Κάποια ερεθίσματα από τη βιωμένη καθημερινότητα της πόλης που ζούμε, μας προκαλούν ισχυρούς κραδασμούς, που σαν συμπεριφορές δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους και να μην μπούμε στην διαδικασία του σχολιασμού τους.

Είμαι στημένος σε διάβαση πεζών στο ύψος της Αγίας Θεοδώρας, με σκοπό να περάσω απέναντι συνοδεύοντας δυο μικρά κοριτσάκια. Είναι Κυριακή απόγευμα και η κίνηση μειωμένη. Αρχίζω να μετρώ: ένα, δύο, τρία… δεκατρία αυτοκίνητα, παρακαλώ, πέρασαν από μπροστά μας χωρίς να κάνει κανείς το αυτονόητο. Να σταματήσει στη διάβαση. Άλλο περιστατικό: Τυχαίνει να βρίσκομαι μαζί με άλλους συμπολίτες στη διάβαση πεζών -οπλισμένος με υπομονή- έξω από την τράπεζα Πειραιώς.

Μας ξάφνιασε ευχάριστα μια κυρία – οδηγός που έδειξε να μειώνει ταχύτητα, νομίζοντας εμείς οι αφελείς ότι θα μας δώσει προτεραιότητα. Αμ δε! Η επιβράδυνση έγινε για τις ανάγκες της οθόνης του κινητού που είχε μπροστά της και χειριζόταν εν κινήσει και ανεύθυνα.

Φυσικά και έγινε καπνός αφού μας έλουσε με ωραία κοσμητικά. Ευτυχώς που είμαστε καλά εκπαιδευμένοι, συνηθισμένοι σε παρόμοιες καταστάσεις και με καλά… αντανακλαστικά. Πόλεις όπως η Βέροια, η Ξάνθη, η Κέρκυρα, στις οποίες οι πεζοί έχουν απόλυτη προτεραιότητα, φαίνεται ότι είναι πολύ… πίσω από εμάς. Κι ας μην αναφερθούμε καθόλου στη Βόρεια Ευρώπη.

Ας τολμήσει γονιός να αφήσει προσωρινά ελεύθερο μικρό παιδί σε πεζόδρομο χωρίς την δική του στενή επιτήρηση! Οι χώροι αυτοί είναι πεδίο δόξας και δράσης των δίτροχων και τετράτροχων.

Αναπόφευκτα όλα αυτά μας προκαλούν θυμό, προβληματισμό και απογοήτευση. Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι, πέρα από την καταγραφή, να καταθέσουμε και μερικές σκέψεις. Τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια δεν είναι προσωπικά αγαθά όταν κινούνται σε δημοτικούς και δημόσιους δρόμους. Αποτελούν απλά μέσα μετακίνησης και εξυπηρέτησης που τα διέπουν κανόνες και ποτέ ατομικά προνόμια. Την ιδανική συμπεριφορά δεν θα τη συναντήσουμε σχεδόν ποτέ και πουθενά. Μπορούμε, όμως, να προσεγγίσουμε το καλό. Και για να συμβεί αυτό, προϋποθέτει αγάπη για τον άνθρωπο και για τη ζωή.

Ο υπεύθυνος πολίτης – οδηγός που σέβεται τον πεζό συμπολίτη του, διαμορφώνει με την πράξη του έναν τοπικό δείκτη πολιτισμού. Η παραχώρηση προτεραιότητας προκαλεί πάντα βαθιά ευχαρίστηση και η ανταπόδοση του πεζού βγαίνει αυθόρμητα μ’ ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης. Είναι υγιής συμπεριφορά και κανονική λειτουργία όλα αυτά τα στοιχεία μέσα στο περιβάλλον της πόλης, γιατί ανεβαίνουμε κλίμακα ανθρωπιάς και καλυτερεύουμε τη ζωή μας.

Ποτέ οι ποινές, οι απειλές ή ο καταναγκασμός δεν θα βοηθήσουν να φτιάξουμε έναν καλύτερο δικό μας κόσμο. Τις προβληματικές σχέσεις συνύπαρξης μόνοι μας θα τις βελτιώσουμε με περισσότερες «καλημέρες» και με μια αστική ευγένεια που αντανακλά ποιότητα και ήθος.
Στο χέρι μας είναι τα συναισθήματα απογοήτευσης να τα κάνουμε συναισθήματα ευχαρίστησης. Στην πόλη μας αξίζει ένα καλύτερο μέλλον με ευτυχείς πολίτες.