Μια ζεστή αγκαλιά, ένας πέτρινος πίνακας, που άντεξε και χλευάζει τα πέτρινα χρόνια. Γαληνεύει το «μέσα μας», ξεκουράζει το νου.

Ένα καταφύγιο μέσα στην πληθωρική φύση από σύγχρονους μύστες, που κερδίζουν ήρεμους χρόνους ζωής. Η ανακαίνιση έκανε το θαύμα της. Ίσως να ήταν σκέτη ξερολιθιά ή με δομικό υλικό από πηλό. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας οι οποίοι μας χαρίζουν αυτές τις εικόνες, για να καταλάβουμε πώς είναι η πραγματική ζωή μακριά από τις αφιλόξενες μεγαλουπόλεις. Και σε εποχές καραντίνας, διπλή η ευτυχία τους.