξω από την πόρτα του σπιτιού. Περιφερόταν και γαύγιζε. Η γειτονιά ενοχλούνταν από τις φωνές του. Ξεκίνησαν πόλεμο μαζί του. Αυτός όσο τον κυνηγούσαν οι άνθρωποι τόσο εναντιωνόταν στα αυτοκίνητα και γαύγιζε. Ήταν θέμα ημερών πια. Ή θα τον πατούσαν τα αυτοκίνητα ή θα τον «σκότωνε» η κακιά γειτονιά.
Βρέθηκε ένα σπίτι να τον φιλοξενήσει. Πλύθηκε, έκανε μπάνιο με μοσχομυριστούς αφρούς και σαπουνάδες. Τότε είναι που πατήθηκε το κουμπί της επανεκκίνησης για τον Τσίκι. Άλλαξε συμπεριφορά. Βγαίνει βόλτα πάντα με λουρί. Σουλατσάρει με άλλα δύο σκυλιά πάντα με λουρί. Άραξε στους καναπέδες και τα μαξιλάρια. Ανενόχλητος πια τρώει και κοιμάται. Σταμάτησε να γαυγίζει άσκοπα. Τώρα γαυγίζει μόνο από ενθουσιασμό και χαρά. Πρωί βράδυ πριν την προκαθορισμένη βόλτα του χοροπηδάει όλο ανυπομονησία. Κολλημένος επάνω στο νέο του αφεντικό θέλει να είναι μόνιμα δίπλα του. Όσο περνάνε οι μέρες τόσο πιο πολύ δένεται μαζί του.
Μετά τη δουλειά, μόλις θα μπει στο σπίτι το «αφεντικό», τρέχει και το αγκαλιάζει κυριολεκτικά. Ορμάει με τα δυο μπροστινά του πόδια και προσπαθεί να φτάσει στον λαιμό του. Γαυγίζει από χαρά. Τρέχει πέρα δώθε μέσα στο σπίτι. Χοροπηδάει. Κάνει άλματα να φτάσει ψηλά. Γλύφει και ξαναγλύφει τα χέρια που τον ταΐζουν και τον προσέχουν. Κοιτάζει μ’ αυτά τα πράσινα μάτια του γεμάτα ευγνωμοσύνη.
Αντιλαμβάνεται πλήρως που ήταν και που είναι. Ναι, έχασε την ελευθερία του και τις άσκοπες βόλτες! Όμως αυτό ακριβώς… οι βόλτες ήταν άσκοπες, κοπιαστικές και επικίνδυνες. Κανένα σκυλί, κανένα γατί δεν πρέπει να είναι στο δρόμο. Καμία ζωή δεν πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο. Ο μέσος όρος ζωής των αδέσποτων είναι ενάμισι με δύο χρόνια. Οι κακουχίες, η έλλειψη τροφής και τα τροχαία ατυχήματα είναι μοιραία για τη ζωή τους. Καταλήγουν στον θάνατο έτσι εύκολα και τόσο απλά.
Όλα τα πλάσματα της μάνας γης έρχονται σ’ αυτή για κάποιο λόγο. Όλα τα πλάσματα αξίζουν μια καλή ζωή. Βοηθήστε κι εσείς ο κάθε Τσίκι να ζήσει με ευπρέπεια. Δώστε του μια ευκαιρία για τη ζωή. Υιοθετείστε ένα αδέσποτο.