Η ζωή είναι παντού! Είναι εδώ, στον κόσμο του μεροκάματου, της σκληρής δουλειάς, του αγώνα. Ξάγρυπνη από τα χαράματα, η εργατιά θα πάρει το δρόμο για τα γιαπιά και τα χωράφια. Αντάμα στη βιοπάλη Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι κι άθεοι, για τον άρτο τον επιούσιο. Μια συνύπαρξη κάτω από την πίεση του βιοπορισμού.
Κι όταν ο ήλιος ανέβει ψηλά στον ουρανό και πάει να τσακίσει, έρχεται η ιερή στιγμή της ανάπαυλας για κολάτσισμα. Κάτω τα εργαλεία και τα άλλα σύνεργα της δουλειάς. Πρώτα να στεγνώσει λίγο ο ιδρώτας, να ζωηρέψει η κυκλοφορία του αίματος και να ξεδιψάσει το στεγνό λαρύγγι. Έχει εξαντληθεί η εργατική τους δύναμη από την καταπόνηση της χειρονακτικής προσπάθειας. Ο οργανισμός πρέπει να ανανεωθεί, να αντλήσει δύναμη για το υπόλοιπο κομμάτι της μέρας. Θα αραδιασθούν δίπλα-δίπλα, ακουμπώντας κάπου πρόχειρα ή σε σταυροπόδι. Τα πρόσωπά τους ηλιοκαμένα και σκληρά χωρίς… πρόσθετα, τα χέρια ροζιασμένα και μαύρα από την «καλοπέραση» και τα κορμιά στραγγισμένα. Κινηματογραφικές εικόνες καλά φωλιασμένες μέσα μας.
Παρά την κούραση που κουβαλάνε, πρώτα πρέπει να κάνουν ατμόσφαιρα με μια καλή κουβέντα, έτσι για να μην ξεχάσουν τον άνθρωπο και να ανεβάσουν ψηλά τη χαρά της ζωής. Μετά να απιθώσουν καταγής ο καθένας αυτό που κουβαλά από το σπίτι του σε πρόχειρες συσκευασίες. Απαραίτητο το καρβέλι και για προσφάι ό,τι τύχει, με την προϋπόθεση να αντέχει εκτός ψυγείου. Καθόλου δεν έχουν ανάγκη από συνταγές της αφθονίας.
Κάποιοι θα κάνουν το σταυρό τους και από μέσα τους θα πουν λόγια στον Άγιο για τα χατίρια που θέλουν να τους γίνουν. Να πάνε κι αυτοί λίγο μπροστά μαζί με τις οικογένειές τους. Δοξάζουν το Θεό που έχουν την υγειά τους, ξέφυγαν της μαζικής ανεργίας και χαίρονται τη μέρα την καλή. Κάποιοι άλλοι θα πιούν το δάκρυ τους για νερό. Σκυφτοί και με την μπουκιά στο στόμα, έχουν την ανάγκη να μοιρασθούν τους πόνους τους. Η χαλάρωση βοηθά να βγάλουν καημούς και βάσανα. Η μοίρα ό,τι έταξε στον καθένα μας. Ο χρόνος του κολατσιού πάει να τελειώσει κι ένα γλυκό, ένα τσιγάρο ή λίγο καφέ φαρμάκι έρχονται για το κλείσιμο.
Αφού μαζέψουν τα συγύρια, θα σηκωθούν ανανεωμένοι να ανεβούν τις σκαλωσιές ή στη σκληρή γη. Εκεί είναι ο κόσμος τους. Για άλλη μια μέρα θα τους λούσει ο ήλιος και θα γεμίσουν φυσικά τατουάζ. Στο καταχείμωνο τους περιμένει το παγωμένο αγιάζι και πρέπει να αντέξουν. Η δουλειά δεν ξέρει από κάψα, κρύο ή βροχή. Θα μείνουν στις θέσεις τους μέχρι το δείλι που θα σχολάσουν.
Χαρά και ζωή το κολατσιό. Στης ανεργίας τον αστερισμό χάθηκε αυτή η ευεργεσία. Σιωπές στα γιαπιά. Τα δάση των πολυκατοικιών έπαψαν να φυτρώνουν. Μόνο οικονομικοί μετανάστες, λαθραίοι ή νόμιμοι, στην πεδιάδα μάς προσφέρουν τέτοιες εικόνες. Αυτοί ξέρουν καλά: «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».