Κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις «Εντύπωσις» το βιβλίο «Μικρή Πατρίδα» το οποίο αναφέρεται στο παρελθόν του χωριού μας, αλλά εμπεριέχει και προβληματισμούς για το πώς εξελίσσονται οι μικρές μας πατρίδες τώρα που ο πλανήτης μας έγινε ένα οικουμενικό «χωριό».
Το βιβλίο διατίθεται από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της Ενορίας μας και από τον Πολιτιστικό μας Σύλλογο, τα δε έσοδά του προώρισται για τις εργασίες του Πνευματικού μας Κέντρου και για την ενίσχυση του Συλλόγου, αντιστοίχως.
Γράφω αυτό το σημείωμα, επειδή μάλλον δεν θα μου δοθεί η ευκαιρία να πω δημοσίως δυο αλήθειες που είναι συνδεδεμένες με την προσπάθεια συγγραφής του βιβλίου. Η πρώτη, είναι οι άνθρωποι που με βοήθησαν και οι οποίοι δικαιούνται ένα εξίσου μεγάλο μερίδιο αναγνώρισης. Αρχίζω από τον ογδονταπεντάχρονο «έφηβο» φίλο μου Λάμπρο Ελ. Σαπλαούρα που αποτέλεσε την πιο βασική ζωντανή πηγή μου, λόγω της απίστευτης πνευματικής του δύναμης και διαύγειας, αλλά και για τους χαμηλούς του τόνους και τις πατρικές του κουβέντες.
Ιδιαίτερη μνεία επιβάλλεται για τους αείμνηστους Ευστράτιο Παπακώστα (ο οποίος ήταν διακεκριμένος δάσκαλος και μας κληροδότησε το μοναδικό πρωτόλειο πόνημά του «Ιστορία του χωριού Γραμμενίτσα»), για τον ιεροψάλτη Βασίλειο Μ. Φλιτούρη, και Λάμπρο Ευ. Πεταλά που απετέλεσαν ενόσω ζούσαν μια πηγή ηθικής ενθάρρυνσης, οι φωτογραφίες δε του τελευταίου μαζί με τις φωτογραφίες του Απόστολου (Λάκη) Παπαδημητρίου από μόνες τους αποτελούν την πιο εύγλωττη επιτομή της ιστορίας του χωριού μας. Ένα βαθύ και συγκινητικό ευχαριστώ θέλω επίσης να απευθύνω στους Αγγελική Α. Λάμπρου, Κώστα Χ. Κωνσταντίνου, Γιώργο Φ. Ψεύτη, Μιχάλη Κατσιμπόκη, Παρασκευή Βλάχου, Δημήτρη Γιώτη, Βασίλη Γκανιάτσα, Δημήτρη Βλαχοπάνο, Βάνα Συγγούνα, Τάκη Ντάλα, Σπυρίδωνα Παππά και ολόκληρο το ΔΣ του Πολιτιστικού και Λαογραφικού μας Συλλόγου, στον συγχωριανό μας αντιδήμαρχο Αρταίων κ. Γεώργιο Πανέτα, αλλά και στον Κώστα Ματάτση και τη Δανάη Αριστοπούλου για την άριστη συνεργασία που είχα μαζί τους.
Το δεύτερο, είναι η ανάγκη που νιώθω να μοιραστώ μαζί σας, αφενός το ηθικό κέρδος που αποκόμισα από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου γιατί πρόσφερα κάτι στον τόπο που με γέννησε και με ανέθρεψε, αφετέρου τη μεγάλη συγκίνησή μου στη σκέψη πως οι συγχωριανοί μου θα κρατήσουν αυτό το βιβλίο στα χέρια τους και διαβάζοντάς το θα περπατήσουμε μαζί στους δρόμους και στις γειτονιές του χωριού μας. Ήδη νιώθω πως συνομιλούμε νοερά και μοιραζόμαστε εκείνη τη νοσταλγία την επουλωτική, που δεν καθηλώνει, αλλά τροφοδοτεί με συγκινητική τρυφερότητα τον εντεινόμενο κυνισμό της σύγχρονης ζωής. Ο μαγικός ψηφιακός κόσμος που έχει εισέλθει ήδη στα σπίτια μας δεν πρέπει να μας κάνει να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, να καταντήσουμε εικονιστικά υποκείμενα και ειδωλολάτρες των δικτύων, να προδώσουμε ό τι με σοφία και πόνο μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, να εγκαταλείψουμε στην τύχη του εκείνο το μικρό παραπονεμένο παιδί που όλοι κρύβουμε βαθιά μέσα μας!
