Τάκης ο Αρτινός. Συνώνυμο της δημιουργίας, λάτρεψε τη μουσική και τα ταξίδια

Ο Τάκης Έξαρχος, ο μαιευτήρας που έφερε πάρα πολλά παιδιά στον κόσμο και που πλέον περνά στην αιωνιότητα, γεννήθηκε στο μεσοπόλεμο το έτος 1930. Μια εποχή που η Ελλάδα προσπαθούσε να βρει την περπατησιά της. Να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της και να επαναπροσδιοριστεί ως έθνος.
Ο πατέρας του ήταν έμπορος με καταγωγή από το Καλέντζι Ιωαννίνων. Η μάνα του, η Σοφία, από οικογένεια της Άρτας. Ορφανή από πατέρα. Μεγάλωσαν έξι αδέρφια με τη γιαγιά, τη Βικτώρια. Ο θείος, ο Νίκος ο Ευταξίας, ο πατριάρχης της οικογένειας σπούδασε. Έγινε δικηγόρος και στάθηκε σαν πατέρας στη Σοφία. Ο Χρήστος ο Έξαρχος μόλις γεννήθηκε πήγε να γράψει το «παιδί», δηλαδή το αγόρι στο χωριό. Να μη χαθεί το όνομα της οικογένειας. Το μόνιμο σχόλιο του Τάκη ήταν ότι στην ταυτότητα δεν αναγραφόταν η σωστή ημερομηνία γέννησης. Μέχρι να πάει με το μουλάρι ο πατέρας του στο χωριό πέρασαν οι μέρες. Θέμα με την ημερομηνία γέννησης. Τούμεινε το παράπονο ότι δε γιορτάζονταν τα γενέθλια σωστά.
Ως παιδί θυμάται μια μόνιμη μετακόμιση. Θυμάται να αλλάζει εφτά σπίτια και να κρατά μόνιμα μια εικόνα κατά τη μεταφορά. Είχε να λέει για το Μπανταλκαίικο, το σπίτι που έμεναν στο Μονοπλιό. Και το άλλο το σπίτι δίπλα στο Μικρό Θέατρο. Σώζεται μέχρι σήμερα και είναι μπαράκι στον πρώτο όροφο.
Με το βομβαρδισμό έφυγαν να πάνε στη Νησίστα για να γλιτώσουν. Πήρε η μάνα του, η Σοφία, τα παιδιά. Πήγαν να περάσουν το ποτάμι ο ένας πίσω από τον άλλο. Γλιστράει η Γιούλια στην κροκάλα. Θα είχε παρασυρθεί από το ποτάμι. Θα είχε πνιγεί. Βουτάει ο Τάκης και την αρπάζει από τα ρούχα. Την έσωσε από βέβαιο πνιγμό. Τί δύναμη μπορεί να είχε ένα μικρό παιδάκι γύρω στα 14 να κρατήσει την αδερφή του ζωντανή έξω από το νερό και να τη βγάλει στην αντίπερα όχθη σώα και αβλαβή!
Μετά βρήκε ένα δεινό την οικογένεια. Αρρώστησε η μικρή η αδερφή, η Φώτω. Έπαθε οστεομυελίτιδα. Μεγάλο σοκ για ένα μικρό ανήλικο κορίτσι. Αναγκάστηκε η Φωτεινή να καθίσει κλινήρης στο κρεβάτι για σχεδόν δύο χρόνια. Μεγάλο πλήγμα για όλη την οικογένεια και πιο πολύ για τη μικρή. Προσπαθούσε ο Τάκης να της απαλύνει τον πόνο. Με τί μέσα και με τί εργαλεία(!) της εποχής της έφτιαχνε καρότσια και αυτοκινητάκια με ρόδες για να την πηγαίνει βόλτα. Να μη στεναχωριέται η Φώτω.
Είχε την δημιουργία μέσα του και όταν έφτιαχνε θέατρο σκιών και αυτοσχέδιο Καραγκιόζη. Έπαιρνε σεντόνια, έφτιαχνε φιγούρες και έδινε παραστάσεις για τους μικρούς του φίλους. Είχε μεγάλη επιτυχία ο Τάκης Έξαρχος. Έβγαζε το χαρτζιλίκι του. Ήθελε να είναι κύριος και να παίρνει δώρα στις αδερφές του.
Μεγαλώνοντας πήγαινε στο δικηγορικό γραφείο του θείου του, Νίκου, και συνέτασσε αιτήσεις. Έμαθε να γράφει στη γραφομηχανή. Καθόταν και έγραφε για τον κόσμο που ερχόταν από τα χωριά στον δικηγόρο. Μέχρι και τώρα το καυχιόταν πολύ αυτό το κατόρθωμα. Μικρό παιδί και έγραφε! «Είμαι και λίγο δικηγόρος εγώ», έλεγε. Αγαπούσε το διάβασμα. Νύχτα με τα λιγοστά μέσα και διάβαζε. Έπαιρνε το σεντόνι και σκεπαζόταν. Έκανε μια μικρή σκηνούλα και καθόταν από μέσα να διαβάσει. Να μην τον φάνε τα κουνούπια.
Ο μικρός Τάκης μεγάλωσε. Μεγάλωσαν και τα κορίτσια. Πήρε την απόφαση η κυρά Σοφία, η μάνα, να αφήσει τον μπάρμπα Χρήστο στην Άρτα να δουλεύει και αυτή να πάρει τα παιδιά να πάει στην Αθήνα. Τα παιδιά να σπουδάσουν. Να γίνουν χρήσιμοι στην κοινωνία. Πρώτη η Γιούλια περνάει στην Οδοντιατρική. Λίγο αργότερα ο Τάκης επιτυγχάνει στην Ιατρική. Πέρασε και στο Πολυτεχνείο. Ήθελε περισσότερο να γίνει μηχανικός. Όμως ο πατέρας του ο Χρήστος ήθελε να τον κάνει γιατρό. Υποχώρησε ο Τάκης. Αργότερα θα έλεγε ότι έγινε… μηχανικός γυναικών!
Έμεναν στην περιοχή Ελληνορώσσων. Στα χρόνια του πανεπιστημίου μαγεύτηκε από την κλασσική μουσική. Είδε στον κινηματογράφο τη «Φαντασία» του Ντίσνεϋ. Άρχισε σιγά – σιγά να μαζεύει χρήματα. Πήγε κάποιος στην Αμερική και τότε παρήγγειλε τα πρώτα του βινύλια, 44 στροφών. Βαριά και ασήκωτα με γραμμές μουσικής μόνο από τη μια πλευρά. Μαγεύτηκε από τον Μπετόβεν. Τότε γνωρίζει και το «Μουσικό Σταυρόλεξο». Δραστήριος και φιλομαθής διαβάζει, ακούει ραδιόφωνο, ενημερώνεται. Γίνεται ένας ραδιοφωνικός διαγωνισμός. Ήθελαν να αλλάξουν το όνομα της περιοχής Κουκουβάουνες Αττικής. Ο κάθε συμμετέχον είχε το δικαίωμα να προτείνει τρία ονόματα. Απαντάει ο Τάκης με το όνομα «Μεταμόρφωση», από μια εκκλησία που υπήρχε στην περιοχή. Κερδίζει το διαγωνισμό. Βραβεύτηκε. Μέχρι και σήμερα το όνομα αυτό ισχύει.
Αγοράζει το πρώτο του αυτοκίνητο. Από νεαρός ήθελε να είναι οικονομικά ανεξάρτητος. Να μη γίνεται βάρος στην οικογένειά του. Πηγαίνει στην Άρτα με το αυτοκίνητο. Ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν τότε στην πόλη. Νομίζω ήταν εφτά όλα και όλα. Η μάνα του η Σοφία μόλις άκουγε αυτοκίνητο από μακριά έλεγε «ο Τάκης μ’ είν’ αυτός». Όποιο αυτοκίνητο και να πέρναγε ήταν ο Τάκης της! Η περηφάνια της μάνας για το παιδί της και η χαρά.
Στα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας πηγαίνει στην Έδεσσα ως ναρκαλιευτής. Δύσκολο διάβημα. Το είχε και το έλεγε μέχρι πρόσφατα. Πως με κίνδυνο της ζωής του πήγαινε αυτός μπροστά να εντοπίσει τις νάρκες που είχαν μείνει από τον πόλεμο. Και ήταν και καλός. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο της ζωής του.
Τελειώνει αριστούχος. Κάνει την ειδικότητά του στο μαιευτήριο «Έλενα». Τότε παίρνει τη μεγάλη απόφαση να γυρίσει στην Άρτα. Ήταν έξυπνος και αποτελεσματικός. Οι καθηγητές του στο Πανεπιστήμιο ήθελαν να τον κρατήσουν. Να ακολουθήσει άλλη πορεία πανεπιστημιακής καριέρας. Όμως εκείνος ήθελε να γυρίσει στην Άρτα.
Αποφασίζει να ιδρύσει τη γυναικολογική κλινική «Άγιος Ελευθέριος», κοντά στην παλιά πυροσβεστική με τον Κώστα το Μπρισένιο. Πήγαιναν καλά. Το όραμά του, όμως, ήταν να κάνουν μια πρότυπη σύγχρονη κλινική. Μετά από λίγα χρόνια συλλαμβάνει την ιδέα του συνεταιρισμού. Προσπαθεί να συγκεντρώσει όλους τους μαιευτήρες γυναικολόγους της Άρτας. Όμως δεν ακολουθούν όλοι την μεγαλεπήβολη ιδέα. Παρ’ όλα αυτά μαζεύονται τέσσερις. Στο οικόπεδο που αγόρασαν με τον Κώστα τον Μπρισένιο απέναντι από το παλιό νοσοκομείο βάζουν συνιδιοκτήτες τον Λάκη Ζέρβα και τον Ναπολέοντα Πολίτη. Η ισχύς εν τη ενώσει.
Το 1974 χτίζουν την πρωτοποριακή, πρότυπη τετραώροφη γυναικολογική κλινική «Μητέρα». Με δωμάτια λουξ στον τρίτο όροφο με ροοστάτη για το φως. Να μην ενοχλεί το δυνατό φως τη λεχώνα. Τηλεφωνικό κέντρο για τηλέφωνο σε κάθε δωμάτιο. Ειδική συσκευή για ραδιοφωνική κοινή εγκατάσταση σε κάθε δωμάτιο. Να ακούνε μουσική οι γυναίκες και να χαλαρώνουν. Ειδικά σερβίτσια και πιάτα με το αρχικό γράμμα «Μ» για τα γεύματα. Μέχρι και σήμα μια μητέρα με το κυοφορούμενο παιδί της σκέφτηκε να κάνει μαζί με την αρχιτέκτονα της κλινικής. Μια εικόνα χαρακτηριστική. Ένα σήμα όμορφο και διακριτικό.
Εν τω μεταξύ περί το 1966 γνωρίζει τη Βίκυ, την όμορφη Γιαννιωτοπούλα από κοινές παρέες. Μια «αρχοντοπούλα» από πολύ καλή οικογένεια των Ιωαννίνων. Μετά από πολύ σύντομο χρονικό διάστημα γίνεται η γυναίκα του, η μοναδική γυναίκα της ζωής του.
Την εποχή της κλινικής του «Αγίου Ελευθερίου» το έτος 1968 γεννιέται το πρώτο τους παιδί, ο Χρήστος. Το έτος 1970 γεννιέται και η κόρη η Σοφία. Ένα και ένα τα παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, πήραν το όνομα των γονιών του. Στην Άρτα ζούσαν. Άρα αυτό το όνομα ήταν η συνέχεια των προσώπων που αγαπά.
Τη δεκαετία του 1970 δρα, κινείται και δημιουργεί στην Άρτα. Ταξιδεύουν με τη Βίκυ σ’ όλο τον κόσμο. Μια εποχή που δύσκολα ταξιδεύει ο κόσμος εκτός των συνόρων παίρνουν και τα παιδιά τους μαζί και ταξιδεύουν. Ο έρωτάς του είναι η οδήγηση. Αλλάζει αυτοκίνητο σχεδόν κάθε τρία χρόνια. Θέλει να είναι πάντοτε καινούργιο, της τελευταίας τεχνολογίας. Η οδήγηση τον ξεκουράζει. Τον ανανεώνει. Θυμάται όποιον δρόμο έχει περάσει. Έχει αποτυπώσει στο μυαλό του όλες τις διαδρομές ανά την Ευρώπη. Σε εποχές που δεν υπήρχε ακόμη η Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεν επιτρεπόταν να έχεις παρά ελάχιστο συνάλλαγμα. Που έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς στην αουτοστράτα της Ιταλίας και να πληρώνεις στα σύνορα για την είσοδο στη χώρα. Ο γιατρός – γυναικολόγος, Τάκης Έξαρχος, έπαιρνε το αυτοκίνητο, ένα ηρωικό Citroen CX, ολόλευκο με κόκκινα καθίσματα και αλώνιζε ανά την Ευρώπη. Δε φοβόταν τίποτε.
Ήταν τόση η τρέλα του με τα αυτοκίνητα. Στην Άρτα δεν υπήρχαν πάντοτε αντιπρόσωποι. Το εμπόριο των αυτοκινήτων ήταν πιο περιορισμένο. Πήρε ταξί να πάει στην Αθήνα για να παραλάβει το νέο του αυτοκίνητο. Τόσο δεν ανεχόταν να οδηγεί άλλος. Τόσο έκανε το δάσκαλο για τα οδηγικά λάθη του άλλου. Τελικά στα μισά της διαδρομής κατέβασε τον ταξιτζή από τη θέση του οδηγού και πήρε το αυτοκίνητο να οδηγήσει ο ίδιος!
Τη δεκαετία του 1980 αποφασίζει ότι το κεφάλαιο ιδιωτική κλινική έχει τελειώσει πια γι’ αυτόν. Μαζεύει το κορνιζαρισμένο πτυχίο του και το αναρτά στη Γυναικολογική Κλινική του Νοσοκομείου του ΕΣΥ της Άρτας. Γίνεται διευθυντής της Γυναικολογικής Κλινικής. Μια επίσης μεγάλη και μακρόχρονη επαγγελματική πορεία. Συνεισέφερε πολλά χρόνια στο λειτούργημα του γιατρού. Πολλά τα παιδιά που «έπιασε» και έφερε στη ζωή. Πολλές οι γυναίκες που ξεγέννησε. Πολλές οι ζωές που έσωσε. Άσκησε το λειτούργημά του στο έπακρο. Τίμησε το ρόλο του γιατρού.
Η νέα διοίκηση του νοσοκομείου, όταν μεταφέρθηκε στο νέο Νοσοκομείο στο λόφο της Περάνθης, εκτός από ειδικό σύμβουλο τον είχε και υπεύθυνο παράδοσης και παραλαβής του νέου εξοπλισμού του Νοσοκομείου. Ένας άμεμπτος και ηθικός άνθρωπος, που δεν χρηματίστηκε ποτέ. Δε χρηματίστηκε ούτε τότε που θα μπορούσε να έχει τη νόμιμη «προμήθεια». Ήθελε να έχει πάντοτε το «κούτελο καθαρό. Για ένα κούτελο ζούμε βρε αδερφέ, για ένα όνομα σ’ αυτή την κοινωνία», συνήθιζε να λέει.
Είχε έντονη κοινωνική δράση. Από τους ιδρυτές και πρώτους προέδρους του Συλλόγου Αντισφαίρισης Άρτας. Με δειλά βήματα ήρθε το τένις στην Άρτα. Η αγάπη του για τις μοτοσυκλέτες τον έκανε από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου ΑΛΜΑ. Τα μεσημέρια έπαιρνε με τα φιλαράκια του τις μηχανές «εντούρο» και ανέβαιναν στα όρη και τ’ άγρια βουνά. Είχε χαρτογραφήσει μέχρι και τους αδιάβατους αγροτικούς δρόμους. Λάτρης των μηχανών. Έπαθε δύο φορές ατύχημα μ’ αυτές. Σοβαρό περιστροφικό κάταγμα. Χρειάστηκε επέμβαση από το φίλο του, τον Θανάση Γιαννάκη, και δύο βίδες για να δέσει το πόδι. «Αυτές που μου έλειπαν από το μυαλό τις έβαλα στο πόδι», έλεγε. Άντεχε τον πόνο. Πολύ σκληρός άνθρωπος. Δυνατός οργανισμός. Με μεγάλη του λύπη άφησε πίσω τα δίτροχα μηχανάκια. Η τρίτη φορά που θα είχε ατύχημα, θα ήταν και η μοιραία. Δεν θέλησε να προκαλέσει την τύχη του. Πούλησε όλα τα μηχανάκια.
Ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Άρτας. Μέλος του ιστορικού Συλλόγου «Ο ΣΚΟΥΦΑΣ». Επί εποχής δημαρχίας του παιδικού φίλου, Κώστα Βάγια, μαζί με τον Δημήτρη Βάσσο δημιούργησαν τον θυρεό της πόλης της Άρτας και τη σημαία της. Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έγινε η σημαία της πόλης. Με ιδιαίτερη τιμή βραβεύτηκε από τα «Αγραφιώτεια» βραβεία. Το χρηματικό ποσό που έλαβε το έκανε δωρεά στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Άρτας για την αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού, απαραίτητου για το ραδιόφωνο.
Υπήρξε επί σειρά ετών ραδιοφωνικός παραγωγός στο τοπικό ραδιόφωνο. Στο κρατικό δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΑ 2 δημιούργησε με τον ραδιοφωνικό παραγωγό, Πέτρο Αγγελόπουλο, το «Μουσικό Σταυρόλεξο». Φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, τούς ένωσε ξανά η αγάπη τους για την κλασσική μουσική. Το σταυρόλεξο δημοσιευόταν στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Η Ραδιοτηλεόραση». Οι λύτες είχαν αυτό μπροστά τους. Οι λύσεις των οριζοντίων και καθέτων λέξεων γέμιζαν με μουσική, με συνθέτες, με μουσικούς. Πραγματικά ένα πρωτότυπο σταυρόλεξο. Σ’ αυτές τις ραδιοφωνικές εκπομπές ξεχώρισε για τις γνώσεις του στην κλασική μουσική. Διακρίθηκε για τη μοναδική δισκοθήκη του ανά την Ελλάδα. Δύσκολες και σπάνιες εκτελέσεις κοσμούν την δισκοθήκη του από βινύλια. Υπέγραφε ως ο Τάκης ο Αρτινός. Δεν θέλησε ποτέ να πει το επώνυμό του. Δεν θέλησε ποτέ να ακουστεί το όνομά του. Ήθελε να διακριθεί η πόλη του. Επιθυμούσε όχι την δική του ατομική διάκριση, αλλά την διάκριση της γενέτειρας πόλης του, της Άρτας. Μετριόφρων και ολιγαρκής. Δεν είχε ποτέ έπαρση. Δεν επεδίωξε ποτέ την αυτοπροβολή. Έκανε αυτό που επιθυμούσε για τον τόπο του, χωρίς φαμφάρες και τυμπανοκορουσίες.
Ως λάτρης της κλασσικής μουσικής επί σειρά ετών είχε εκπομπή στο τοπικό ραδιόφωνο της Άρτας και στη Δημοτική Ραδιοφωνία «Αμβρακία FM 9.19». Η εκπομπή «Κλασσική μουσική, για όσους μισούν την κλασσική μουσική» είχε ως απώτερο σκοπό να κάνει φίλους της ανθρώπους που δεν είχαν κλασσικά ακούσματα. Έβαζε κομμάτια πιο «εύκολα» για να δελεάσει τους ανυποψίαστους ακροατές. Να τους ακουμπήσει τις πιο ευαίσθητες χορδές τους και να αγαπήσουν αυτό το είδος της μουσικής που τους ήταν άγνωστο.
Χάρηκε που βγήκε στη σύνταξη όταν του το επέτρεψε η ηλικία του. Ήταν από τους γιατρούς που η ζωή του δεν ήταν μόνο η ιατρική. Η ζωή του ήταν γεμάτη από ενδιαφέροντα, χόμπι και αναζητήσεις. Ευτυχώς που μπόρεσε και έζησε πολλά χρόνια μετά την συνταξιοδότησή του. Έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα. Γέμισε με μουσικές τις ζωές μας, το ραδιόφωνο, το σπίτι μας, τα σπίτια των φίλων.
Έγραφε cd, mp3 για όλους. Έκανε δώρα τις μουσικές του. Ακολούθησε τις τεχνολογικές εξελίξεις και μπήκε στο δρόμο του cd player. Με μεγάλη του λύπη άφησε τα βινύλια και τα pick-up. Ποτέ δεν τα έβγαλε από το σπίτι. Ποτέ του δεν τα πρόδωσε. Τα είχε πάντοτε μπροστά του. Με τα νέα ηχοσυστήματα άκουγε τον αγαπημένο του Μπετόβεν σε πολύ καλύτερη ανάλυση. Ακολούθησε το ρου της εξέλιξης για μια ακόμη φορά.
Έζησε πολλά χρόνια έντονα και δημιουργικά. Άφησε πίσω του υλικά, αλλά και πνευματικά αγαθά. Άφησε παιδιά, αλλά άφησε και μουσικές. Δημιούργησε, με όλη τη σημασία της έννοιας. Γέμισε την Άρτα με παιδιά που ξεγέννησε, αλλά και με αποκυήματα πνευματικά.
Ο Τάκης ο Αρτινός έζησε μια γεμάτη ζωή. Άφησε το στίγμα του στην αστική κοινωνία της Άρτας με όλο του το είναι. Μια πολυεπίπεδη δημιουργική προσωπικότητα. Ένας έξυπνος άνθρωπος με καλοσύνη. Θα τον θυμόμαστε για πάντα.