Ο «Τ» αισθάνεται πάντα μια ξεχωριστή χαρά όταν παρουσιάζει νέους καλλιτέχνες. Ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για παιδιά που μεγάλωσαν στην περιοχή μας και δέχτηκαν απ’ τον τόπο μας τα πρώτα ερεθίσματα.

Συνέντευξη στη Βίκυ Καινούργιου

Όπως η Μαρία Μπόκια, το κορίτσι με το χαμόγελο και την παιδική ψυχή, που ακολουθεί το νεανικό της όνειρο και ζει αυτό που ζητούσε απ’ τα πρώτα της βήματα η ψυχή της. Μεγαλωμένη στην Άρτα, η Μαρία κατόρθωσε, παράλληλα με τις σπουδές της στο τμήμα «Διοίκηση Επιχειρήσεων» του Πανεπιστημίου της Λάρισας, να ξεδιπλώσει τα καλλιτεχνικά της ενδιαφέροντα και να πάρει το δρόμο της για το χώρο της τέχνης και της μουσικής.
Δύσκολη υπόθεση η τέχνη, συμφωνεί η Μαρία μαζί μας. Και συνάμα σκληρή, ψιθυρίζει. Σε καιρούς, μάλιστα, κρίσιμους και συνθήκες βάρβαρες όπως αυτές που ζούμε το τελευταίο διάστημα, η τέχνη δεν είναι παίξε – γέλασε.
«Η Τέχνη κι η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε: η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε να πεθάνουμε», γράφει ο Νίκος Εγγονόπουλος στο σπαρακτικό ποίημά του «ΝΕΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ ΣΤΙΣ 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥ 1936 ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΑΝΤΑΚΙ ΤΟΥ ΚΑΜΙΝΟ ΝΤΕ ΛΑ ΦΟΥΕΝΤΕ». Αλλά και τι θα ήταν η ζωή χωρίς την τέχνη;
Κουνά το κεφάλι με μιαν έκδηλη πίκρα η Μαρία. Είναι μια μάχη, κατά κανόνα προσωπική, που βάζεις τα δυνατά σου να την κερδίσεις. Από δημιούργημα να γίνεις δημιουργός. Και η Μαρία Μπόκια ξεκίνησε τη μάχη της ταξιδεύοντας με τη μελωδία και τον στίχο. Είμαστε βέβαιοι πως θα κερδίσει.

Ποια είναι, λοιπόν, η Μαρία Μπόκια;
Ήταν ένα ζωηρό κορίτσι. Μελετηρό και ανήσυχο, λένε όσοι τη γνωρίζουν από παιδάκι. Συναντούσες πάνω της κάτι το καλλιτεχνικό και φευγάτο.
Ετοίμαζαν πριν κάποια χρόνια στο 3ο λύκειο Άρτας, όπου φοιτούσε τότε, ένα αφιέρωμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και διάλεξαν οι καθηγητές τους, μεταξύ των άλλων, και κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη από το Μάουτχαουζεν σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλη.
Και πρώτη τους προτεραιότητα φυσικά ήταν το «Άσμα ασμάτων» ή «Τι ωραία που είναι η αγάπη μου». Έπαθαν σοκ τα παιδιά της χορωδίας, όταν τους εξήγησαν τι πήγαινε να πει το τραγούδι αυτό. Γιατί στην αρχή νόμισαν πως είναι απλά ένα ερωτικό τραγούδι. Και τα κορίτσια, ιδίως, θέλανε το τραγούδι να μιλάει για τη δική τους ομορφιά.
Σ’ εκείνες, λοιπόν, τις πρόβες βγήκε στην επιφάνεια το μουσικό ταλέντο της Μαρίας Μπόκια. Η κουβέντα μαζί της κρύβει σημαντικές εκπλήξεις.

Ερώτηση: Μαρία, μίλα μας λίγο για τα πρώτα σου χρόνια, τα παιδικά σου και σχολικά σου.
Απάντηση: Ναι, πρώτα θέλω να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω σε ένα έντυπο του γενέθλιου τόπου μου. Μπαίνω στο θέμα: η καταγωγή μου είναι από Γοργόμυλο Πρεβέζης, αλλά γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου έμεινα μέχρι τα έξι μου χρόνια. Έπειτα μετακόμισα με την οικογένειά μου στον Λουτρότοπο Άρτας.
Έζησα εκεί όλα τα παιδικά μου χρόνια. Πήγα γυμνάσιο στο Νεοχώρι και εν συνεχεία στο 3ο Λύκειο Άρτας. Είχα πολύ όμορφα και ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια, αφού μεγάλωσα στην επαρχία. Ήμουν βέβαια λίγο ζωηρό παιδί, η μαμά μου το ξέρει καλύτερα… (γελάει).
Είχα πολλά ενδιαφέροντα σαν παιδί, έπαιζα έξω στις πλατείες όλη μέρα, είχα γραφτεί στο χορευτικό τμήμα του Μορφωτικού Συλλόγου Κομμένου και χόρευα παραδοσιακούς χορούς. Αλλά άκουγα πολλή μουσική! Όσο μεγάλωνα, ηρεμούσα και άρχισα να αναζητώ τη μάθηση, την οποία βρήκα στο Λύκειο. Ήμουν πολύ τυχερή, γιατί όλοι οι καθηγητές και οι συμμαθητές μου ήταν υπέροχοι!
Διοργανώναμε σχολικές γιορτές, εκδρομές, πάρτι, έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις που με έχουν στιγματίσει! Φεύγοντας από την Άρτα, λοιπόν, πήγα στη Λάρισα για σπουδές, έμεινα εκεί 4 χρόνια και μετέπειτα μετακόμισα για την Αθήνα, όπου ζω μέχρι σήμερα. Στον ελεύθερό μου χρόνο περπατάω, παίζω Padel και ταξιδεύω…

Ερώτηση: Από τη σχολική σκηνή και το Άσμα Ασμάτων Ερώτηση: Τώρα όμως σε παρακολουθούμε, ώριμο πλέον κορίτσι, και σε καμαρώνουμε σε μουσικές σκηνές. Ακολούθησες τελικά στη ζωή σου αυτό που αληθινά ήθελες να κάνεις;
Απάντηση: Ομολογώ πως είμαι από τα τυχερά παιδιά, που κατάλαβα από πολύ μικρή ηλικία «τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω». Μου άρεσε το τραγούδι. Θέλω να σημειώσω με κόκκινο στυλό πως με τη βοήθεια του σχολείου και της οικογένειάς μου κατάφερα πολύ εύκολα να το ακολουθήσω! Γι’ αυτό το λόγο αισθάνομαι πραγματικά πολύ τυχερή!

Ερώτηση: Δηλαδή, θες να πεις πως είχες από μικρή το μικρόβιο της τέχνης…
Απάντηση: Μόνο; Από μικρή ηλικία μου άρεσε πολύ να τραγουδάω, να ακούω μουσική, να ηχογραφώ κασέτες με τη φωνή μου, να πηγαίνω σε lives, να τραγουδάω στις παρέες… Υπήρχε το μικρόβιο, αλλά άρχισα να αισθάνομαι πως θέλω να μπω στο χώρο από τα 16 μου, όταν τραγούδησα σε μια σχολική γιορτή μόνη μου, έχοντας από κάτω πάνω από 500 ακροατές. Θα σκεφτείτε πώς έγινε αυτό.
Ο αγαπημένος μου καθηγητής Δημήτρης Βλαχοπάνος δεν ήταν για εμένα ένας απλός καθηγητής, ήταν αυτός που εκτός από ιστορία, αρχαία κλπ. μας δίδαξε την τέχνη, τον πολιτισμό και την ανθρωπιά. Είναι πολύ αξιόλογος Άνθρωπος και θα πρέπει να είναι παράδειγμα για όλους τους καθηγητές, γιατί η γενιά μας έχει ανάγκη από αυτό.
Η ιστορία έχει ως εξής, λοιπόν… Μαζευόμασταν για τις σχολικές πρόβες, όπου μας έδιναν τα τραγούδια να τα μελετήσουμε και να τα τραγουδήσουμε όλοι μαζί. Σε μια πρόβα τραγουδούσαμε όλοι μαζί το: «Άσμα Ασμάτων». Ένα υπέροχο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη, που ερμήνευσε εξαιρετικά και μοναδικά η Μαρία Φαραντούρη.
Καθώς τραγουδούσαμε, ο κύριος Δημήτρης μού λέει: «Εσύ θα το πεις το τραγούδι αυτό μόνη σου και εγώ θα παίξω κιθάρα». Καταλαβαίνετε τον πανικό και το σοκ που έπαθα. Δεν είπα ποτέ όχι, απλά χαμογέλασα! Είπα μέσα μου, όσο δύσκολο και να είναι, θα τα καταφέρεις!
Όντως τα κατάφερα, βέβαια είχα πολύ άγχος και τρακ, έτρεμαν τα πόδια μου, αλλά είναι το ίδιο άγχος μέχρι και σήμερα όταν εμφανίζομαι σε πολύ μεγάλο κοινό. Μετά από αυτή τη σχολική γιορτή άλλαξε η ζωή μου, άρχισα να σκέφτομαι πως θέλω να γίνω τραγουδίστρια και να το κάνω επαγγελματικά. Δεν ήταν απλά ένα παιδικό όνειρο! Ευχαριστώ, λοιπόν, τον κύριο Δημήτρη που ανακάλυψε αυτό που αληθινά ήθελα.

Στις σπουδές και στο παλκοσένικο

Ερώτηση: Πώς ξεκίνησες; Είναι ένα εγχείρημα εύκολο;
Απάντηση: Ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά στη Λάρισα, όταν ήμουν 18 χρονών και σπούδασα εκεί Διοίκηση Επιχειρήσεων. Πήγα σε μια δουλειά μέσω αγγελίας, τους άρεσα, με ήθελαν και με κράτησαν.
Οπότε από εκεί δικτυώθηκα στο μουσικό κύκλο της Λάρισας, όπου δούλεψα 4 χρόνια στο ίδιο μαγαζί -το όνομά του Σχολαρχείο. Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη Λάρισα, έφυγα για την Αθήνα, όπου συνέχισα παίζοντας σε διάφορα μπαράκια.

Ερώτηση: Έχεις κάποιες ιδιαίτερες προτιμήσεις στο είδος της μουσικής;
Απάντηση: Ακούω πολλά είδη μουσικής, ιδίως όμως αυτά που αγγίζουν την ψυχοσύνθεσή μου και με κάνουν να σκεφτώ, να συγκινηθώ, να νιώσω, να χαρώ, να χορέψω και να μελετήσω. Προτιμώ κυρίως ελληνική μουσική και παραδοσιακά τραγούδια, όπως Ηπειρώτικα, Σμυρναίικα, ρεμπέτικα, έντεχνα, λαϊκά… Και από ξένη μουσική ακούω και μελετάω jazz και τα hip hop.

Ερώτηση: Πες μας κάτι για τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκες ως τώρα.
Απάντηση: Έχω συνεργαστεί με πολλούς ανθρώπους έως τώρα, με όλους είχα να μοιραστώ πολλά, γιατί η μουσική είναι μοίρασμα. Θεωρώ πως από όλους έχεις να πάρεις πράγματα. Έχω να πω όμως για τον πρώτο μου συνεργάτη, Σωτήρη Μαρκούτη -έναν εκπληκτικό μουσικό.
Ήταν σχολείο για εμένα. Αλλά θέλω, επίσης, να μείνω στο κορίτσι με το οποίο συνεργάζομαι δέκα χρόνια τώρα. Είναι η Αργυρώ Κάτρη, μια εξαίρετη μουσικός που αγαπά πολύ αυτό που κάνει. Κι αυτό το ζει με χαμόγελο, ενέργεια και μεγάλη υπομονή. Είναι περισσότερο η φίλη μου που με στηρίζει πάντα στα δύσκολα.

Ερώτηση: Είσαι νέα ακόμη. Τι σχεδιάζεις για το μέλλον σου; Θα επιδιώξεις να κάνεις μεγάλη καριέρα στο χώρο της μουσικής;
Απάντηση: Φυσικά μου αρέσει να ονειρεύομαι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Δε χάνω την επιμονή μου, ωστόσο. Ξέρω ότι μου αρέσει να τραγουδάω και θα το κάνω όταν βρίσκω ευκαιρία.
Μεγάλη καριέρα δεν ξέρω αν θα επιδιώξω να κάνω, άλλωστε θεωρώ ότι κάτι τέτοιο έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, αφού έχεις δουλέψει πολύ, αφού έχεις κοπιάσει. Αλλά θα επιδιώξω κάποια στιγμή να ηχογραφήσω κάποια τραγούδια που μου έχουν δώσει και έχω πιστέψει! Αυτό είναι το πιο κοντινό μου σχέδιο.

Ερώτηση: Θα ήθελες να δώσεις μια συναυλία στο γενέθλιο χώρο σου; Για τους συμμαθητές σου, τους δασκάλους σου, τους φίλους σου εδώ στην Άρτα;
Απάντηση: Εννοείται! Θα ήταν μεγάλη μου χαρά και τιμή να τραγουδήσω πάλι στην Άρτα. Και θα έρθω όποτε με καλέσετε αλλά με έναν όρο! Να με συνοδεύσει με την κιθάρα του ο κύριος Δημήτρης Βλαχοπάνος!
Ο πρώτος μου Δάσκαλος στα θέματα της τέχνης και του πολιτισμού. Και στο Κομμένο θα ήθελα να κάνω μια συναυλία. Του τη χρωστώ.

Σφίξαμε τα χέρια. Με την ευχή μας να τη δούμε μια μέρα σε μεγάλες μουσικές σκηνές. Και τη βεβαιότητά μας πως θα γίνει αυτό που θέλει. Αλλά και την επιθυμία μας φυσικά να τη βλέπουμε συχνά και στην Άρτα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ