Νέες εποχές, νέες συμπεριφορές από τους πολίτες και τους πολιτικούς, νέες ιδεολογίες, νέες πρακτικές, νέοι πόλεμοι, νέες αναδιανομές -πολύ προχωρημένο μου ακούγεται- της παγκόσμιας γης;

Οι πολίτες έπαψαν να υπακούουν πλέον σε κανόνες και σε κομματικές ιεραρχίες και ψηφίζουν όποιον συμπεριφέρεται έξω από αυτούς, κατά το κοινώς λεγόμενο όποιον -με την καλή έννοια- « πουλάει τρέλα».

Εμείς το βιώσαμε πρώτοι -μη χάσουμε- το καλοκαίρι το ΄15 που ενώ δεν θέλαμε και συνεχίζουμε να μην θέλουμε έξοδο από το ευρώ ψηφίσαμε ΟΧΙ, δηλαδή να διαχειριστεί η Κυβέρνησή μας την έξοδο από αυτό. Και η κυβέρνησή μας -και καλά έκανε- το μετέτρεψε σε ένα τεράστιο ΝΑΙ υπογράφοντας -εδώ δεν έκανε καλά- ότι της έφερναν μπροστά της οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.

Ακολούθησε το BREXIT που δεν το περίμενε κανείς και που υπέρμαχοί του ήταν κάτι τύποι σαν τον ακροδεξιό ΦΑΡΑΤΖ και τον γραφικό πρώην Δήμαρχο του Λονδίνου και νυν υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας ΜΠΟΡΙΣ ΤΖΟΝΣΟΝ που τώρα βέβαια το γυρίζουν και δεν το υποστηρίζουν απόλυτα και θέλουν ειδική διαπραγμάτευση γι αυτό.

Και τώρα το America’s Brexit με την εκλογή του ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ που διέψευσε όλα τα προγνωστικά σε παγκόσμια κλίμακα και εξελέγη με συντριπτική διαφορά. Η νίκη του παίρνει τεράστια αξία και σημασία αν λογιστεί κανείς ότι κανένας εκλεγμένος πρόεδρος της Αμερικής, μηδέ του νυν πλανητάρχη ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ δεν ήταν -αν δεν λέει και αυτό κάτι- με το μέρος του . Η πρόβλεψη ότι θα υπάρξει παγκόσμια αναταραχή ειδικά στις λεγόμενες Αγορές και τα Χρηματιστήρια, διαψεύστηκε, γιατί μετά την πρώτη ψυχρολουσία της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, όλα ομαλοποιήθηκαν.

Επομένως οι πολίτες δίνουν το δικό τους μήνυμα και ψηφίζουν πλέον έξω από συστήματα και κατεστημένα. Θέλουν να αντιδράσουν σε αυτήν την εικόνα του κόσμου, με τους διωγμούς και τις σκληρές λιτότητες που πάνε να του «φορέσουν» οι σημερινές ηγεσίες του κι ενώ δηλώνουν άλλα στις δημοσκοπήσεις, όταν φτάνουν μπροστά στην κάλπη ψηφίζουν με συναίσθημα.

Άραγε στην Ευρώπη τι θα επακολουθήσει; Η εκλογή της ΛΕΠΕΝ στη Γαλλία, η άνοδος στην εξουσία των ακροδεξιών κομμάτων στην Ουγγαρία και την Αυστρία, ο εναγκαλισμός της Ρωσίας του ΠΟΥΤΙΝ από τον φίλο του ΤΡΑΜΠ με ότι συνεπάγεται στη δημιουργία νέων πολέμων και στη μοιρασιά του κόσμου; Η ιστορία θα δείξει.

Και με τη χώρα μας τι γίνεται με την εκλογή του ΝΤ. ΤΡΑΜΠ; Θα θελήσει ο νέος πλανητάρχης τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα διάσωσης ; Θα πιέσει τη Γερμανία του Σόϊμπλε να υποχωρήσει στην διευθέτηση και ελάφρυνση του ελληνικού χρέους; « Κοντός ψαλμός, αλληλούια» γιατί σε δύο περίπου μήνες θα ξέρουμε.

Ενώ οι δικοί μας Κυβερνώντες μούδιασαν, από ότι άκουσα στην τηλεόραση η Τουρκία δέχτηκε με ικανοποίηση τη εκλογή ΤΡΑΜΠ, ενώ οι Βρετανοί υπό τη σκιά του Βrexit κατανοούν περισσότερο τους πολίτες της Αμερικής που ψήφισαν συναισθηματικά το νέο πλανητάρχη.

Πάντως ο νέος Πρόεδρος που δεν έχει καμία πολιτική εμπειρία απέδειξε ότι σε αυτή τη χώρα που λέγεται Αμερική «μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας» ή όπως είπε και η ΧΙΛΑΡΥ ΚΛΙΝΤΟΝ «το Αμερικάνικο όνειρο είναι μεγάλο για τον καθένα». Ας έχουμε στο βάθος του μυαλού μας όμως και τη φράση του σημαντικότερου Αμερικανού Προέδρου του ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ ότι «μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό».

Σύμφωνα πάντως με τον συλλογισμό ότι εκλέγονται πλέον άνθρωποι παγκοσμίως αυτοί που με την καλή έννοια «πουλάνε τρέλα», σημαίνει ότι προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα στις επόμενες εκλογές δεν θα εκλεγεί κατά τα προγνωστικά και τις δημοσκοπήσεις ο κ. ΚΥΡ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ… αλλά το αουτσάιντερ κ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ. Λέτε;