Στου παπά τα παραθύρια κάθονται δυο μαύρα φρύδια./ Να ’χα εγώ τα μαύρα φρύδια κι ο παπάς τα παραθύρια!/ Στου παπά τα μπαλκονάκια κάθονται δυο μαύρα μάτια./ Να ’χα εγώ τα μαύρα μάτια κι ο παπάς τα μπαλκονάκια! Τραγούδι της αγάπης, που το συναντάμε σε πολλές περιοχές. Αναφέρεται στην όμορφη κόρη του παπά με τα μαύρα μάτια και φρύδια, που βγαίνει και κάθεται στο μπαλκόνι. Οι νόμοι δεοντολογίας δεν της επιτρέπουν να βγαίνει μόνη της από το σπίτι, ενώ βγαίνοντας στο μπαλκόνι δήθεν είτε για να κεντήσει, είτε για να ποτίσει τις γλάστρες με τα λουλούδια, αγναντεύει τους περαστικούς και κυρίως τους νέους που περνούν από τη γειτονιά της, ή αυτόν που θέλει να δει, αυτόν που έχει στο νου της και στην καρδιά της. Ενώ ο νέος που την επιθυμεί ονειρεύεται πως να την κατακτήσει και να χαίρεται τα κάλλη της.