Το πρώτο μάθημα στην πολιτική είναι να μάθεις να μετράς. Μετράς τις δημοσκοπήσεις, τα ταξίματα, τα «δοσίματα» και αποφασίζεις.
Αν αυτό το ρητό του Λίντον Τζόνσον (ΗΠΑ) το ξέρει ο Μητσοτάκης (σίγουρα το γνωρίζουν οι αμερικανοί σύμβουλοί του…), δεν έχει παρά να ετοιμάζεται για εκλογές. Γιατί κανείς δεν θα του πρότεινε εκλογές αργότερα. Όταν σφίξουν τα “γάλατα” και ετοιμάζεται για περιοριστικά, στην οικονομία αυτή τη φορά, μέτρα.
Γιατί οι πρόδρομοι δείκτες είναι σαφείς: Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ισχυροί του Βορρά είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν αλλά, δανείζοντάς μας. Ναι μεν εκτός κοινοτικών κανόνων, πάνω από το χρέος, εκτός ορίων εν σχέσει με τα ελλείμματα, αλλά σε καμιά περίπτωση να μεταφέρουν πόρους στον πάσχοντα Νότο ή να παγώσουν μέρους του εθνικού χρέους. Όλα τα ποσά, ακόμη και το πρόγραμμα sure για την ανεργία, είναι δανεικά λεφτά και πρέπει να (θα) επιστραφούν. Αλλά εμείς δεν έχουμε ανάγκη από (άλλα) δανεικά, αλλά από καθαρές μεταβιβάσεις…
Στην περίπτωση των επιλογών του ευρωπαϊκού Βορρά, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αναλώσει τα τυχόν αποθεματικά, θα πάρει νέα δάνεια από διάφορα κοινοτικά σχήματα για την μερική στήριξη των εργαζομένων και επιχειρήσεων μέσα στην πανδημία, αλλά για τα τοκοχρεολύσια θα πρέπει να πάει στις (διεθνείς) αγορές. Εξάλλου, πόσα ομόλογα να απορροφήσουν εσωτερικά οι ελληνικές τράπεζες, πόσα να εγγυηθεί (ότι θα αγοράσει στη δευτερογενή αγορά) η ΕΚΤ; Κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί ότι τι χρέος από 340 δις ευρώ έφτασε στα 370 δις. Και ποσοστιαία (λόγω ύφεσης) από 180% του ΑΕΠ το χρέος θα εκτιναχτεί στο 220%.
Είναι η στιγμή που… δεν σε δανείζει κανείς. Καταστροφή! Στην καλύτερη περίπτωση αναζητάς την προληπτική πιστωτική γραμμή. Ένα ήπιο(;) μνημόνιο δηλαδή. Στην χειρότερη, καλείς ελικόπτερο στην αυλή του Μαξίμου…
Ακόμη χειρότερα, στα εργασιακά μετά το lockdown έρχεται το downsize. Η συρρίκνωση του ωραρίου εργασίας (από 8ωρο στο 4ωρο), η πληρωμή για τα χαμένο 4ωρο με 266 ευρώ το μήνα σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση ή, αποζημίωση του ωρομίσθιου από το κράτος με 2,6 ευρώ/ώρα (266 ευρώ το μήνα για 4ωρο)! Με την αυθαίρετη μετατροπή των συμβάσεων από πλήρους σε μερικής απασχόλησης, από 25 ημέρες το μήνα σε «κατσαρή» βάρδια (διαλείπουσα εργασία), την διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων. Γι’ αυτό και ο υπουργός Εργασίας Γ.Βρούτσης δεν παρατείνει την ισχύ των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που λήγουν και δεν μπορούν να ανανεωθούν μέσα στην κρίση. Για να μετατραπούν αυτομάτως σε ατομικές συμβάσεις και, ακολούθως, ο εργοδότης μονομερώς να τις… ανασκολοπίσει (4ωρα, διαλείπουσα εργασία, αμοιβή με τον βασικό μισθό…)
Επ αυτού αξίζει εδώ να σημειωθεί η πρόταση του Κινήματος Αλλαγής που κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση και προβλέπει επιδότηση για 6 μήνες του συνόλου των πληγέντων εργαζομένων (1 εκ. δικαιούχοι) με το 40% του αρχικού-ολόκληρου μισθού τους που ελάμβαναν. Και με την συνακόλουθη υποχρέωση της επιχείρησης να μην αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις και να προσλάβει όλους τους υπαλλήλους (μη απολύσεις). Με συνολικό κόστος 2 δις ευρώ. Είναι μια πρόταση που στοχεύει στην προστασία της εργασίας, την στήριξη της επιχείρησης και, αντί για επιδόματα ανεργίας, διασφαλίζει την διάχυση των ωφελημάτων στο σύνολο της κοινωνίας
Με αυτά τα δεδομένα και στην μία (αριθμοί δημοσκοπήσεων, στήριξη επαγγελματιών και μισθωτών) και στην άλλη (τι ξημερώνει στην οικονομία και την εργασία την επόμενη ημέρα), όποιος ξέρει να μετρά, σχεδιάζει εκλογές…
Υπό δυο αιρέσεις:
-Ο Μητσοτάκης αφενός πρέπει να προλάβει τις δραματικές οικονομικές εξελίξεις που θα ακολουθούσουν το «κλείδωμα» της οικονομίας λόγω της πανδημίας (αν και το δ’ τρίμηνο του 2019, και πάντως προ κορωνοϊου, η οικονομία κατέγραψε συρρίκνωση κατά 0,7%) και αφετέρου, για να κυριαρχήσει πολιτικά, πρέπει να ανανεώσει τη ΝΔ και να επεκταθεί το κέντρο. Αυτό το σχέδιο έχει βάλει εμπρός το Μαξίμου: Να γίνει ο Μητσοτάκης Μακρόν, έστω και εάν ακολουθήσει Μνημόνιο. Γι’ αυτό και οι εισηγήσεις να φύγει από τα «παλτά» της ΝΔ και να πάει στην ομάδα Τσιόδρα. Εξάλλου, μέσα στην κρίση περισσότερο κυβερνά με τους υφυπουργούς και το επιτελείο του Μαξίμου, παρά με τους υπουργούς.
-Να μην υποχωρήσει ο κορονωϊός, να μην βρεθεί εμβόλιο μέχρι το φθινόπωρο, οπότε υπάρχει ο κίνδυνος η χώρα, εν μέσω εξελισσόμενης επιδημίας, να βρεθεί σε τρίμηνη προεκλογική περίοδο (απλή αναλογική-διπλές εκλογές) μέσα στο φθινόπωρο. Και με τον πρωθυπουργό να είναι αναγκασμένος να βάζει στη λίστα τους ήδη εκλεγέντες βουλευτές (Σαμαρικούς και καραμανλικούς), ακόμη και τα «παλτά»… Κάτι που μπορεί να αποφύγει από τις 7/1/2021 που συμπληρώνεται 18ηνο από τις προηγούμενες εκλογές…
Ήδη ο πρωθυπουργός νιώθει στριμωγμένος μόνο στην σκέψη της επόμενης ημέρας. Βλέπει ήδη ότι ο Τσιόδρας του έκλεψε την… επικοινωνιακή μπουκιά και αναγκάζεται να βγαίνει στην Ηρώδου Αττικού για να φωτογραφηθεί με την Πρωτοψάλτη. Αυτή η διαχείριση μπορεί να τον πάει μέχρι το Σεπτέμβριο. Μετά πρέπει να απολογηθεί για όσο έκανε μέσα στην κρίση (διάλυση εργασιακών σχέσεων, γενίκευση του παρτ-τάμ) ή όσα δεν σχεδίασε γα την επαναλειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.
*Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος, Γραμματέας του Τομέα Εργασίας του ΚΙΝΑΛ