Το εν λόγω περιοδικό το εκδίδει η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Τζουμέρκων (ΙΛΕΤ) με χρηματοδότηση της Περιφέρειας Ηπείρου και διανέμεται δωρεάν. Σε μένα το δωρίζει ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια ο κ. Κώστας Τραχανάς, Έφορος στο τωρινό Δ.Σ. κι επιστήθιος φίλος μας, που εμφορείται από πνευματικότητα, φιλομάθεια, φιλοτιμία, ανιδιοτελή προσφορά, απλότητα και ταπεινοφροσύνη.
Τα «Τζουμερκιώτικα Χρονικά» είναι η άνοιξη στην ατμόσφαιρα της ασφυκτικής ερήμωσης των ορεινών χωριών μας. Είναι μια άνοιξη με τα χρώματα και τις μυρουδιές του χαρτιού και των ακριβών συναισθημάτων, με τον ήλιο και το καθαρό φως της τοπικής ιστορίας, με τον δυνατό και ζείδωρο άνεμο των αετόμορφων Αθαμανικών βουνών, με τη δύναμη της πέτρας και τη βλάστηση της πνευματικής κίνησης που ανέκαθεν χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει τους ορεινούς συμπατριώτες μας. Το περιοδικό αυτό μου κρατάει συντροφιά αρκετά χρόνια τώρα. Αποτελεί για μένα έναν από τους πιο πολύτιμους οδηγούς της τοπικής μας ιστορίας και της παράδοσής μας. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
Μέσα από τις σελίδες του γνωρίζω κι επικοινωνώ πνευματικά με ένα πλήθος αξιόλογων προσωπικοτήτων, με τις οποίες δυστυχώς δεν είχα καμιά άλλη δυνατότητα να συναντηθώ. Προσωπικότητες οι οποίες διακρίθηκαν και καταξιώθηκαν, αλλά πάντα μασούν μια μπουκιά τζουμερκιώτικου ουρανού πάνω από τις ξενιτιές και τις απουσίες. Ένας αξιοθαύμαστος πλούτος παραδόσεων, σοφίας και δημιουργικότητας είναι το κάθε τεύχος του περιοδικού, που με τον δικό του τρόπο του αναδεικνύει και προβάλλει την ευρύτερη περιοχή των Τζουμέρκων ως ένα διαχρονικό τοπόσημο σταθερότητας, υπομονής, επιμονής, αντοχής και διάρκειας.
Προκαλεί θαυμασμό η ξεχωριστή πνευματική δύναμη των απανταχού Τζουμερκιωτών, καθώς επίσης και η πονεμένη αγάπη τους για τον τόπο τους και τα χωριά τους. Παρά τις εξελίξεις που δεν είναι πάντα ευνοϊκές, οι Τζουμερκιώτες εξακολουθούν να διακρίνονται για την οντολογική και υπαρξιακή τους σχέση με τη γενέθλια γη, για την ανατατική καταβύθιση στην ιστορία τους και στις παραδόσεις τους, και για μια νοσταλγία που δεν είναι καθηλωτική αλλά που, με τη δύναμη της μνήμης, ανανεώνει τα εσωτερικά μας τοπία που ερημώνουν από τη λήθη, την εντεινόμενη ισοπέδωση και τον ατομοκεντρικό κυνισμό του παρόντος.
Οι άνθρωποι της ΙΛΕΤ δεν είναι φυγόστρατοι. Ανήκουν στην κοινωνία των Πολιτών που υπηρετούν το νεότερο πολιτισμό και την παράδοση, μια παράδοση που είτε αποστειρώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες του lifestyle, στερούμενη νοήματος και ουσίας, είτε αλλοτριώθηκε σε τουριστική ατραξιόν και φολκλόρ. Αντίθετα, οι πολίτες αυτοί βάζουν πλάτη και αναστηλώνουν ό τι γκρεμίστηκε ή γκρεμίσαμε, ό τι πουλήσανε ή πετάξαμε, ό τι προδώσανε κι ό τι λησμονήσαμε. Προβάλλουν το αληθινό πρόσωπο του περήφανου τόπου μας χωρίς μάσκες και προσωπεία, σφυρηλατούν συλλογικότητες, συντηρούν, τέλος, και εμπλουτίζουν την πολιτιστική μας ταυτότητα ως αντιστάθμισμα στη ραγδαία παγκοσμιοποίηση και στην πολιτιστική ομογενοποίηση.
Οι άνθρωποι της ΙΛΕΤ συγκινούν και εμπνέουν. Γιατί με συναίσθηση ιστορικότητας μετατρέπουν σε οράματα τις παρακαταθήκες των Πατέρων μας. Γιατί, όπως γράφει η πρόεδρός τους κ. Λαμπρινή Αρ. Στάμου στο τελευταίο τεύχος, «τα όνειρα δεν μπορούν να μπουν σε καραντίνα». Τα όνειρα για τον τόπο μας. Για την Πατρίδα μας!