Είναι ένα από τα πιο συμπαθητικά ζώα που συναντάμε στην Ελληνική φύση. Μικρό σε μέγεθος, γύρω στα 50 με 75 εκατοστά, κοντό τρίχωμα και χρώμα που παραλλάσσει ανάλογα με την εποχή του έτους. Διανύει μεγάλες αποστάσεις κάνοντας ζιγκ-ζαγκ, ώστε να μην εντοπίζεται εύκολα από τον διώκτη του. Κάνει μεγάλα άλματα έως πέντε μέτρα.
Στη λαϊκή ρήση συναντάμε αρκετές παροιμίες. «Τάζω λαγούς με πετραχήλια». Το πετραχήλι σήμερα έχουμε συνηθίσει να το χρησιμοποιούμε για συγκεκριμένο άμφιο του ιερωμένου. Σ’ αυτή τη φράση είναι παράφραση της λέξης «επιτραχήλιον». Σήμαινε το οποιοδήποτε περιλαίμιο φορούσαν στο λαιμό οικόσιτου ζώου, όπως κατσίκα, τράγος. Σ’ αυτά τα ζώα είναι πάρα πολύ εύκολο να τα δέσεις, καθώς είναι εξημερωμένα από τον άνθρωπο. Στα ζώα όμως, που ζούνε ελεύθερα στη φύση, είναι πολύ δύσκολο έως ανέφικτο να τα τιθασεύσεις και να τα δέσεις. Έτσι μ’ αυτή την παροιμία εννοούμε το πάρα πολύ δύσκολο και ακατόρθωτο.
«Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας». Σημαίνει ότι δεν είναι όλα τα πράγματα ίδια. Δεν έχουν όλα τα πράγματα την ίδια αξία. Ο λαγός έχει ως εχθρό στη φύση τον άνθρωπο, αλλά και την κουκουβάγια. Η κουκουβάγια συνήθως, επειδή αποσκοπεί στο να βρει μια έτοιμη φωλιά, σταμπάρει τη φωλιά του λαγού. Την κατάλληλη στιγμή επιτίθεται σε αυτόν ή στα λαγουδάκια, τον σκοτώνει με το δυνατό ράμφος της και τα δυνατά γαμψά της νύχια. Έτσι γίνεται ο νέος «ιδιοκτήτης». Όταν ο κυνηγός ακολουθώντας τα χνάρια του λαγού φτάνει στη φωλιά, αντί να αντικρίσει τα μικρά ματάκια του λαγού, αντικρίζει τα πελώρια μάτια της κουκουβάγιας. Άλλο περίμενε λοιπόν και άλλο βρήκε τελικά.
Μια άλλη παροιμία του θυμόσοφου λαού είναι το «άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες». Που σημαίνει πάλι το κάτι πολύ δύσκολο και ακατόρθωτο. «Βγάζω λαγό» σημαίνει ότι έκανα μια πολύ μεγάλη επιτυχία. «Γίνομαι λαγός» τρέχω πάρα πολύ γρήγορα. «Λαγοκοιμάμαι» κοιμάμαι πάρα πολύ ελαφρά, ώστε με τον παραμικρό θόρυβο βρίσκομαι σε εγρήγορση. Το γεγονός ότι ο λαγός είναι συνδεδεμένος με το Πάσχα και φέρνει τα αυγά μέσα στο καλάθι είναι μια συνήθεια που μας ήρθε από τη Δυτική Ευρώπη. Στη Γερμανία ο λαγός συμβολίζει τον ταξιδευτή ταχυδρόμο, την εγρήγορση και την αναγέννηση της φύσης την άνοιξη. Έχει μαγικές ικανότητες.
Κατά την αρχαιότητα ο λαγωός συμβόλιζε τη γονιμότητα. Άλλωστε οι πολύ συχνή και επαναλαμβανόμενη κυοφορία του μας παραπέμπει στη φράση «γεννάει σαν κουνέλα». Ο λαγός εμφανίζεται και ως αστερισμός. Μια πολύ όμορφη ιστορία συναντάμε σ την ινδουιστική φιλοσοφία. Ο λαγός (πρώιμη μετενσάρκωση του Βούδα), όντας συντροφιά με τον πίθηκο και την αλεπού, δέχθηκε την ικεσία του θεού Ίντρα, μεταμφιεσμένου σε ζητιάνο, που για να δοκιμάσει τη φιλανθρωπία τους τούς ζήτησε φαγητό. Τα ζώα αναζήτησαν φαΐ, και μόνο ο λαγός απέτυχε να φέρει. Αλλά για να μη υστερήσει στο καθήκον προς τον ξένο, μάζεψε και άναψε μια φωτιά και έριξε τον εαυτό του μέσα σ’ αυτή προσφέροντάς τον για δείπνο προς τον θεό. Ο Ίντρα τον αντάμειψε τοποθετώντας τον στη Σελήνη, όπου τον βλέπουμε σήμερα.
