Το εικαστικό ταλέντο του είναι αναγνωρισμένο χρόνια τώρα. Την υπογραφή του έφεραν με μεγάλη επιτυχία σκηνικά και κοστούμια στις περισσότερες θεατρικές παραστάσεις που έχουν ανέβει στην μικρή μας πόλη από Πολιτιστικούς Συλλόγους και ανεξάρτητες ομάδες.
Το ταλέντο αυτό δεν είναι μονοθεματικό. Δεν περιορίζεται σ’ ένα είδος τέχνης. Όλα γύρω του φαίνεται να τα βλέπει με την οπτική που προσδίδει η εκπαιδευμένη ματιά και η παρακολούθηση της τέχνης σε κάθε της μορφή. Διότι πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε το επίτευγμα του Νίκου Γόγαλη στο διάστημα του ενός έτους καραντίνας;
Πώς να πεις σε κάποιον ότι ένας γιατρός-δερματολόγος, μετέτρεψε μια ολόκληρη πολυκατοικία σε γκαλερί; Κι όμως. Η πολυκατοικία όπου στεγάζει το ιατρείο του, αποτελεί σήμερα μια γκαλερί τέχνης.
Η έκπληξη αρχίζει από τον χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων. Οι «φιγούρες που χορεύουν» του διάσημου γραφίστα Keiht Haring, που κοσμούν σημεία της Νέας Υόρκης, σε καλωσορίζουν. Την πινελιά επιχείρησε και πέτυχε απόλυτα σε μικρότερες διαστάσεις με ξύλο.
Ανηφορίζοντας, το τοιχίο αριστερά σε εκπλήσσει ευχάριστα. Συναντάμε το πολυσυζητημένο έργο «Ελπίδα» (hope) του Banksy, ζωγραφισμένο στον τοίχο με εξαιρετική ακρίβεια σε μεγάλες διαστάσεις. Άθλος. Έπρεπε να ακολουθήσει τον διαθέσιμο χώρο του οικοδομήματος. Και όμως… είναι εξαιρετική η μεταφορά του δια χειρός Νίκου Γόγαλη.
Η μια έκπληξη, ωστόσο, διαδέχεται την άλλη. Στην είσοδο της πολυκατοικίας βλέπουμε το έργο δικής του αποκλειστικά έμπνευσης και υπογραφής. «Ο άνθρωπος» του Νίκου Γόγαλη, αποτελεί ένα ξεχωριστό πίνακα. Ο άνθρωπος που ελίσσεται; Που μεταλλάσσεται; Ο σύγχρονος άνθρωπος, λάστιχο, από το κυνήγι του χρόνου; Ο άνθρωπος υπό το πλέγμα των απαιτήσεων ή εκείνος υπό το βάρος της υπαρξιακής ευθύνης; Ένας πίνακας σε ελεύθερη έμπνευση του δημιουργού του, που μπορεί να αντανακλά το συναίσθημα του θεατή του.
Δικής του υπογραφής και το σε Κυκλαδίτικο ρυθμό ειδώλιο στην είσοδο του προσωπικού του ιατρείου. Ομορφιά ανεπιτήδευτη και σίγουρα καθόλου εύκολη η γλυπτική χωρίς καλούπι, παρακαλώ. Ζυγίζει 60 κιλά, όντας πλασμένο με τσιμέντο… σε αντίστοιχη ενιαία βάση.
Ανακατασκευή επιχείρησε, εξάλλου, με επιτυχία και σε έργο του Γιάννη Μόραλη. Η γυναίκα σε μεγάλες διαστάσεις στο εσωτερικό του ιατρείου εντυπωσιάζει.
Κάθε γωνιά και μια έκπληξη: Γιάννης Γαϊτης «two little men», Jean-Michel Basquiat, σε ανακατασκευή το έργο του σύγχρονου γραφίστα έξω από γαστρεντερολογικό ιατρείο της πολυκατοικίας, Pablo Ruiz y Picasso η «έγκυος γυναίκα» σ’ έναν ευμεγέθη πίνακα με την μεταφορά δια χειρός Νίκου Γόγαλη σε… καλωσορίζει σε γυναικολογικό ιατρείο του άλλου ορόφου. Κάθε επιλογή, για κάθε σημείο, λοιπόν, μόνο τυχαία δεν είναι.
Όταν τον ρωτήσαμε από πότε άρχισε να καταπιάνεσαι με τόσες μορφές τέχνης, μας απάντησε: «Από πάντα». Τόσο φυσικά όσο και η άνεσή του να μετατρέπει σε εικαστικό έργο τα μεταλλικά φλαμίνγκο που φιγουράρουν κι εκείνα σαν μια ξεχωριστή πινελιά σε άλλο σημείο του …μουσείου σύγχρονης τέχνης, στο οποίο έχει μετατρέψει την πολυκατοικία επί της οδού Τζαβέλλα.