Η εθνική επέτειος των ηρωικών κατορθωμάτων τον Οκτώβριο του 1940 στα Ηπειρωτικά και Αλβανικά βουνά βρίσκει για άλλη μια χρονιά τον λαό μας σε μεγάλη τρικυμία με κύριο χαρακτηριστικό την επικράτηση της απόλυτης απαισιοδοξίας σε σχέση με εκείνη την εποχή της διάχυτης αισιοδοξίας σε όλα τα στρώματα του λαού απέναντι στον προελαύνοντα σιδερόφρακτο φασισμό και ναζισμό.

Σήμερα αποτελεί ανεξήγητο ερωτηματικό, πως ανάμεσα στους απογόνους της μαχητικής και αυτοθυσιαστικής γενιάς του Αλβανικού έπους φύτρωσαν και πλαδαροί ανιστόρητοι ηγέτες, οι οποίοι ως εκφραστές της δημοκρατίας του δημιουργικού ψεύδους, άμα τη λήψη της εξουσίας, οδήγησαν τη χώρα δεμένη με διάφορα προσχήματα στην αγκαλιά των ασύδοτων, χωρίς όρια, οικονομικών αγορών και μάλιστα με κίνδυνο απώλειας της Εθνικής κυριαρχίας. Η γενιά αυτή των πολιτικών, που δυστυχώς είναι παρούσα στις πολιτικές εξελίξεις ακόμα και σήμερα, έπραξε ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες μας. Κυρίαρχα στοιχεία της γενιάς αυτής σε μεγάλο ποσοστό είναι ο μαύρος πλουτισμός, η ακριβή ζωή και τα φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς δίχως απολογία και τιμωρία.
Η ιστορική εξήγηση για το σπάσιμο του κρίκου της χαρακτηριστικής αλυσίδας των Ελλήνων του πένθους και του ηρωισμού δεν είναι ξεκάθαρη και υπάρχουν πολλές.
Η πρώτη εξήγηση ανατρέχει στο πρόσφατο παρελθόν. Μετά το τέλος της εμφύλιας πολεμικής σύρραξης η επικράτηση της αντίληψης πως όλες οι αποφάσεις, για το τί είναι εθνικά καλό ή κακό, θα λαμβάνονται αποκλειστικά και μόνο από τους νικητές μέσω συμβουλίων, οι οποίες επικυρώνονταν τυπικά και από το Κοινοβούλιο, οδήγησε τους έχοντας την εξουσία στον καισαρισμό. Όλες οι αποφάσεις, φαινομενικά δημοκρατικές, αποσκοπούσαν στην εξουδετέρωση κάθε προοδευτικής άποψης και πρότασης με κίνδυνο του προτείνοντος ή πέρασμα από την ασφάλεια ή απομόνωση σε ξερονήσια. Έτσι χάθηκε η Εθνική ομοψυχία.
Οι νικητές δεν έδειξαν μεγαθυμία. Η ιδεολογική τύφλωση τούς οδήγησε και στην καθιέρωση, ως Εθνικής εορτής, την έναρξη του πολέμου του άξονα εναντίον της Ελλάδος, που έφερε τα σκληρά μαυρισμένα χρόνια της κατοχής, και όχι την απελευθέρωση της χώρας μας από τους Γερμανούς ναζιστές και τους Βούλγαρους συνοδοιπόρους τους. Θα έπρεπε να τιμούμε, κατά τη γνώμη μου, ως Εθνική εορτή τη μέρα της απελευθέρωσης και ταυτόχρονα τον ηρωισμό των Ελλήνων που φάνηκε και στην έναρξη αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής με εξαίρεση τους προδοτικούς και επικίνδυνους ταγματασφαλίτες. Ο μη δημοκρατικός έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας την εποχή εκείνη συνέβαλλε κατά πολύ στην επικράτηση του ακαταδίωκτου των αξιόποινων πράξεων των πολιτικών, που εξακολουθεί μέχρι τα σήμερα, και ο κύκλος συνεχίζεται πάντοτε με εξαιρέσεις.
Μια δεύτερη εξήγηση αποτελεί το δεδομένο εξάπλωσης του υπερκαταναλωτικού τρόπου ζωής που λάνσαρε σε όλο τον πλανήτη και φυσικά και στην Ευρώπη η υπερδύναμη Pax Americana. Έτσι, η παραδοσιακή ευρωπαϊκή αντίληψη της συνετής κρατικής διαχείρισης παραδόθηκε στις αγορές και προοδευτικά άρχισε να υιοθετεί τον καταναλωτισμό, την άνετη ζωή και τις νεοφιλελεύθερες απόψεις της παγκοσμιοποίησης.
Στη χώρα μας τι ακολούθησε το αντιλαμβανόμαστε πλήρως σήμερα. Ο υπερδανεισμός, η δημιουργία του κομματικού κράτους, οι ξέφρενες δημόσιες δαπάνες, η αναξιοκρατία, η απολυταρχία της μετριότητας και τέλος η σημερινή χρεωκοπία της χώρας. Εδώ πρέπει να σημειώσω πως από την υπερτιμολόγηση και μόνο των φαρμάκων των πολυεθνικών εταιρειών στη δεκαετία 2000 – 2010 χάθηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μας 23 δισεκατομμύρια ευρώ και το σκάνδαλο δεν εξιχνιάστηκε από τη δικαιοσύνη. Και τούτο διότι οι πυλώνες της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και της Νομοθετικής εξουσίας από τις παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, τυπικά είναι ανεξάρτητες.
Βέβαια, η ιστορική αλήθεια καταδεικνύει ότι οι πολιτικές ηγεσίες ήταν ανέκαθεν ανακατεμένες με οικονομικά συμφέροντα για εύκολο πλουτισμό και των δύο μερών. Τα φαυλοκρατικά χαρακτηριστικά από αρχής της λειτουργίας του Ελληνικού κράτους μπορούν να πιστωθούν στον Κωλέττη. Στην εποχή του ο Κωλέττης καλλιέργησε όσο κανένας άλλος τη συναλλαγή και τη διαφθορά. Χαρακτηριστικό ήταν το ωρολόγιο πρόγραμμα του Κωλέττη. Από τα χαράματα μέχρι αργά το απόγευμα ασχολείτο με τη διεκπεραίωση ρουσφετιών, πρώτα στο σπίτι του και μετά στην έδρα της κυβέρνησης. Στη διάρκεια των υπουργικών συμβουλίων ή υπηρεσιακών συσκέψεων κοιμόταν και απουσίαζε συστηματικά από τις συνεδριάσεις της Βουλής.
Η σημερινή εθνική κρίση χαρακτηρίζεται από το γεγονός πως οι υπεύθυνοι πολιτικοί, που οδήγησαν τον λαό σε ένα πρωτόγνωρο για τα παγκόσμια δεδομένα οικονομικό βύθισμα, δυσκολεύονται ακόμα πεισματικά να παραδεχτούν τα ολέθρια σφάλματά τους. Συμπεριφέρονται ως σωτήρες της πατρίδας. Η κυνική στάση τους αποδεικνύει ότι το μόνο που βλέπουν είναι ο εαυτός τους. Γι’ αυτούς επιστροφή στην κανονικότητα σημαίνει επιστροφή των ιδίων στην εξουσία και του φαυλοκρατικού μοντέλου.
Χρειαζόμαστε πολιτικούς άξιους με καθαρά χέρια και φιλότιμο. Ο πάντα επίκαιρος Οδυσσέας Ελύτης στο ανεπανάληπτο ποίημά του «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» γράφει: «Φέρτε καινούργια χέρια τι τώρα ποιος θα πάει ψηλά να νανουρίσει τα μωρά των άστρων, φέρτε καινούργια πόδια τι τώρα ποιος θα μπει στον πεντοζάλη πρώτος των αγγέλων… να βρει καινούργια χέρια, πόδια, μάτια, αίμα και λαλιά, να ξαναστυλωθεί στα μαρμαρένια αλώνια και ριχτεί – αχ τούτη τη φορά – του χάρου με την αγιοσύνη του».
* Ο Γιώργος Παπαδημητρίου είναι ιατρός, διδάκτωρ Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών