Την Τρίτη 11 Αυγούστου από 8 έως 10 το βράδυ ο συγγραφέας υπογράφει το βιβλίο του στην Άρτα, στο βιβλιοπωλείο «Η Πολυθρόνα του Νίτσε» επί της οδού Φιλελλήνων.
Άγνωστες έως τώρα πλευρές της κρίσιμης περιόδου του 2015 με την έναρξη θητείας της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτει με το νέο του βιβλίο «Το ημερολόγιο του Τρόμου. Η διαπραγμάτευση, ο εκβιασμός και το “παίγνιο” με το κρατικό ταμείο στη δίνη των αριθμών», ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών, Δημήτρης Μάρδας.
Με αφορμή τις υπογραφές στο βιβλίο του την Τρίτη 11 Αυγούστου στο βιβλιοπωλείο «Η πολυθρόνα του Νίτσε» του Γιάννη Σιδεράκη, ο «Τ» απέσπασε συνέντευξη από τον καθηγητή του ΑΠΘ, ο οποίος εκείνο το διάστημα κρατούσε το «ταμείο» του Ελληνικού κράτους, επομένως ήταν ο άνθρωπος που γνώριζε από πρώτο χέρι τόσο τα διαθέσιμα κεφάλαια όσο-και πολύ περισσότερο βέβαια- τις δυσκολίες διαχείρισης.
«Δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον που ως νέος ταμίας του κράτους παραλαβαίνει ένα χρηματοκιβώτιο με 1,6 δις ευρώ, ενώ οι μηνιαίες δαπάνες είναι γύρω στα 5,5 δις ευρώ και τα εκτιμώμενα έσοδα του μήνα που τρέχει, 3 δις ευρώ», απάντησε σε σχετικό μας ερώτημα για να συμπληρώσει: «Αυτό ήταν το πρώτο σοκ του τρόμου…». Μιλώντας για εκείνη την περίοδο, την χαρακτηρίζει «πράγματι δύσκολη», εξηγώντας ότι «δεν υπήρχαν- κατά γενική ομολογία- χρήματα και έπρεπε από την άλλη να μην πτωχεύσουμε εν μέσω διαπραγμάτευσης. Δύσκολο σενάριο επιβίωσης»… επισημαίνει ο Δημήτρης Μάρδας.
Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως ακολούθως:
Συνέντευξη στην Βίκυ Καινούργιου
Ερ: Πόσο τρόμο αλήθεια εμπεριείχε το 2015 όταν αναλάβατε την διακυβέρνηση, ώστε να συγγράψετε το βιβλίο με τίτλο «Το ημερολόγιο του Τρόμου», κ. υπουργέ;
Απ: Δεν είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον που ως νέος ταμίας του κράτους παραλαβαίνει ένα χρηματοκιβώτιο με 1,6 δις ευρώ, ενώ οι μηνιαίες δαπάνες είναι γύρω στα 5,5 δις ευρώ και τα εκτιμώμενα έσοδα του μήνα που τρέχει 3 δις ευρώ. Αυτό ήταν το πρώτο σοκ του τρόμου… Μετά συνηθίσαμε να δεχόμαστε απρόσμενα γεγονότα και εκπλήξεις, προσαρμοζόμενοι στα ελλείμματα που έτρεχαν.
Ερ: Ο υπότιτλος είναι «Η διαπραγμάτευση, ο εκβιασμός και το “παίγνιο” με το κρατικό ταμείο στη δίνη των αριθμών». Η απορία που δημιουργείται είναι η εξής: Υπάρχουν πολλά από εκείνη την περίοδο που δεν γνωρίζουμε; Αν «ναι», ποιο εξ αυτών θεωρείτε ότι εκπλήττει περισσότερο;
Απ: Δεν δίνονται στο βιβλίο καταστάσεις που έχουν χιλιοειπωθεί. Οποιαδήποτε αναφορά σε γνωστά γεγονότα γίνεται για να έχει ο αναγνώστης τη χρονική σύνδεση των όσων συνέβησαν τότε. Δίνονται όμως πολλά, που αν έβγαιναν τότε στον αέρα θα προκαλούσαν αναστάτωση ή σύγχυση σε μια κοινωνία ήδη ταλαιπωρημένη. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλά άγνωστα που περιγράφονται και μέσα από διαλόγους οι οποίοι προκαλούν άλλοτε έκπληξη και άλλοτε απορία… Αν δεν τονίζαμε ότι το βιβλίο αποτελεί πραγματικό χρονικό, ο αναγνώστης θα νόμιζε ότι διαβάζει μυθιστόρημα σε πολλά του μέρη.
Ερ: Κύριε Μάρδα, από την έδρα του Πανεπιστημίου βρεθήκατε στην καρέκλα του πλέον «καυτού» υπουργείου της χώρας σε μια κατά κοινή ομολογία κρίσιμη στιγμή. Πόσο δύσκολα διαχειρίσιμη ήταν;
Απ: Για έναν πανεπιστημιακό αυτές οι θέσεις ηλεκτρικής καρέκλας είναι ένα γερό τεστ των γνώσεων μιας ολάκερης ζωής διδασκαλίας και έρευνας. Παίζει με πραγματικά πυρά πια και όχι από τα έδρανα εκ τους ασφαλούς. Αυτό ισχύει για όλους εμάς. Ήταν πράγματι δύσκολη η περίοδος γιατί απλούστατα δεν υπήρχαν χρήματα κατά γενική ομολογία και έπρεπε από την άλλη, να μην πτωχεύσουμε εν μέσω διαπραγμάτευσης. Δύσκολο σενάριο επιβίωσης.
Ερ: Το λάθος τελικά σε ποιο σημείο της διαπραγμάτευσης έγινε και οδηγηθήκαμε στο capital control των τραπεζών, στην αυστηρότερη παρέμβαση των θεσμών και τελικά σε εκλογές;
Απ: Το λάθος ήταν η συνέχιση της μεθόδου του πολέμου που επέλεξε ο Γιάνης, η οποία δεν έλαβε σοβαρά ένα περιορισμό: Το κρατικό ταμείο που είχε αντοχές ως τα τέλη Απριλίου. Τόσο οι μπλόφες όσο και ο εκβιασμός είναι εργαλεία μιας διαπραγμάτευσης. Όταν όμως δεν δίνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα τότε αλλάζεις τακτική. Και την κύρια ευθύνη της διαπραγμάτευσης τη φέρει αυτός που εξουσιοδοτήθηκε και αποδέχθηκε να χειριστεί τον καυτό φάκελο της διαπραγμάτευσης. Άλλο η πολιτική ευθύνη και άλλο η ουσιαστική ή κύρια ευθύνη.
Ερ: Ακόμη σήμερα θεωρείται εν πολλοίς ότι οι τράπεζες θα έκλειναν έτσι ή αλλιώς προκειμένου η οικονομία της Ελλάδας να εισέλθει στην απολύτως ελεγχόμενη οικονομία. Ποια άποψη έχετε;
Απ: Δεν ήταν απόλυτο αυτό. Αν κλείναμε στις 24 Απριλίου την διαπραγμάτευση, όπως αρχικά προβλεπόταν, δε θα ζούσαμε τις περιπέτειες του κλεισίματος των τραπεζών.
Ερ: Αισθάνεστε δικαιωμένος από τις πρακτικές που εφαρμόσατε ώστε να αποφευχθεί… σύριζα στην κόψη του ξυραφιού, η χρεοκοπία;
Απ: Ως προς τη διαχείριση του κρατικού ταμείου, τα αποτελέσματα της μη χρεοκοπίας δίνουν την απάντηση. Αν δεν τα καταφέρναμε ενδεχομένως να ήμουν εκτός Ελλάδας σήμερα. Δική μας ευθύνη ήταν η διαχείριση του δημοσίου χρήματος και κανενός άλλου. Ουδείς, ακόμη και ο πρωθυπουργός, παρενέβη στη δουλειά μας. Οπότε όλοι οι χειρισμοί ήταν δική μας επιλογή!
Ερ: Πώς αισθάνεστε για την κριτική που ίσως ασκείται σχετικά με την υπερφορολόγηση των πολιτών για την εξασφάλιση του «μαξιλαριού»; Η κριτική έρχεται και από ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που εκτιμούν ότι εφαρμόστηκε λιτότητα. Εξασφαλίστηκε μεν το οικονομικό απόθεμα ασφαλείας, αλλά την ίδια στιγμή χάθηκε η κυβέρνηση, ή κατ’ άλλους ότι η κόπωση του ελληνικού λαού από την κρίση δεν επέτρεψε την αναγνώριση τελικά της εξόδου από τα μνημόνια.
Απ: Όταν μια κυβέρνηση βγάζει τη χώρα από τα Μνημόνια, περιορίζει αισθητά την φτώχεια -βασικότατο αυτό – και την ανεργία, βάζει σε ανοδική πορεία την οικονομία, δημιουργεί προσδοκίες αποκλιμάκωσης της υπερφορολόγησης και αυξήσεις για μισθούς, μειώνει τον δανεισμό της χώρας και χάνει τις εκλογές, τότε κάτι άλλο συμβαίνει. Και αυτό με τόλμη πρέπει να ψάξει να βρει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποφευχθούν τα ίδια λάθη στο μέλλον.
Ερ: Πώς σχολιάζετε την σημερινή οικονομική κατάσταση, κ. υπουργέ; Προβλέπετε νέα οικονομική κρίση ένεκα της πανδημίας και σε μια τέτοια περίπτωση ασπάζεστε τους φόβους που εκφράζονται για πισωγύρισμα και επανάληψη της ελληνικής κρίσης;
Απ: Έχουμε δυο συστήματα να διαχειριστούμε και τα οποία αλληλεξαρτώνται. Αυτό της υγείας και αυτό της οικονομίας. Η μη ταυτόχρονη διαχείρισή τους από την Κυβέρνηση οδηγεί σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Ευτυχώς που υπήρχε το μαξιλάρι των 30 δις ευρώ. Δε χρησιμοποιήθηκε, όμως, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, οπότε θα δρέψουμε λίγους καρπούς στο άμεσο μέλλον!
Ερ: Το βιβλίο εμπεριέχει μόνο στοιχεία ιστορίας ή και κριτική; Εν τοιαύτη περιπτώσει απ’ όλη αυτή την πορεία και την εμπειρία έχετε κάνει τον δικό σας απολογισμό; Θέλετε να μας πείτε με ποια συμπεράσματα;
Απ: Το βιβλίο δε φοβάται να κάνει κριτική σ’ όλο το εύρος της περιόδου της κρίσης, δίνοντας έμφαση εκεί που νομίζει ότι υπάρχουν καταστάσεις ανέγγιχτες τόσο πριν το 2015 όσο και μετά. Ο δικός μας απολογισμός θα ήταν πικρός αν πτώχευε η χώρα στα χέρια μας, παρά το γεγονός ότι μας παρέδωσαν δυναμίτη με αναμμένο φυτίλι. Και το γνώριζαν αυτό οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ παρά τις κινήσεις εξωραϊσμού καταστάσεων του success story, που οι αριθμοί όμως διαψεύδουν. Και οι αριθμοί ποτέ δεν κάνουν λάθος!
