ΒΡΗΚΑΜΕ σωστές τις εκτιμήσεις παραγωγού για την εμπορία εσπεριδοειδών που μοιάζει με «Σκωτσέζικο ντους». Τη μια χρονιά δηλαδή να πηγαίνει καλά, την άλλη όχι, με την αγωνία σε κάθε περίπτωση να φτάνει στο «κόκκινο».
Το ερώτημα που βασάνισε τον συνομιλητή μας ήταν «γιατί για τα ακτινίδια δεν υπάρχει αυτή η αβεβαιότητα, την οποία παρατηρούμε με τα εσπεριδοειδή;». Την απάντηση ως ένα μεγάλο βαθμό δίνει, όπως μάς είπε, το γεγονός ότι για την εμπορία των ακτινιδίων μπήκαν προ ετών δυναμικά οι Ιταλοί, οι οποίοι καθώς φαίνεται διαθέτουν διευρυμένο και καλό κύκλο αγορών σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου.
Βέβαια δεν περιμένει νάρθουν οι Ιταλοί για να κάνουν το ίδιο με τα εσπεριδοειδή. Όμως – σκέφτηκε – θα μπορούσαν οι Έλληνες έμποροι να κάνουν ό,τι οι Ιταλοί. Να διευρύνουν δηλονότι τον κύκλο αγοράς και να μην περιορίζονται στις έως τώρα παραδοσιακές, οι οποίες ενδεχομένως να μην παρέχουν – για διάφορους λόγους – την ασφάλεια εμπορίας. Έχοντας -ωστόσο- περιθώρια και άλλων επιλογών διασφαλίζεται καλύτερα η απορρόφηση και εξαγωγή μεγαλύτερων οπωσδήποτε ποσοτήτων, πιθανόν και με καλύτερες τιμές.
Τη δουλειά αυτή θα μπορούσε να την κάνει κι ένα σωστά οργανωμένο συνεταιριστικό κίνημα, όμως δυστυχώς δεν υπάρχει. Τουλάχιστον στην Άρτα.
Επομένως ο κλήρος πέφτει στους εμπόρους και τα συσκευαστήρια, τα οποία -επίσης δυστυχώς- ανακυκλώνουν τις δραστηριότητές τους, παραμένουν καθηλωμένοι στα αυστηρά όρια που γνωρίζουν, χωρίς να ανοίγουν νέους ορίζοντες. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Αυτό που ζήσαμε φέτος με τα μανταρίνια και ενδεχομένως να επαναληφθεί με τα πορτοκάλια. Καλά δεν τα λέει;