Μια αλκυόνα Κυριακή του Φλεβάρη, κι αφού ο ήλιος πήρε την κατηφόρα, ανεβήκαμε σε μια κρυψώνα μουσικών στα Πιστιανά. Σ’ ένα καταφύγιο με μια τεράστια αγορά συναισθημάτων. Φτάνεις μέσα στο χωριό και περνάς τις τελευταίες ζωντανές ανθρώπινες κυψέλες μέχρι το ύψος της μικρής πλατείας.Εκεί υπάρχει η γλυκιά ταβερνίτσα της Σοφίας, όπου μια παρέα ερασιτεχνών μουσικών πλέκει νότες με ποίηση. Μονίμως και επιμόνως παρόντες κάποιοι μυημένοι θαυμαστές τους, που δεν κυνηγούν το χρόνο τους, τον νοσταλγούν και τον ερωτεύονται, γίνεται η προστιθέμενη αξία της εβδομάδας τους. Πηγαίνουν να απολαύσουν ένα μικρό σχήμα χωρίς μικροφωνικές και ντεσιμπέλ. Όλα εκ του φυσικού: με το στόμα, με τα μάτια, με τη δύναμη της καρδιάς!

Χαρίζουν αυτά τα παιδιά όμορφες στιγμές συλλογικής χαράς και κεφιού με αγαπημένα τραγούδια, αγαπημένα λόγια και αγαπημένους ήχους. Σεμνά και μελωδικά κάθε Κυριακή απόγευμα σε μια παράσταση χωρίς σκηνοθεσίες, αλλά με το φως του ήλιου Θεού! Καμιά τοπική ατζέντα δεν αναφέρει κάτι γι’ αυτούς. Ποτάμι φουσκωμένο οι νότες από το μπαγλαμαδάκι του Σωτήρη, το φλάουτο του Γιώργου, το μπουζούκι του Διονύση, την κιθάρα του Κυριάκου και το τραγούδι της Ρένας.
Αγαθό ζωής η μουσική τους, ταξίδι νοερό και συγκίνηση. Σε κάνουν νε γεύεσαι τη μελαγχολία του χρόνου, αλλά και να σιγοτραγουδάς, να χορεύεις, να χαίρεσαι και να μπλέκεις μαζί τους. Το συναίσθημα μετράει σ’ αυτή την παρέα και όχι η «τέχνη». Μέχρι και η ιεροσύνη παρούσα, που υποκλίνεται στα χρώματα της απογευματινής γιορτής… Χειροκροτήματα, ευχαριστίες, πλατιά χαμόγελα, μικρές συσκέψεις για το επόμενο τραγούδι, απαλά χάδια στα όργανα. Χαίρονται πολύ οι ίδιοι τις επιλογές τους και το αφήνουν να φανεί πόσο το ζουν.
Είναι, ίσως, οι άμυνες των μουσικών απέναντι σε κάποιες παρέες στο χώρο που παίζουν. Παρέες που, δυστυχώς, δείχνουν να αγνοούν, σχεδόν επιδεικτικά, την παρουσία τους. Καμιά συμμετοχή, καμιά συγκίνηση, ούτε ένα βλέμμα στην ορχήστρα. Κουβέντα ακατάσχετη και κοψίδι. Έρχονται στιγμές που σου ’ρχεται να φωνάξεις δυνατά: βγάλτε λίγο σκασμό, (συγγνώμη κιόλας) βρε Συνέλληνες! Τέτοια ζωντανά πράγματα δε γίνονται κάθε μέρα και ώρα. Η χαρά της ζωής είναι σε μικρές δόσεις και αυστηρά με μέτρο. Τι σας φταίμε εμείς οι άλλοι που ήλθαμε να χαρούμε και να ακούσουμε τα παιδιά;
Μαζί τα νιάτα, οι ώριμοι, αλλά και οι εξόριστοι στον βόρειο πόλο της ζωής τους… Όλοι ζουν το πραγματικό με ουσία, το αληθινό και όχι το δήθεν. Θα ακούσουν όλα τα είδη της μουσικής χωρίς αποκλεισμούς. Αυτά που έχουν καταγραφεί μέσα τους. Οι σόμπες θέρμανσης στο φουλ, αλλά μάλλον περιττές. Η ατμόσφαιρα υπερθερμαίνεται από τις ωραίες μουσικές.
Ένας ιδανικός τόπος συνάντησης έξω από τον αστικό ιστό, ένας τόπος όπου ξεχειλίζει η απλότητα. Τα ωραία φαγητά με το γευστικό λευκό κρασί του μαγαζιού δεν πέφτουν ποτέ βαριά.
– Κι εσύ εδώ; – Α! τέτοια δεν τα χάνουμε.
Σωτήρη, πέσαμε στα δίχτυα σας. Έχουμε την υποχρέωση να σας δώσουμε μια υπόσχεση: θα ξανάλθουμε. Τα ωραία στη ζωή μας πρέπει να τα δείχνουμε και να τα κοινοποιούμε με λέξεις από ψυχής.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ