Από τους Έλληνες οι Πέρσες έμαθαν κι έγιναν παιδεραστές. Ο καθένας είχε πολλές γυναίκες κι ακόμη περισσότερες παλλακίδες. Η μεγαλύτερη ανδρική αρετή, μετά την ανδρεία στη μάχη, ήταν να έχει κανείς πολλά παιδιά. Κάθε χρόνο ο βασιλιάς στέλνει δώρο σ’ εκείνον που έχει τα περισσότερα παιδιά· θεωρούν ότι ο μεγάλος αριθμός παιδιών σημαίνει μεγάλη δύναμη.
Τρέφουν μεγάλο σεβασμό για τα ποτάμια, γι’ αυτό ούτε ουρούν μέσα σ’ αυτά ούτε φτύνουν ούτε πλένουν τα χέρια τους. Όταν όμως κάποτε ο Κύρος, βαδίζοντας εναντίον της Βαβυλώνας, έφτασε στον ποταμό Γύνδη και είδε ένα από τα ιερά του άλογα να ρίχνεται αφηνιασμένο μέσα στα νερά του και να χάνεται, θύμωσε εναντίον του ποταμού για την προσβολή που του έκανε. Κι αποφάσισε να το εξασθενίσει. Διέταξε το στρατό του να σκάψει και να φτιάξει εκατόν ογδόντα διώρυγες. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι ο στρατός έσκαβε για να τιμωρήσει και να εκδικηθεί ο Κύρος το ποτάμι!
Οι Πέρσες δεν ενταφιάζουν κανέναν νεκρό προτού τον δαγκώσουν σκυλιά ή τον ραμφίσουν πουλιά.
Στη Λυδία τα παιδιά παίρνουν το όνομα της μητέρας τους και όχι του πατέρα τους. Αν κάποιος ρωτήσει τον πλαϊνό του ποιος είναι, ο άλλος θ’ αποκριθεί με το όνομα της μητέρας του και θ’ ανατρέξει στη μητρική του γενιά. Αν μια γυναίκα ελεύθερη πάρει δούλο, τα παιδιά της θεωρούνται ελεύθερα· αν ένας άντρας ελεύθερος, ακόμα και ο άρχοντας, πάρει γυναίκα ξένη ή παλλακή, τα παιδιά τους δεν έχουν καμιά υπόληψη.
Ο Καμβύσης, βασιλιάς των Περσών, ήταν άνθρωπος μανιακός. Ξεκίνησε από την Περσία εκστρατεία εναντίον των Αιθιόπων χωρίς τις απαραίτητες προετοιμασίες. Στο δρόμο προς την Αιθιοπία όλα τα τρόφιμα εξαντλήθηκαν και μετά έλειψαν και τα ζώα που τα έτρωγε ο στρατός. Αλλά ο βασιλιάς προχωρούσε ασυλλόγιστα. Όσο οι στρατιώτες έβρισκαν να παίρνουν κάτι από τη γη, ζούσαν τρώγοντας χόρτα, αλλά όταν έφτασαν στην άμμο, μερικοί έκαναν ένα φοβερό πράγμα: έβαλαν κλήρο και ένα στους δέκα τον έφαγαν. Ο Καμβύσης πληροφορήθηκε το αλληλοφάγωμα και εγκατέλειψε την εκστρατεία γυρίζοντας στην όαση. Αλλά στο δρόμο για τη νέα εκστρατεία εναντίον των Αμμωνίων, φύσηξε δυνατός νοτιάς την ώρα που τρώγανε και σήκωσε βουνό την άμμο και τους έθαψε.
Αλλά ο Καμβύσης στράφηκε εναντίον των δικών του ανθρώπων. Το πρώτο έγκλημα που έκανε ήταν να σκοτώσει τον αδερφό του Σμέρδι. Το δεύτερο ήταν ο φόνος της γυναίκας του, η οποία ήταν και αδερφή του από τον ίδιο πατέρα και μάνα. Δεν του έφτασε η μία, πήρε γυναίκα του και άλλη αδερφή του. Άλλη φορά, χωρίς σοβαρή αιτία, έπιασε δώδεκα από τους πιο σεβαστούς Πέρσες και διέταξε να τους θάψουν ζωντανούς με το κεφάλι κάτω.
Μια φορά το χρόνο τα χωριά της Βαβυλώνας συγκέντρωναν και οδηγούσαν στο ίδιο μέρος όλες τις κοπέλες που είχαν φτάσει σε ηλικία γάμου. Γύρω τους μαζεύονταν οι άντρες. Ένας κήρυκας τις πουλούσε πηγαίνοντας να σταθεί μπροστά σε καθεμιά. Άρχιζε από την πιο όμορφη. Κι όταν έβρισκε αυτή αγοραστή με ψηλή τιμή, πουλούσε τη δεύτερη σε ομορφιά. Τις πουλούσε για γάμο. Οι πιο πλούσιοι έπαιρναν τις ομορφότερες και οι φτωχοί τις ασχημότερες. Αλλά οι Βαβυλώνιοι από τότε που υποδουλώθηκαν και εξαθλιώθηκαν, κάθε φτωχός που δεν είχε να ζήσει εκπόρνευε τις κόρες του.
Κάθε γυναίκα πρέπει μια φορά στη ζωή της να πάει στο ναό της Αφροδίτης και να πλαγιάσει με έναν άγνωστό της. Πολλές πλούσιες γυναίκες δεν καταδέχονται να αναμιχτούν με τις άλλες και πηγαίνουν στο ναό με άμαξες σκεπαστές, συνοδευόμενες από πολλούς υπηρέτες και μένουν εκεί, στον ιερό περίβολο.
Οι περισσότερες, όμως, κάνουν το εξής: κάθονται στο ναό της Αφροδίτης, έχοντας στο κεφάλι ένα στεφάνι από σχοινί και είναι πάντα πολλές, γιατί άλλες φεύγουν και άλλες έρχονται. Υπάρχουν διαβάσεις ορισμένες με σχοινιά, από τις οποίες μπορούν να περνούν οι ξένοι ανάμεσα στις γυναίκες και να διαλέγουν. Όταν μια γυναίκα καθίσει εκεί, δεν μπορεί να γυρίσει σπίτι της, αν πριν κάποιος ξένος δεν της ρίξει χρήματα στην ποδιά της και δεν πλαγιάσει μαζί της. Αφού συνευρεθεί και κάνει το ιερό καθήκον της στη θεά, γυρίζει σπίτι της κι από τότε κι ύστερα δε δέχεται τίποτε, όσα χρήματα κι αν της δώσει κανείς.
Υπάρχουν φυλές στη Βαβυλώνα που δεν τρώνε τίποτε άλλο παρά ψάρι. Μόλις πιάσουν το ψάρι, το στεγνώνουν στον ήλιο. Ύστερα το κοπανίζουν σ’ ένα γουδί και το κάνουν σκόνη που την περνούν από ψιλό ύφασμα. Όποιος θέλει το τρώει σαν ζυμαρικό ή μπορεί και να το ψήσει σαν ψωμί.
Τα έθιμα των Μασαγετών είναι τα ακόλουθα: ο καθένας παίρνει σε γάμο μια γυναίκα, αλλά όλες οι γυναίκες τους είναι σε κοινή χρήση. Αν ένας Μασαγέτης επιθυμήσει γυναίκα, κρεμάει τη φαρέτρα του στο αμάξι όπου είναι η γυναίκα και πλαγιάζει μαζί της άφοβα. Όριο ηλικίας δεν ορίζουν, αλλά άμα κάποιος γεράσει πάρα πολύ, μαζεύονται όλοι οι συγγενείς του και τον θυσιάζουν μαζί με άλλα ζώα, ψήνουν όλα τα κρέατα και ευωχούνται. Αν πεθάνει κάποιος από αρρώστια δεν τον τρώνε, αλλά τον παραχώνουν στη γη και θεωρούν δυστυχία το ότι δεν έφτασε σε ηλικία να θυσιαστεί.