Πριν από λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή, χτυπημένος από την επάρατο νόσο, ένας ξεχωριστός πατριώτης: ο Βαγγέλης Ντούλας. Στην τοπική κοινωνία ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «ο Ιταλός», καθώς όλη του τη ζωή την πέρασε στη γειτονική μας χώρα. Εκεί σπούδασε, εργάστηκε, πρόκοψε και έκανε οικογένεια.
Ποτέ δε λησμόνησε την αγαπημένη του γειτονιά, τον πλάτανο της Οδηγήτριας. Ερχόταν τα καλοκαίρια στην Άρτα και ήταν μια ευχάριστη συντροφιά για όλους μας. Συμμαθητής στο Β. Αρρένων, μια εκλεκτή και πολύτιμη παρουσία, που μας άφησε ωραίες αναμνήσεις. Μαζί είχαμε ταιριάξει σαν χαρακτήρες και ήμασταν μεσοτοιχία στον αποκρουστικό κατάλογο των καθηγητών μας. Και σαν τελείωνε το μάθημα, ξεδιπλώναμε τις ανησυχίες μας και τα κρυφά μας όνειρα.
Από μικρός ξεχώριζε για τις ενδυματολογικές του επιλογές, τη φινέτσα του και το σοβαρό του ύφος. Υπήρξε μια ξεχωριστή νεανική προσωπικότητα, που έκρυβε το φιλόσοφο μέσα του. Ανήσυχο και διορατικό πνεύμα. Τακτικό μέλος στα πάρτι της εποχής του εξήντα και του εβδομήντα, άνθρωπος του κινηματογράφου και της καλής παρέας. Δεν τον κρατούσε ο τόπος, και αυτό φάνηκε από την άρνησή του να διαδεχθεί στο πόστο τον εμποροράφτη πατέρα του. Τι κι αν φοβέριζε ο φιλόλογος Λακιώτης στην τάξη! Εφηβεία και Αρχαία ελληνικά, αταίριαστα πράγματα…
Οι εν ζωή συμμαθητές σού εύχονται καλό ταξίδι. Στην καλή σου αδελφή Ντίνα στέλνουμε την αγάπη μας και της εκφράζουμε τη βαθιά μας λύπη.
Μικραίνει ο κόσμος, Βαγγέλη, όταν φεύγουν τέτοιοι συμπολίτες μας. Κι εσύ τον μίκρυνες ακόμη περισσότερο. Φαίνεται ότι δε χωρούσε η φύση σου στην τρίτη ηλικία. Δεν σου ταίριαζε. Θέλησες να φύγεις μέσα στην εύθραυστη γλυκιά σου ωριμότητα. Κι όσο για μας, θα σε θυμόμαστε πάντα νέο και ωραίο.