Όλο αυτό το ανόητο μίσος και η χυδαία φλυαρία ορισμένων για τον Τσίπρα, αλλά και ο φανερός καημός τους να τον δουν να χάνεται πάραυτα από προσώπου γης, μου φέρνουν στο νου τους μίζερους εκείνους χωρικούς οι οποίοι, αν έβλεπαν να προκόβει κάποιος που δεν ανήκε στα γνωστά τζάκια του χωριού, κυριεύονταν από μια νευρικότητα και μια μανία.

Δεν μπορούσαν να χωνέψουν πως είναι ποτέ δυνατό, πως μπορεί δηλαδή να το αποδεχθεί η φύση και να το συγχωρήσει η ιστορία, να ξεχωρίζουν και να πιάνουν ηγετικές θέσεις άνθρωποι που δεν ήταν γόνοι των πλούσιων οικογενειών. Και χάνανε οι δόλιοι αυτοί τον ύπνο τους. Κι όχι μονάχα εκείνοι που ανήκανε στις ονομαστές οικογένειες. Αυτοί είχαν ένα δίκιο. Αλλά τον χάνανε και κάποιοι γείτονες, συγγενείς, κουμπάροι και διάφοροι παρακατιανοί, που λογικά θα έπρεπε να χαίρονται γι’ αυτή τη στροφή της τύχης και να νιώθουν περήφανοι που οι δυναστείες παίρνουν κάποτε ένα τέλος.

Όλοι αυτοί που γεννήθηκαν μες στο ψέμα και μεγάλωσαν με το ψέμα. Όλοι αυτοί που ενσαρκώνουν το ψέμα και ζουν με το ψέμα. Όλοι αυτοί που σπουδάζουν το ψέμα και διδάσκουν το ψέμα. Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι πορφυρογέννητοι διάδοχοι των επωνύμων μπαμπάδων, μπαρμπάδων και λοιπών συγγενών ανακάλυψαν ξάφνου πως το ψέμα στην πολιτική γεννήθηκε άμα τη αναλήψει της εξουσίας από τον Τσίπρα. Ή πως το προνόμιο αυτό ανήκει, φυσικά, στους εκπροσώπους του κατεστημένου και όχι στους εκφραστές του καινούργιου και του διαφορετικού. Και από την άποψη αυτή, θα έλεγε κανείς πως έχουν δίκαιο. Το πολιτικό ψέμα έρχεται από τα βάθη του χρόνου. Και είναι συνυφασμένο με τη μεγαλοστομία, τη δολοπλοκία, τη λεηλασία του εθνικού πλούτου και με ό,τι παραπέμπει στην εξαπάτηση και στην αρπαγή. Είναι συνυφασμένο με τη συντήρηση και την αντίδραση. Δεν έχει σχέση με την πρόοδο και την πάλη για το καινούργιο.
Αλλά η υποκρισία τους είναι απύθμενη. Προφανώς θέλουν να πουν πως ο Τσίπρας έπρεπε να κρατά στα χέρια του κι ένα μαγικό ραβδάκι και με δυο τρία χτυπήματα να φέρει τον παράδεισο επί της γης, αλλάζοντας εκ θεμελίων τον κόσμο, χωρίς μάλιστα να χάσει κανείς τα προνόμια που αδίκως και σε βάρος των άλλων απολάμβανε. Και προσπαθούν να παραμυθιάσουν τον κόσμο, απαιτώντας από τον πρωθυπουργό να γίνει θαυματοποιός και να δείξει τις ταχυδακτυλουργικές του ικανότητες. Αλλά ο Τσίπρας είναι ένας ηγέτης που μάχεται με ρεαλισμό και με το εργαλείο της διαλεκτικής σκέψης. Μέσα σε ένα τοπίο, μάλιστα, πολλαπλών και σύνθετων σχέσεων και μεταβολών, που απαιτούν σοβαρότητα και υπευθυνότητα για να ξαναβρεί ο τόπος την ηρεμία του και την κανονικότητά του.
Αλλά απαιτούν πιο πολύ τη συσπείρωση των Ελλήνων γύρω από την ανάγκη της συλλογικής εργασίας και του κοινού αγώνα για το ξημέρωμα μιας άλλης μέρας. Γιατί η έξοδος από την κρίση και η δρομολόγηση μιας νέας εποχής δεν είναι υπόθεση μόνο του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Είναι υπόθεση του ίδιου του λαού. Που ενδόμυχα πιστεύει πως δε θα κυλήσει ο τροχός χωρίς τη δική του στράτευση στην ιδέα της κοινωνικής αλλαγής και στις αλλεπάλληλες μάχες που απαιτούνται για να γίνει αυτή πράξη. Γι’ αυτό και τραγουδά εν χορώ με παλμό, με πάθος και καημό στις πλατείες και στα στάδια πως «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Και είναι αυτή την εποχή περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρήσιμο να κατανοήσουν οι Έλληνες το μεγάλο και βαθύ νόημα αυτού του απλού στίχου.
Αντί, λοιπόν, να επιδίδονται σε ασκήσεις ψεύδους και σε λυσσαλέες επιθέσεις κατά του Τσίπρα, θα ήταν ωφέλιμο για τους Έλληνες και την Ελλάδα να θέσουν στο κέντρο το συμφέρον του τόπου και με αυτό το κριτήριο να ασκήσουν τον έλεγχο που απαιτείται. Όχι για να πάνε τα πράγματα πίσω. Αλλά για να βάλουν όλοι ένα χέρι και να επιταχύνουν το ρυθμό που οδηγεί στην ανάπτυξη και στην πρόοδο. Οι φωνασκίες μετά χυδαιότητας ανασύρουν τις καταδικασμένες εποχές των δυναστειών και ό,τι αυτές αντιπροσωπεύουν. Είναι σαφές πως οι δυνάμεις της αντίδρασης δε συγκρούονται με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκρούονται με τον ίδιο το λαό και την ανάγκη του να ελευθερωθεί από τα δεσμά και τα σκιάχτρα του παρελθόντος για να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Η αποτυχία του Τσίπρα θα είναι κέρδος για την αντίδραση αλλά τραγωδία για την Ελλάδα και το λαό της. Κι αυτό δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται να γίνει.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ