Παγκόσμια ημέρα Υγείας η 7η Απριλίου. Πόσες ανακοινώσεις δεν έχουν εκδοθεί γι’ αυτή την ίδια μέρα κάθε χρόνο! Τόνοι το μελάνι… Όμως η φετινή σίγουρα προσέλαβε διαφορετικό και πάντως άκρως ιδιαίτερο νόημα για τους πολίτες σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Φρόντισε ο κορωνοϊός. Ναι αυτός. Ο αόρατος, ο θανατηφόρος, ο καταστροφικός… ο εχθρός! Αυτός κατάφερε να μας τα πει όλα καλύτερα από κάθε πολιτικό, κυβερνήτη, πλανητάρχη, πολίτη, επιστήμονα και οικονομολόγο… Αυτός που- όπως πολύ πετυχημένα είπε μια Καστοριανή γιαγιά -«ήθελα νάξερα δεν έχει μάνα να τον συμμαζέψει…;». Έκανε τον άνθρωπο να αναμετρηθεί με την βιολογική του επιβίωση, τους επιστήμονες με το ανάστημά τους, τις χώρες με την οργάνωσή τους και τους πολιτικούς -κυβερνήτες με τον πυρήνα της θεωρίας τους.
Διότι μόνο αυτός κατάφερε να πει ότι στόχος και μέριμνα των κρατών θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση της επιβίωσης κι ως εκ τούτου των βασικών για το σκοπό αυτό αγαθών και δικαιωμάτων, ανάμεσα στα οποία και η υγεία. Και τα βασικά αγαθά πρέπει να εξασφαλίζονται για όλους. Δηλαδή η υγεία δεν μπορεί παρά να είναι δημόσια και την ίδια στιγμή να φροντίζει κάθε οικονομία να παράγει γι’ αυτή.
Κράτη που θεωρούνται υπερδυνάμεις αλλά ακόμη και μικρότερα, όπως η Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν να μην παράγουν βασικά για την υγεία προϊόντα. Να μην διαθέτουν οινόπνευμα, γάντια, μάσκες, αναπνευστήρες, γιατί οι σύμβουλοί τους με μοναδικό γνώμονα τους αριθμούς, συνέστησαν ότι μπορούν μόνο να τα εισάγουν με χαμηλότερο εργασιακό κόστος, βάζοντας σε κάθε στιγμή τα βασικά υλικά για την επιβίωση του είδους στο παζάρι της οικονομίας.
Τι σόι οργάνωση, δηλαδή, έχουν οι χώρες του κόσμου; Όταν κάθε νοικοκυριό διαθέτει ένα μικρό φαρμακείο με οινόπνευμα, γάζα, ιώδιο για το τυχαίο τραύμα, οι χώρες για την αντίστοιχη περίπτωση βρίσκονται ανέτοιμες. Διότι είναι πιο προσοδοφόρο το εργοστάσιο κατασκευής οπλικών συστημάτων από το αντίστοιχο υγειονομικού υλικού! Και ασφαλώς, σήμερα, το ίδιο υλικό πληρώνεται αδρά και… στον αέρα. Και η ανθρωποφαγία συνεχίζεται σ’ ένα ακόμα χρηματιστήριο που κινείται σαν ρουλέτα και το υγειονομικό υλικό αλλάζει κατεύθυνση εναερίως.
Μας τα λέει, λοιπόν, καλύτερα ο κορωνοϊός… Είναι αυτός που φωνάζει πιο ηχηρά απ’ όλους ότι έφτασε η ώρα το ανθρώπινο είδος να αναμετρηθεί με τους όρους που δημιούργησε για την επιβίωσή του. Με την οικιστική δόμηση που επέλεξε και που τώρα δεν φτάνει…
Αναζητά σήμερα ο άνθρωπος τα λίγα μέτρα ελεύθερου δημόσιου χώρου που άφησε για να ανασάνει. Κι αυτά τα λίγα μέτρα δεν φτάνουν για όλους, οπότε επικρατώντας συνωστισμός φράζονται με κόκκινες κορδέλες και κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο, παρατείνοντας την… τιμωρία στα κλουβιά της ανθρώπινης έμπνευσης που κι αυτή ήρθε να εξυπηρετήσει την οικονομία. Δόγμα της στον λιγότερο δυνατό χώρο η μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση.
Την ίδια στιγμή τα γεράνια στην αυλή της χώρας μένουν απότιστα, τα δέντρα ακλάδευτα, τα χωράφια χέρσα δασωμένα και τα μάνταλα σκουριασμένα… Γιατί εκεί που ο ουρανός είναι απέραντος, ο αέρας άφθονος και το νερό γάργαρο, οι διαμορφωθείσες ανάγκες με όρους οικονομίας επέβαλαν την ερήμωση. Και καλόν, βέβαια, είναι να σταματήσουν εκεί. Διότι τα τελευταία χρόνια επανέρχονται να …καταπιούν και να μετατρέψουν σε χρήμα τον αέρα, το νερό και οτιδήποτε μπορεί ακόμα να δίνει μια σταγόνα ελπίδας για επανεκκίνηση σ’ ένα νέο μέλλον.
Και δεν ξέρουμε τι σκέπτονται οι σύμβουλοι της οικονομίας και όσοι διαμόρφωσαν τους σύγχρονους όρους ζωής της ανθρωπότητας χωρίς να μπορούν σήμερα να την υπερασπιστούν. Ξέρουμε, όμως, σίγουρα ότι «μάνα» του κορωνοϊού γινόμαστε όλοι εμείς που για να …τον συμμαζέψουμε μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας! Ξέρουμε, επίσης, ότι μόλις αυτός συμμαζευτεί- μέρες που είναι το ευχόμαστε ολόψυχα για όλο τον πλανήτη- τότε πάλι εμείς πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας αλλιώς. Εφόσον η πανδημία μηδενίζει το κοντέρ της ιστορίας, η ανθρωπότητα θα βρεθεί μπροστά στο ξεκίνημα που- όπως μας είπε τελικά ο κορωνοϊός- απαιτεί άλλους όρους σε βασικούς τομείς της ζωής.
Ειδάλλως θα υπερηφανευόμαστε ότι διαθέτουμε μεγαλύτερο εγκέφαλο από τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη, όμως όχι τόσο όσο απαιτείται για να διασφαλίσουμε την επιβίωση του είδους.