ΛΕΜΕ για τις εκκλησίες, λέμε για τη θεία κοινωνία, λέμε για τα εμπορικά καταστήματα κλπ που πρέπει και επιβάλλεται να ληφθούν μέτρα και δεν λέμε τίποτα για τον στρατό.Ορθώς διερωτάται ο φίλος συνάδελφος και συνεργάτης του «Τ», Κώστας Παπαθεοδώρου, θέτοντας το ερώτημα τί γίνεται με τους στρατιώτες, οι οποίοι όχι μόνο συγχρωτίζονται στα στρατόπεδα και στις ασκήσεις που κάνουν, αλλά παράλληλα κοιμούνται όλοι μαζί σε θαλάμους. Όσοι πήγαμε στο στρατό γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαβιούν, κάνοντας την θητεία τους.
Ναι μεν είναι νεότατοι στην ηλικία και άρα μπορούν να αντισταθούν απέναντι στον ιό, όμως αν ό μη γένοιτο εμφανιστούν κρούσματα είναι βέβαιο πως θα καταστούν φορείς μετάδοσης. Όπως βέβαια μπορεί να συμβεί και με τα μικρά παιδιά. Μ’ αυτή τη σκέψη δεν έκλεισαν άλλωστε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια;
Σαφέστατα και δεν πρέπει να αποδυναμωθούν τα στρατόπεδα, ούτε μπορούν να δοθούν μαζικά άδειες για να κλειστούν οι φαντάροι στα σπίτια, συζήτηση όμως επιβάλλεται να γίνει και γι’ αυτούς. Γιατί μια «στραβή» να κάτσει θα τρέχουν όλοι και δεν θα φτάνουν! Συν το γεγονός ότι οι γονείς τους διακατέχονται – και δικαιολογημένα – από μεγάλη αγωνία.